Σ' ένα χώρο, που μόνο τυχαία δεν επιλέχθηκε, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής που το πότισαν κάποτε με το αίμα και τα ιδανικά τους εκατοντάδες Ελληνες κομμουνιστές, στο χώρο - σύμβολο του αγώνα και της αντίστασης, τιμήθηκαν χθες το απόγευμα, με τον καλύτερο ίσως τρόπο, οι νεκροί Τούρκοι αγωνιστές και οι εκατοντάδες ακόμα, που αργοπεθαίνουν μέσα κι έξω από τις φυλακές της γειτονικής χώρας.

Οι γυναίκες της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), πάντα πρωτοπόρες και ευαισθητοποιημένες για όλα όσα συμβαίνουν δίπλα μας, μαζί με τους δημάρχους Βύρωνα και Καισαριανής, αλλά και με την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος (ΠΟΘΑ) και την Πανελλήνια Οργάνωση Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ) στο πλευρό τους, απηύθυναν απ' αυτόν τον ιερό χώρο χθες κάλεσμα προς όλους τους Ελληνες πολίτες - κυρίως βέβαια προς τις γυναίκες - να δραστηριοποιηθούν και να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους γείτονές μας αγωνιστές. «Στην παγκοσμιοποίηση των εκμεταλλευτών οφείλουμε να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη μας», είπε ενδεικτικά η πρόεδρος της ΟΓΕ, Καλλιόπη Μπουντούρογλου. Υπό τη σκιά ενός ακόμα θανάτου, η Κ. Μπουντούρογλου βρήκε την ευκαιρία να υπενθυμίσει ότι η ΟΓΕ «έχει ιστορική μνήμη και ιστορική συνέχεια, αφού έχει πάρει τη σκυτάλη από τις γυναίκες της Εθνικής Αντίστασης», ενώ κατήγγειλε ευθέως τα ελληνικά ΜΜΕ, που για άλλη μια φορά έλαμψαν με την απουσία τους. «Τα ΜΜΕ απουσιάζουν πάντα από ό,τι σημαντικό γίνεται, από όλες τις εκδηλώσεις του λαϊκού κινήματος. Είναι ντροπή για τον ελληνικό λαό να αντιπροσωπεύεται από αυτά τα ΜΜΕ, που προβάλλουν ως ειδήσεις μόνο σκουπίδια», είπε χαρακτηριστικά. Και φυσικά υπογράμμισε πως αυτή η σιωπή, ανάλογη με τη σιωπή - συνενοχή των ΗΠΑ, της ΕΕ και της δικής μας κυβέρνησης για τα «λευκά κελιά» και για τον ηρωικό αγώνα των απεργών πείνας μέχρι θανάτου, αποδεικνύει ότι όλοι τους «στηρίζουν το στρατοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας».

Στη συνέχεια, μίλησε ο Γ. Κατημερτζής, δήμαρχος της ιστορικής Καισαριανής, ο οποίος επισήμανε πως «πρέπει να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος σ' αυτήν τη σύγχρονη βαρβαρότητα που ο καπιταλισμός προσπαθεί να περάσει, όχι μόνο στην Τουρκία». Στο ίδιο πνεύμα, και η τοποθέτηση του Ν. Ρογκάκου, δημάρχου Βύρωνα, που είπε ότι «οι ιστορικοί κύκλοι αλλάζουν, οι εγκληματίες όμως μένουν πάντα ίδιοι», συσχέτισε τον ηρωικό αγώνα της Εθνικής Αντίστασης με αυτόν που σήμερα λαμβάνει χώρα στην Τουρκία και κατέληξε λέγοντας: «Ολοι αυτοί πέθαναν και πεθαίνουν για να ζήσουμε εμείς καλύτερα, για να παραδώσουν έναν καλύτερο κόσμο στις επερχόμενες γενιές».

Από την ΕΕΔΥΕ, μίλησε ο δικηγόρος Αντ. Αντανασιώτης, που υπογράμμισε ότι «ο αγώνας των Τούρκων πολιτικών κρατουμένων μάς αφορά όλους, αφού στόχος της παγκοσμιοποίησης είναι να οικοδομηθεί μια τεράστια φυλακή για τους λαούς όλου του κόσμου», ενώ η κ. Γκόγκογλου από την ΠΟΑΟ θυμήθηκε τα «μαύρα κελιά» της χούντας, τα βιώματα και τα συναισθήματα των αγωνιστών τότε και τα αντιπαρέβαλε με τα «λευκά κελιά» της Τουρκίας και με τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη γειτονική χώρα. Ο Γκιλντιρίμ, τέλος, από την Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους για όλα όσα έχουν συμβεί στην Τουρκία από το 1998, όταν και αποφασίστηκε η δημιουργία των «λευκών κελιών», της τρέλας, της απομόνωσης και του θανάτου.

Αμέσως μετά τη συνέντευξη Τύπου - όπου ειπώθηκαν όλα τα παραπάνω - ακολούθησε η εκδήλωση. Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Μαρί Πρίφτη, αντιπρόεδρος της ΟΓΕ, η οποία - μεταξύ άλλων - επισήμανε: «Θυμόμαστε τα δικά μας κελιά, εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, και ανοίγουμε μια απέραντη αγκαλιά αγάπης, αλληλεγγύης, συμπαράστασης. Διασχίζουμε νοερά το Αιγαίο, τη θάλασσα που μας χωρίζει, σφίγγουμε τα χέρια στις μάνες, στους πατεράδες, στις αδελφές, στις συζύγους και γονατίζουμε ευλαβικά μπροστά στους νεκρούς». Στην ομιλία της, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο δικό μας «τρομονόμο», αλλά και στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλα τα πέρατα της Γης. Μετά τις ομιλίες, ακολούθησε προβολή βίντεο - ντοκουμέντου για τα «λευκά κελιά», καθώς και δραματοποιημένο χρονικό για τους απεργούς πείνας μέχρι θανάτου.