Στη θέση του διαγράμματος η παρτίδα Αλεξ. Χάλιφμαν - Βλαντ. Κράμνικ έχει ξεπεράσει σχεδόν το μέσον του παιχνιδιού και η εκτίμηση πρέπει να επικεντρωθεί όχι μόνο στο γεγονός ότι ο λευκός διαθέτει το ζευγάρι των Αξιωματικών, αλλά και στο ότι ο λευκός έχει κακή δομή πιονιών, με τις τέσσερις νησίδες, έναντι 2 νησίδων του μαύρου.

Τα απομονωμένα και διπλωμένα πιόνια του λευκού θα γίνουν στόχος του μαύρου σε συνάρτηση με την σωστή τοποθέτηση της μαύρης Β προς τον αντίπαλο Ρ και βέβαια με τη συνεργασία του Αε6.

Ο Χάλιφμαν δελεάζεται από την ημιανοιχτή στήλη «η» και κάνει το λάθος και βγάζει τον Π από την ανοικτή στήλη «δ», παίζοντας 1. Πη1;! Σωστό ήταν 1. ε4 με ιδέα 2. Βε3, ή 2. Πδ5! θυσιάζοντας διαφορά. (Βλέπε παρτίδα Ανάντ - Κασπάροβ 9η στο ματς της Νέας Υόρκης 1995).

1...ζ6 Απλή αντιμετώπιση αλλά και η μοναδική στην ισχυρή πίεση του λευκού στην κάθετο «η» και στη διαγώνιο «α1-θ8». 2. Πη3;!

Σχολιάζοντας αυτή την κίνηση, ο Ι.Μ. Ηλίας Κουρκουνάκης δεν βρίσκει σωστή την κίνηση του πρώην Παγκόσμιου (περίοδος της ίδρυσης της «Ενωσης των Γκραντ-Μάστερς» από τον Κασπάροβ και η αποχώρησή τους από την FIDE) Πρωταθλητή Χάλιφμαν, υπογραμμίζει ότι «από τους αρχαίους καιρούς» όλοι γνωρίζουν ότι βασική και πρώτη προϋπόθεση για πλευρική επίθεση είναι η εξασφάλιση υπεροχής στο κέντρο ή τουλάχιστον το μπλοκάρισμά του!(Συνεχίζεται)