Οπτικοακουστικό κοινωνιολογικό δοκίμιο η ταινία «Η θέση». Συνθέτει μέσα από μικρές καθημερινές στιγμές - από την ταινία απουσιάζουν οι «φέρουσες σκηνές» - το πορτρέτο μιας μεταπολεμικής καπιταλιστικής Ιταλίας που αλλάζει συθέμελα παρασύροντας τα πάντα στο διάβα της... Η συνάντηση του Ντομένικο με την όμορφη Αντονιέτα (η Λορεντάνα Ντέτο αργότερα έγινε σύζυγος του Ερμάνο Ολμι), που ονειρεύεται να παντρευτεί κάποιον με λεφτά, με ακριβά ρούχα, με αυτοκίνητο όχι μηχανάκι, που έχει αλλάξει το όνομά της σε Μαγκαλί, κάνει το σνομπ Μιλάνο να φαντάζει λιγότερο ψυχρό και απόμακρο. Οι δυο φτωχοί νέοι κοιτάνε τον καπιταλισμό μέσα από τις βιτρίνες και ονειρεύονται. Στο πάρτι της Πρωτοχρονιάς ο Ντομένικο βρίσκεται μπροστά σε έναν μικρόκοσμο συναδέλφων ρηχό και γεμάτο υποκρισία και αισθάνεται υποχρεωμένος να προσποιείται ότι είναι χαρούμενος. Ο Ολμι ζωγραφίζει έναν σκόπιμα αντι-θεαματικό πίνακα του Μιλάνου του '60, ως τεράστιας «υπαλληλούπολης», όπου βασιλεύει μια ταξική, στην ουσία, αποξένωση που περιγράφεται με λεπτομέρεια τόσο στην ψυχολογική κατάσταση και συμπεριφορά κάθε προσώπου που καδράρει η κάμερα, όσο και από την «υπεροπτική» γενικότερη χρήση της μιλανέζικης διαλέκτου. Στην παραπάνω αρνητική εικόνα της υδροκέφαλης μεγαλούπολης συμβάλλει και η μαζική καθημερινή εργασιακή μετακίνηση προς και από τη μητρόπολη - κάτι που ο Ολμι 20 χρόνια μετά θα περιγράψει ως υπαρξιακή αποκτήνωση...