Η κυπριακή κυβέρνηση, παράλληλα, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη «στήριξη» της Ρωσίας που δήλωσε ότι η Κύπρος έχει κυριαρχικά δικαιώματα στην ΑΟΖ της. Ομως, πρέπει να είναι καθαρό ότι επιλογές της ρωσικής κυβέρνησης γίνονται με κριτήριο τα συμφέροντα του ρωσικού κεφαλαίου και έτσι δεν έχουν αποκλειστικές και δεσμευτικές επιλογές.

Το πρόσφατο ταξίδι του Πούτιν στην Αγκυρα ανέδειξε ότι αν και Ρωσία - Τουρκία διαφωνούν σε πολλά (Ουκρανία, Συρία, Κυπριακό), αυτό δεν εμπόδισε την ανακοίνωση σχεδίου για κατασκευή νέου αγωγού που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Ευρώπη μέσα από την Τουρκία και τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σχέδιο εμφανίστηκε, μάλιστα, ουσιαστικά ως «αντίβαρο» στον αγωγό «Νότιο Ρεύμα», που ακυρώθηκε, με τη Ρωσία να κατηγορεί την ΕΕ γι' αυτό.

Από δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της «Γκάζπρομ» φαίνεται ότι η σημασία της ρωσοτουρκικής συνεργασίας μεγαλώνει για τη Μόσχα, αφού ο Αλεξέι Μίλερ δήλωσε ότι «το επίπεδο της τιμής του ρωσικού αερίου για την Τουρκία θα μπορούσε να φτάσει το επίπεδο των τιμών που σήμερα έχει συμφωνηθεί με τη Γερμανία». Προς το παρόν, η Αγκυρα εξασφάλισε έκπτωση 6% που σύντομα ίσως γίνει 15%, «πρέπει όμως να συμμετάσχουμε σε κοινά προγράμματα», όπως διευκρίνισε ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας, Αλεξάντερ Νόβακ. Οι «δεσμοί» των δύο χωρών σφραγίζονται από τη συνεργασία σε μια σειρά άλλους κρίσιμους τομείς: Ρωσικά κεφάλαια συμμετέχουν στην κατασκευή εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στην Τουρκία, μπήκε στόχος για υπερδιπλασιασμό των εμπορικών συναλλαγών ειδικά σε Τρόφιμα κ.τ.λ.

Το ότι η Ρωσία εμφανίζεται να στηρίζει την επιδίωξη της Τουρκίας να αναδειχτεί σε «ενεργειακό κόμβο» γεννά νέα δεδομένα και για τις «κόντρες» γύρω από το πώς θα «αξιοποιηθεί» το αέριο της κυπριακής ΑΟΖ. Αλλωστε, η Μόσχα δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι η Τουρκία είναι ένας πολύ καλός πελάτης: Μια αναπτυσσόμενη αγορά, καλύπτει ήδη το 57% του εισαγόμενου αερίου της από τη Ρωσία, ενώ πολλοί περιμένουν διπλασιασμό των ενεργειακών της αναγκών την επόμενη δεκαετία.

Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο μπλεγμένο εάν παρθεί υπόψη ότι κύκλοι στην ελληνική αστική τάξη προκρίνουν ότι η προσέγγιση αυτή της Ρωσίας με την Τουρκία μπορεί να διευκολύνει και την Ελλάδα στο στόχο της να αποτελέσει πυλώνα του «Νότιου Ρεύματος».