Αρχίζει τη δράση της η νεοσύστατη «Πρωτοβουλία νέων» στο δύσκολο χώρο των τραπεζών
«Από το πρωί ως το βράδυ θα δουλεύεις.
Την άδεια πετσοκομμένη θα την παίρνεις (αν την παίρνεις).
Στους έξι μήνες ή και νωρίτερα θα παίρνεις πόδι
εκεί που δεν το περιμένεις».
Με ομοιοκαταληξία αποφάσισε να υπογραμμίσει η «Πρωτοβουλία νέων εργαζομένων στις τράπεζες», που συστήθηκε πρόσφατα, τους σκοπούς της εργοδοσίας στον κλάδο. Το πρωτότυπο στιχάκι περιέχεται σε μια ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας νέων», η οποία άμεσα θα μοιραστεί στους χώρους δουλιάς, για να κάνει γνωστή την ύπαρξή της, τις θέσεις της και τους στόχους της, αλλά και να κινητοποιήσει ταυτόχρονα τους χιλιάδες νέους τραπεζοϋπαλλήλους, των οποίων τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον συνθλίβονται από την αμείλικτη εντατικοποίηση στην οποία τους εξαναγκάζουν, παρά την οφθαλμαπάτη της... γραβάτας.
Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην ανακοίνωση, σχετικά με τις συνέπειες της υπερεκμετάλλευσης: «...Γίνεσαι τελικά η δουλιά σου. Στον ξέφρενο αγώνα της επιβίωσης, όλα ισοπεδώνονται. Δεν είσαι πια ο Κώστας, η Μαρία, ο Γιάννης. Είσαι απλά ένας τραπεζοϋπάλληλος, ένας από τους χιλιάδες. Θα αναζητάς το χαμένο χρόνο και δε θα τον βρίσκεις. Ελπίζεις ότι θα ξεφύγεις από το λούκι, όμως τότε θα είναι αργά. Στα 65 και τα 70 θα έχει βγει η εξάντληση, η κούραση. Ο/η σύζυγος θα έχει αντέξει να περιμένει να βρεθείτε τόσα χρόνια; Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει. Είναι πια αργά. Και εσύ, κούτσα κούτσα θα πηγαίνεις κάθε μήνα, να στήνεσαι στην ουρά, για να εισπράξεις μια σύνταξη που δεν αντιστοιχεί στις θυσίες που έκανες όλα αυτά τα χρόνια, στη δουλιά που προσέφερες».
Ομως, απέναντι σε αυτό, οι νέοι εργαζόμενοι στις τράπεζες αντιπροτείνουν: «Είμαστε νέοι, θέλουμε να ζήσουμε. Να ερωτευτούμε, να διασκεδάσουμε, να διαβάσουμε, να κάνουμε οικογένεια, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Στα νιάτα μας δεν ταιριάζει ο συμβιβασμός».
Ετσι, καλούν τους νέους σε αγώνα διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, επισημαίνοντας με τον ιδιαίτερο τρόπο τους ότι οι εργοδότες «βολεύτηκαν στις μεγάλες αναπαυτικές πολυθρόνες τους, χάιδεψαν την κοιλίτσα τους, ξύσαν τη φαλάκρα τους και αποφάσισαν», ότι η ανταγωνιστικότητα των τραπεζών απαιτεί:
Ανοιχτές τράπεζες από το πρωί μέχρι το βράδυ και το Σάββατο. Συμβάσεις εργασίας που να δένουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους. Σύνταξη στα 65 και αργότερα στα ...85.