ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ και ΑΘΗΝΑ.-

Καθώς η απεργία πείνας που συνεχίζεται από τους πολιτικούς κρατούμενους στις τουρκικές φυλακές συνεχίζεται και επαπειλείται πάντα μια εκατόμβη νεκρών -δεκάδες εξ αυτών βρίσκονται σε ημικωματώδη κατάσταση-, και ενώ ο τραγικός εφετινός απολογισμός έχει (επισήμως) σταματήσει στους 24 νεκρούς. Αποκτά, λοιπόν, τώρα περισσότερο από ποτέ σημασία η καταγραφή των, από νομικής πλευράς, αλλά και από πλευράς συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παραβιάσεων που συμβαίνουν στις «νέες» τουρκικές φυλακές.

Σε πρόσφατο ψήφισμά τους, το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ) και η Ελληνική Εταιρία Εγκληματολογίας (ΕΕΕ) μιλούσαν για εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων: εξέφραζαν «τη βαθιά ανησυχία τους για τις συστηματικές διώξεις των αγωνιστών των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Τουρκία οι οποίες τον τελευταίο καιρό, με τα τραγικά γεγονότα των φυλακών έλαβαν πλέον τη μορφή εξόντωσής τους». Οπως επισήμαινε το ψήφισμα, «το γεγονός ότι περισσότεροι από 1.000 πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία κήρυξαν απεργία πείνας και αγωνίστηκαν σκληρά κατά της μεταφοράς τους στα «λευκά κελιά» των νέων τουρκικών φυλακών τύπου F, μέχρι του σημείου να τραυματιστούν σοβαρά περισσότεροι από 130 και να πεθάνουν 32» το Δεκέμβρη του 2000, αλλά και «να πεθαίνουν από την απεργία πείνας άγνωστος αριθμός πολιτικών κρατουμένων, είναι αρκετό, για να αποδείξει ότι η απελπισία τους από τη σκληρή και απάνθρωπη μεταχείρισή τους οδήγησε στην προτίμηση του θανάτου».

Ωστόσο, συνέχιζε το ψήφισμα, «τα γεγονότα που επακολούθησαν δεν είναι λιγότερο ανησυχητικά. Η χορήγηση αμνηστίας μόνο σε κατάδικους του κοινού ποινικού δικαίου και όχι σε πολιτικούς κρατούμενους -σε αντίθεση προς τα διεθνώς κρατούντα στη θεωρία και στην πράξη- καθώς και ο εγκλεισμός τους σε λευκά κελιά πλήρους απομόνωσης δείχνουν διαθέσεις εξόντωσης, καθώς και διεξαγωγής βασανιστηρίων χωρίς μάρτυρες. Υπενθυμίζουμε ότι οι Ευρωπαϊκοί Κανόνες Φυλακών του Συμβουλίου της Ευρώπης -European Prison Rules - R(87) 3- προβλέπουν «τη χρήση της απομόνωσης μόνο ως τιμωρίας περιορισμένου χρόνου και υπό την καθημερινή επίβλεψη γιατρού για την παρακολούθηση της σωματικής και ψυχικής υγείας του απομονωμένου» (Αρθρα 37-38)».

Το ψήφισμα του ΙΜΔΑ και της ΕΕΕ τόνιζε ότι «οι παράλληλες ειδήσεις για επιθέσεις κατά των ηγετικών προσώπων, αλλά και κατά των γραφείων οργανώσεων δικαιωμάτων του ανθρώπου σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας, συμπληρώνουν την εικόνα της οργανωμένης και με κάθε θυσία εφαρμογής σχεδίου κατάπνιξης των αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία στη χώρα αυτή», και κατέληγε στη διατύπωση αιτημάτων με τα επιχειρήματα πως: «Ολα τα παραπάνω αποτελούν τις βαρύτερες μορφές προσβολής ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τούρκων αγωνιστών για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη δημοκρατία, κατά παράβαση όλων των σχετικών διεθνών συμβάσεων που έχει κυρώσει και η Τουρκία - ανάμεσα στις οποίες και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Αρθρο 3), η Διεθνής Σύμβαση κατά των βασανιστηρίων και άλλης σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (ΟΗΕ) και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την πρόληψη των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας», και «επειδή τα παραπάνω αποτελούν και κατάφωρη παραβίαση της Διακήρυξης της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για τους "Υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" της 9ης Δεκεμβρίου 1998, η οποία υιοθετήθηκε με consensus, άρα με τη συναίνεση και της τουρκικής κυβέρνησης».

Το ψήφισμα διατύπωνε εφτά αιτήματα:

• «Να επεκταθεί η αμνηστία και στους πολιτικούς κρατούμενους,
• Να μεταφερθούν μέχρις ότου χορηγηθεί η αμνηστία, χωρίς αναβολή, οι πολιτικοί κρατούμενοι της Τουρκίας από τα λευκά κελιά σε κελιά που συνάδουν με τα διεθνή κριτήρια για την ανθρώπινη μεταχείριση των κρατουμένων,
• Να εξασφαλιστούν γι' αυτούς ανθρώπινοι όροι μεταχείρισης, διαβίωσης και επικοινωνίας, σύμφωνοι με τα διεθνώς κρατούντα κατά τα ανωτέρω,
• Να γίνουν δεκτοί αντιπρόσωποι διεθνών οργανισμών, επιτροπών και υπηρεσιών για την εξέταση των κρατουμένων και των όρων διαβίωσής τους,
• Να δικαστούν από αμερόληπτο δικαστήριο και με παρακολούθηση αντιπροσώπων του διεθνούς τύπου και των διεθνών -κυβερνητικών και μη- οργανώσεων, εντός συντομοτάτου χρόνου οι τυχόν εκκρεμούσες κατηγορίες εναντίον πολιτικών κρατουμένων,
• Να εφαρμοστούν η εσωτερική και διεθνής νομοθεσία κατά των υπευθύνων για το βασανισμό και τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση κρατουμένων. Και τέλος,
• Να εφαρμοστούν προγράμματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των αστυνομικών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων με βάση το σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τους ελάχιστους κανόνες ανθρώπινης μεταχείρισης των κρατουμένων και να ασκηθούν οι σχετικές και πειθαρχικές κυρώσεις κατά των παραβατών».