Στη μαγική και μαγευτική ταινία «Χάος», η μυθοπλασία προστίθεται στη μυθοπλασία. Αν ο Πιραντέλο χρησιμοποιεί αντεστραμμένα κιάλια για να απομακρυνθεί από τα κοντινά του πράγματα, τη γη του, για να τα διηγηθεί με ειρωνική και γκροτέσκα διάθεση, η προσέγγιση Ταβιάνι έρχεται όσο πιο κοντά σε μια γη που δεν είναι δική τους, για να βρουν τις ιστορίες που να ταιριάζουν περισσότερο στο δικό τους φαντασιακό. Δημιουργείται έτσι μια σχέση διαλεκτική, ένα τραγούδι και μια αντίστιξη, ανάμεσα στις εικόνες του Πιραντέλο κι εκείνες των δύο Τοσκάνων αδελφών. Ο πρώτος, με τη μορφή του μαύρου κόρακα, μ' ένα κουδουνάκι στο λαιμό του, πετά πάνω από τη Σικελία και ενοχλεί με το καμπανάκι του, την ακινησία αυτών των λαμπερών τοπίων. Οι δεύτεροι πατούν στη γη με τράβελινγκ και με πλάνα πολύ κοντινά στα πρόσωπα των χαρακτήρων, που ξεδιπλώνουν τις μνήμες τους.

Ο κόρακας παρατηρεί από ψηλά, ενώ χαμηλά, ο λόγος και η κινηματογραφική μηχανή μετατρέπουν την παρατήρησή του σε γεγονότα, συγκινήσεις και συναισθήματα. Για τους Ταβιάνι, όπως και για τον Πιραντέλο, τα πάντα είναι μύθος, ιστορίες για αφήγηση, εφεύρεση και παραπλάνηση...

Αφηγείται η μητέρα στο πρώτο επεισόδιο, εκείνο του γιου που γεννήθηκε μέσα από το βιασμό της γυναίκας από ένα ληστή. Αφηγείται και η μητέρα του Πιραντέλο για την εξορία, το υποχρεωτικό ταξίδι, εκείνη τη μέρα κάτω από τον ήλιο, τη θάλασσα και το απρόσμενο μπάνιο, στο επεισόδιο του επίλογου. Μητέρες, γυναίκες που αφηγούνται... Εδώ ακριβώς επεμβαίνουν οι Ταβιάνι, σε αυτό τον ποταμό από λέξεις, που από στόμα σε στόμα φουσκώνει τη λαϊκή κουλτούρα...

Με τους: Ομέρο Αντονούτι, Μαργκαρίτα Λοτσάνο, Κλάουντιο Μπιγκάλι, Στάνκο Μολνάρ κ.ά.

Παραγωγή: Ιταλία (1984).