Το «κουβάρι» μπλέκεται διαρκώς και από την παρουσία περιφερειακών δυνάμεων του «διαμετρήματος» του Ισραήλ. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι μια κρατική μηχανή, όπως αυτή που κάθε τόσο και λιγάκι αιματοκυλάει τον παλαιστινιακό λαό, συνεργάζεται με την Κύπρο για την Ενέργεια θα έπρεπε να προβληματίσει ιδιαίτερα το λαό του νησιού. Η συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, για την οποία Αθήνα και Λευκωσία περηφανεύονται ότι ενισχύουν τη θέση τους σε όλη την περιοχή, ανοίγει νέο «ασκό του Αιόλου» για τους λαούς.

Το Ισραήλ αναζητά στήριξη στην υποψηφιότητά του ως βασικού τροφοδότη της ευρωπαϊκής αγοράς (τα αποθέματα στο «Λεβιάθαν» εκτιμάται ότι μπορούν να καλύψουν τεράστιες ανάγκες) και η ελληνική και η κυπριακή αστική τάξη εκτιμούν ότι μια συνεργασία με το Τελ Αβίβ θα δώσει ώθηση στα δικά τους επιχειρηματικά σχέδια. Ηδη, οι τρεις χώρες προωθούν σχεδιασμένα στις Βρυξέλλες τον αγωγό «East Med», με το Ισραήλ ασφαλώς να προσδοκά αναβάθμιση ευρύτερα των σχέσεών του με την ΕΕ, ανταγωνιστικά και προς την Τουρκία με την οποία τα τελευταία χρόνια «κοντράρεται» έντονα.

Πάντως, την ίδια στιγμή, η ισραηλινή αστική τάξη μελετά όλες τις επιλογές που ανοίγονται μπροστά της. Από αυτήν τη σκοπιά, ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στις 3 Νοέμβρη, σε διεθνές ενεργειακό συνέδριο με τη συμμετοχή εκπροσώπων εταιρειών όπως η αμερικανική «Noble», η ισραηλινή «Delek», η βρετανική «ICIS», η αμερικανική «Εxcelerate Energy», η τουρκική «Damnus Energy», που οργάνωνε στο Τελ Αβίβ η εταιρεία «Eco Energy, Financial & Strategic Consulting» συμμετείχε και ο Οζντίλ Ναμί, που οι διοργανωτές παρουσίασαν ευθαρσώς ως «υπουργό Εξωτερικών της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».

Στο συνέδριο μίλησε ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος για θέματα ενεργειακής πολιτικής, Εϊμος Χοκστάιν, αλλά και ο Αμερικανός πρέσβης στο Τελ Αβιβ, Ντάνιελ Σαπίρο. Μάλιστα, ο τελευταίος κάλεσε το Ισραήλ να «βιαστεί», γιατί οι εταιρείες έχουν πολλά μέρη όπου μπορούν να επενδύσουν.

Την ίδια στιγμή, δε λείπουν στον αστικό Τύπο και σενάρια πιθανών «συμβιβασμών», μεταξύ άλλων και ανάμεσα σε Ισραήλ - Τουρκία. Αναλυτές εκτιμούν ότι η μεταφορά του ισραηλινού αερίου μέσω τουρκικών εδαφών θα ήταν η φτηνότερη λύση, με δεδομένο ότι είναι έτοιμο ένα δίκτυο αγωγών. Ακόμα όμως και όταν οι αστικές τάξεις δύο χωρών αποφασίζουν να «συνεργαστούν» αυτό δε σημαίνει ότι θα ωφεληθούν οι λαοί τους. Απλά ανοίγουν νέα πεδία εκμετάλλευσής τους στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας.