Ο τραχύς Σκοτσέζος κολοσσός με τους ιδρωμένους μύες Τζουντ Λόου δίνει την εντύπωση ότι η ταινία υπήρξε γι' αυτόν ένα τελετουργικό περάσματος στην καλλιτεχνική ωριμότητα. Γυμνός από το ύφος του σέξι δανδή και πεπερασμένου πλεϊμπόι, υποδύεται έναν πεπειραμένο ναυτικό στα υποβρύχια. 11 χρόνια δουλεύει για την ίδια εταιρεία, που μια ωραία πρωία τον στέλνει σπίτι του με ένα εισιτήριο κι ένα τσεκ 8 χιλιάδων στερλινών. Και τι δουλειά θα μπορούσε να βρει κάποιος που κυβερνά υποβρύχια; Ο Λόου συναντάται με δυο επίσης απολυμένους συναδέλφους του σε μια παμπ και πάνω στη συζήτηση αποκαλύπτεται ότι στις ακτές της Γεωργίας κείτεται βυθισμένο υποβρύχιο των Ναζί, φορτωμένο σημαντική λεία, τόνους πλάκες χρυσού. Και η ιδέα της ταινίας είναι: Φτιάχνουμε μια ομάδα έμπειρων ναυτικών, φτάνουμε στη λεία και γινόμαστε πλούσιοι. Η ταινία προσπερνά γρήγορα τη φάση της επιλογής πληρώματος με αφηγηματικές επικαλύψεις. Οι θαλασσόλυκοι - Ρώσοι και Αγγλοι, εργατική τάξη που μαστίζεται από ανεργία και φτώχεια, αφού οι κεφαλαιοκράτες την έχρισαν περισσή, που ονειρεύεται να οικειοποιηθεί το χρυσό που με τη σειρά του απελευθερώνει γενικευμένη απληστία στο παιχνίδι της σφαγής μεταξύ των ανδρών της ομάδας, δίνοντας στην ταινία ύφανση «επική» - μπαίνουν στο πούλμαν και φτάνουν στο υποβρύχιο. Εδώ ξεκινά η κυρίως αφήγηση...