«Εχω τη συνήθεια να διαβάζω κάθε μέρα τον "Ριζοσπάστη". Με τον καιρό, άρχισα να το διασκεδάζω. Οι ομοιότητες του κόσμου που προβάλλει μέσα από τον "Ριζοσπάστη" και της θρησκείας είναι εμφανείς. Κατ' αρχάς, κάθε μέρα η εφημερίδα γράφει τα ίδια και με τον ίδιο τρόπο πάντα. Πρόκειται για έναν κόσμο από τον οποίο έχει αποκλεισθεί τελείως το στοιχείο της έκπληξης: ξέρεις κάθε μέρα τι θα ακούσεις από το ΚΚΕ, όπως ακριβώς ξέρεις τι θα ακούσεις στην εκκλησία. Διανθίζεται δε από περίεργες ή ασυνήθιστες εκφράσεις (π.χ., "λυκοσυμμαχία", "μπούσουλας", "λιανίζω", "η λαϊκή οικογένεια" κ.ά.), οι οποίες χρησιμοποιούνται κατά κόρον, ίσως επειδή κατά την πεποίθηση του ΚΚΕ ανταποκρίνονται στο γλωσσικό ήθος του εργάτη. Τέλος, είναι οι απερίγραπτες φάτσες: όλες ίδιες! Δεν έχει σημασία αν ο ένας έχει μουστάκι και ο άλλος φαλάκρα. Κάτι συμβαίνει στα έγκατα αυτού του κόσμου, με αποτέλεσμα οι φυσιογνωμίες να γίνονται ίδιες. Οπως, δηλαδή, με τις αγιογραφίες της ορθόδοξης παράδοσης». Αυτά γράφει ο Στ. Κασιμάτης στην «Καθημερινή». Καιρό είχε... γιατί αυτά τα έχει ξαναγράψει. Το μίσος του απέναντι στο ΚΚΕ γνωστό. Φαίνεται ότι περιοδικά χρειάζεται να το επιβεβαιώνει στα αφεντικά του.