Μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση, που εντάσσεται στους εορτασμούς του Κόμματος για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του, διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, την Κυριακή 17 Γενάρη, στις 6.30 μ.μ., στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Οι ρίζες μας φτάνουν τόσο μακριά όσο και οι ελπίδες μας», με περιεχόμενο που αναδεικνύει τη ζωή, τη σκέψη και τη δράση των χιλιάδων αγωνιστών που δε λύγισαν στις φυλακές και τις εξορίες.

Το σενάριο της παράστασης βασίζεται σε κείμενα των Γιάννη Ρίτσου, Θέμου Κορνάρου και Μενέλαου Λουντέμη, καθώς και της Κυριακής Καμαρινού από το βιβλίο «Τα πέτρινα πανεπιστήμια». Για τις σκηνές της παράστασης, στοιχεία έχουν παρθεί από μια μεγάλη βιβλιογραφία και κυρίως τις νέες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», που αποτυπώνουν πλευρές της «φυλακίστικης» ζωής.

Τα κείμενα θα πλαισιωθούν από τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Απόστολου Καλδάρα, Χρήστου Λεοντή, Θάνου Μικρούτσικου και Βασίλη Τσιτσάνη. Θα ακουστεί, επίσης, ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε και πρωτοτραγουδήθηκε στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με δύο από τους συντελεστές της παράστασης, τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη, που διευθύνει την ορχήστρα και είναι ένας από τους ενορχηστρωτές και την Θαλασσιά Αντωνοπούλου, σκηνοθέτη της παράστασης.

-- «Οι ρίζες μας φτάνουν τόσο μακριά όσο και οι ελπίδες μας» είναι ο τίτλος της παράστασης που ντύνει τη μεγάλη πολιτική εκδήλωση που διοργανώνει το ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Ποιο είναι το περιεχόμενο και ποιες πλευρές θέλετε να αναδειχτούν;

Θαλασσιά Αντωνοπούλου (Θ.Α.): Αφετηρία μας είναι η πίστη, η αντοχή, η δράση των κομμουνιστών ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Προσπαθούμε φέτος να αναδείξουμε ιστορίες κομμουνιστών που πέρασαν χρόνια από τη ζωή τους σε φυλακές κι εξορίες, χωρίς να είναι χρονικά ή τοπικά προσδιορισμένο, γιατί οι διωγμοί απέναντι στο ΚΚΕ ξεκινάνε ουσιαστικά απ' όταν ιδρύθηκε το Κόμμα, από την εποχή του Βενιζέλου μέχρι και τη χούντα.

Θέλουμε να τιμήσουμε όλους αυτούς που διάλεξαν ακόμα και την εκτέλεση από το να μη δηλώσουν μετάνοια. Θέλουμε, ακόμα, να αναδείξουμε και τι δημιούργησαν οι κομμουνιστές σε αυτές τις συνθήκες. Ενώ στη Μακρόνησο υπήρχε το βασανιστήριο της πέτρας, αυτοί έφτιαξαν το θέατρο της Μακρονήσου κι ανέβαζαν τον «Προμηθέα». Ενώ στις Φυλακές Αβέρωφ μπορεί να βρίσκονταν για μέρες στην απομόνωση, οι κρατούμενες δημιούργησαν χορωδία.

Να πούμε κάποιες πλευρές που θα αναδείξουμε... Η οργανωμένη δράση μέσα στη φυλακή, ακόμα και για ένα πολύ μικρό αίτημα, που όμως ήταν απαραίτητο για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Πώς οργάνωναν τη ζωή τους, το διάβασμα, τη μελέτη, την πολιτιστική δράση. Ολα αυτά αποτελούν στοιχεία της προσωπικότητας του κομμουνιστή.

Μανώλης Ανδρουλιδάκης (Μ.Α.): Το πολιτιστικό μέρος υπηρετεί όλη τη λογική αυτής της εκδήλωσης που είναι αφιερωμένη στα 97 χρόνια του ΚΚΕ. Οπως το σπαθί σφυρηλατείται και ατσαλώνει, έτσι ακριβώς και στην παρανομία, στις φυλακές και τις εξορίες, οι κομμουνιστές γίνονταν ακόμα πιο δυνατοί κι αποφασισμένοι να αλλάξουν τον κόσμο.

-- Πώς θα αποδώσετε όλα τα παραπάνω;

Θ.Α.: Θα υπάρχουν φέτος πάρα πολλά στοιχεία μουσικοθεατρικής παράστασης. Τι σημαίνει αυτό. Θα υπάρχει ζωντανή μουσική από ορχήστρα, με τη συμμετοχή πολλών αξιόλογων καλλιτεχνών. Τα τραγούδια είναι ενταγμένα στην ιστορία. Είναι στοιχεία της παράστασης, δεν είναι εμβόλιμα κομμάτια.

Μ.Α.: Τα τραγούδια έχουν αναφορά στη σκηνική δράση και από την άλλη είναι και τραγούδια που τραγούδαγαν οι ίδιοι οι κρατούμενοι, όπως το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι». `Η ακόμα και αστειευόμενοι, με τις χειροπέδες στα χέρια, τραγούδαγαν το «Κίνησε η γερακίνα... ντρούγκου ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν».

Θ.Α.: Στην παράσταση εκτυλίσσεται μια ιστορία, που έχει αρχή, μέση και τέλος. Γι' αυτό, άλλωστε, συμμετέχουν αρκετοί ηθοποιοί και οι υπόλοιποι όμως συντελεστές που δεν είναι ηθοποιοί, ασχολούνται ερασιτεχνικά, συμμετέχουν στη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, σε άλλες θεατρικές ομάδες, όπως την «Εκτός Σχεδίου» ή της Καισαριανής.

Ενα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι, μπροστά και στα 100 χρόνια, προσπαθούμε να κάνουμε βήματα και στα τεχνικά μέσα που αξιοποιούμε. Για παράδειγμα, φέτος κατασκευάζονται σκηνικά για την παράσταση, δηλαδή έχουμε φτιάξει «χώρο εξορίας», «τόπο φυλάκισης» κι ενδιάμεσους χώρους που αλλάζουν κάθε φορά. Πέρυσι το σκηνικό χώρο τον έφτιαχνε ο ίδιος ο πολυπληθής «χορός». Ενα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι η λειτουργία του βίντεο. Θα υπάρχει ζωντανή τηλεσκηνοθεσία, για να μπορούν να έχουν οπτική επαφή όλοι οι θεατές, ακόμα και σε πιο «μικρές» σκηνές, που δε φαίνονται από μακριά. Ταυτόχρονα, θα υπάρχουν και συνεντεύξεις, ζωντανές μαρτυρίες παλιών αγωνιστών, των «φυσικών πρωταγωνιστών». Το βίντεο λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο συνδετικά, ενώνοντας το παρελθόν με το τώρα. Σχεδιάζεται, τέλος, ηχητικό περιβάλλον, που παραπέμπει στο χώρο και το χρόνο, μαζί με πρωτότυπη μουσική από νέους αξιόλογους δημιουργούς.

-- Πόσο διαφορετική είναι η δουλειά μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο. Επαγγελματίες καλλιτέχνες, ερασιτέχνες, τόσοι άνθρωποι πίσω από τη «σκηνή», συνεισφέρουν για να υλοποιηθεί ένας σκοπός...

Μ.Α.: Σε όλες τις εκδηλώσεις του Κόμματος που έχω συμμετάσχει κι εγώ, υπάρχει ένα ψήγμα αυτού που οραματίζεται το ΚΚΕ για το μέλλον. Δηλαδή: Ανιδιοτελής προσφορά, συλλογικότητα, ο καθένας μας να προσπαθεί να είναι πάνω από τον εαυτό του. Δε συμμετέχεις για να επωφεληθείς, να κερδίσεις κάτι. Ολοι προσπαθούν να βρουν το χρόνο τους, να προσφέρουν, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο. Δημιουργείται επομένως ένα κλίμα συντροφικότητας, αγάπης... Συναισθήματα που στο επάγγελμά μας δεν τα βρίσκεις εύκολα, γιατί μπαίνει στη μέση ο εγωισμός, η αυτοπροβολή. Εδώ, αυτά δε χωράνε.

Θ.Α.: Το ατομικό εντάσσεται στο συλλογικό, ακριβώς για να τονίσει και το περιεχόμενο. Ακόμα και η εμπειρία που θέλουμε να αποκτήσουμε, δεν είναι για να την αποκτήσει ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά μπροστά στα 100 χρόνια θέλουμε να τριπλασιαστεί η εμπειρία του ΚΚΕ κι αυτών που εντάσσονται στις εκδηλώσεις, για να είναι ακόμα καλύτερες.