«Τρυφερή» ταξική αλληλεγγύη | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

«Τρυφερή» ταξική αλληλεγγύη

Eίναι εργαζόμενοι στην Αθήνα και την Πάτρα. Μάζεψαν από το υστέρημά τους 230.000 δραχμές και τα προσφέρουν στα τρία θύματα του κυνηγού αλλοδαπών Α. Καζάκου, που νοσηλεύονται χωρίς κρατική βοήθεια στο νοσοκομείο. Ο δράστης, τον περασμένο Οκτώβριο, με το όπλο του σκόρπισε τον θάνατο στο κέντρο της Αθήνας. Στόχος του ήταν οι μετανάστες.

Ηρθαν στα γραφεία του «Ρ» και άφησαν τα χρήματα, υπενθυμίζοντάς μας τη ρήση του Τσε Γκεβάρα ότι «ο διεθνισμός είναι η τρυφεράδα των λαών». Μας άφησαν ένα κείμενο ανυπόγραφο, αφού δε θέλουν η κίνησή τους να θεωρηθεί πράξη προβολής, αλλά αλληλεγγύης.

Γράφουν: «Ενα δίκτυο φίλων και συντρόφων που ζούμε και εργαζόμαστε άλλοι στην Αθήνα και άλλοι στην Πάτρα συγκεντρώσαμε κάποια χρήματα, με την ελπίδα να ανακουφίσουν έστω και στο ελάχιστο τα θύματα της ρατσιστικής δράσης του serial killer Καζάκου.

Ισως έτσι να καταφέρουμε να ξορκίσουμε και τις δικές μας τύψεις για μια κοινωνία, που είναι πλέον περισσότερο ρατσιστική από όσο παραδέχεται. Ισως έτσι να δείξουμε και λίγη από την οργή μας για ένα κράτος, το οποίο, όταν δε στέκεται σιωπηλά συνένοχο στα ολοένα και αυξανόμενα κρούσματα ρατσισμού, παίρνει τα ηνία της ξενοφοβίας με τις επιχειρήσεις - σκούπα της εθνικής «καθαριότητας». Ισως έτσι να δείξουμε και λίγη από την αηδία μας για τα ΜΜΕ και τους περισσότερους υπαλλήλους τους, που ασχολούνται με τους τραυματισμένους ξένους, μόνο όταν αυτοί είναι θύματα κάποιας λακκούβας του γηπέδου ή της κλοτσιάς συμπαίκτη τους.

Δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Απλά, πιστεύουμε στην κοινωνική αλληλεγγύη, γιατί ξέρουμε ότι οι στατιστικές των θυμάτων του χειρότερου καθημερινού κοινωνικού ρατσισμού, των εργατικών ατυχημάτων στα κάθε λογής γεφύρια του «εκσυγχρονισμού» της χώρας, χτυπάνε την πόρτα πολλών εργατικών οικογενειών, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, γλώσσας ή θρησκείας.

Ισως αύριο χτυπήσουν και τη δικιά μας...».

ΥΓ. «Μια φέτα ψωμί που δεν τη μοιραζόμαστε πώς να την αγγίξω», «γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ΖΟΥΝ από τη στιγμή που βρίσκουν θέση στη ζωή των άλλων» Θ. Λειβαδίτης