Η διαπίστωση του τίτλου δεν αναφέρεται στην καλλιτεχνική αξία ή στη διεθνή αναγνώριση των δύο δημιουργών. Δική τους είναι μόνο η ευθύνη για την αποδοχή αυτού του ρόλου... Κάλπικη όμως είναι η επιλογή της κυβέρνησης που με την ανεύθυνη συμμετοχή του Οργανισμού, προωθεί τη διαδικασία των Ολυμπιακών Αγώνων κατρακυλώντας σε ασύστολη αυτοκρατορική χλιδή την ίδια ώρα που σεισμόπληκτοι, συνταξιούχοι και γενικά ο «εχθρός λαός», δεν πιστεύουν στα μάτια τους...

Ο λόγος που επιλέχθηκε η διεξαγωγή των ΟΑ, μετά την αναβίωσή τους, σε άλλη κάθε φορά χώρα, ήταν υποτίθεται η ανάδειξη των πολιτισμικών και φυσικών ιδιαιτεροτήτων της εκάστοτε διοργανώτριας χώρας. Και φυσικά δεν ήταν η άλωση της αγοράς και της κουλτούρας της από τις ίδιες πολυεθνικές, όπως εξελίχθηκαν οι διοργανώσεις κάτω από την εγκληματική και μιζαδόρικη επίβλεψη των «αθανάτων»...

«Αυτοί είμαστε, θα πρέπει να πούμε. Είτε κάνουμε τραγούδια, είτε ανεβάζουμε τραγωδίες, είτε ζωγραφίζουμε, είτε χορεύουμε, είτε γλεντάμε, είτε ονειρευόμαστε...», διαμαρτύρεται για το ίδιο θέμα ο μεγάλος μας Μ. Θεοδωράκης. Είτε σχεδιάζουμε, είτε χτίζουμε, είτε διαμορφώνουμε το περιβάλλον... θα προσθέσουμε.

Αυτή θα ήταν μια από τις προϋποθέσεις για μια κατά το δυνατόν ανώδυνη αντιμετώπιση της διοργάνωσης των αγώνων. Γιατί θα σήμαινε ουσιαστική ανάδειξη με τον αναγκαίο σεβασμό της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, θα σήμαινε ουσιαστική συμμετοχή του ελληνικού δυναμικού που ζει και εργάζεται βιώνοντάς την.

Η επιλογή του εντυπωσιασμού είναι μονόδρομος για τις χώρες που διαθέτουν τεχνολογία, αλλά δεν έχουν ιστορία. Ο δρόμος επίδειξης της (ανύπαρκτης) οικονομικής ευμάρειας και η βεβήλωση των αρχαιολογικών χώρων, με τη χρησιμοποίησή τους ως «ντεκόρ» (χώρος Ολυμπιείου), ή ακόμα χειρότερα ως υποδομή για την εγκατάσταση επ' αυτών νέων κατασκευών (Νέο Μουσείο Ακρόπολης, Σχοινιάς κ.ά.), είναι έργο ανιστόρητων και ανεύθυνων και γι' αυτό επικίνδυνων ατόμων.

Τεράστια η ευθύνη του υπουργού Πολιτισμού και του υποτακτικού του (κατά πλειοψηφία) Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Ο υπουργός άλλωστε έχει επιδείξει και παλιότερα τον «πολιτισμό» του, όταν από την ίδια θέση είχε επιτρέψει τη βαρβαρότητα εκείνης της πανάκριβης, τεράστιας πύλης μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο, με την οποία εξαφάνισε για ένα διάστημα την πανέμορφη λιτότητά του.

Τεράστια η ευθύνη και του άλλου «υπεύθυνου» υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, που κατακεραυνώνει τους επικριτές της άστοχης χωροθέτησης του Κωπηλατοδρομίου στον ιστορικό χώρο του Σχοινιά, ρωτώντας τους πού ήταν, όταν εγκαταστάθηκε εκεί η αμερικανική βάση...

Ανιστόρητοι και ακαλαίσθητοι, οδηγούν τους αγώνες του 2004, φερόμενοι ως ταύροι σε υαλοπωλείο... Χωροθετούν ή οργανώνουν φιέστες της μιας νύχτας, με επιλογή την ακριβότερη λύση, με την ίδια ευκολία που αναθεωρούν κάθε μήνα το συνολικό κόστος τους, αδιαφορώντας για το ότι χειρίζονται χρήματα που ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα έχει ευθύνη ο Β. Παπαθανασίου, γιατί επέλεξε ή αποδέχτηκε την άθλια εμπορευματοποίηση του αρχαιολογικού χώρου με τα βάρβαρα μέσα ανάδειξης της συναυλίας του. Και γιατί δεν προτίμησε μια φεγγαροβραδιά, με σφραγίδα τη μοναδικότητα του χώρου, χωρίς τους προβολείς, τα μεγάφωνα και τα λέιζέρ του, που χρειάζονται 1,2 δισ. για να εγκατασταθούν, με τα οποία υποβαθμίζουν το μνημείο και εκτοξεύουν τον «εχθρό λαό» στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου με μια δεύτερη επίθεση ασχήμιας υπόσχονται να στήσουν γιγαντοοθόνη για την... πλέμπα.

Και έχει ευθύνη ο Καλατράβα, για τη δωρεά μελέτης ή προμελέτης κάποιου έργου, όταν συνοδεύεται από υπουργικά χειροκροτήματα, τηλεοράσεις και υποσχέσεις ανάθεσης και άλλων Ολυμπιακών έργων, αποτελούν αντισυναδελφική συμπεριφορά. Και γιατί η κατατεθείσα πρόταση, ταυτίζεται με εισαγόμενη από τη χώρα του τεχνολογία...