Η ταινία βασίζεται σε πρωτότυπη ιδέα/σενάριο του σκηνοθέτη Γκούσταφ Μολάντερ. Το 1939 το σενάριο αγόρασε ο μέγας χολιγουντιανός παραγωγός David O. Selznick («Οσα παίρνει ο άνεμος» 1939) και τον ίδιο χρόνο γυρίστηκε το αμερικανικό ριμέικ με τίτλο «Intermezzo, a Love Story» (1939) σε σκηνοθεσία Gregory Ratoff, με τον Λέσλι Χάουαρντ και την Ινγκριντ Μπέργκμαν, στον πρώτο της ρόλο στο Χόλιγουντ. Το σουηδικό πρωτότυπο του 1936 διαθέτει γλαφυρή καλλιτεχνική φιλοδοξία στην κάθε λεπτομέρεια. Αναμενόμενο άλλωστε από τον καλλιεργημένο και λουστραρισμένο θεατράνθρωπο Μολάντερ, που περισσότερο από κάθε άλλο Σουηδό σκηνοθέτη έμαθε την τέχνη του να μη λέει πολλά, αλλά να αρέσκεται στους υπαινιγμούς... με μια απλή σκηνή, ένα σύμβολο, μια ακολουθία γεγονότων ή μια «ατμόσφαιρα». Η θεατρικότητα σε αυτήν την ταινία ξεπηδάει από παντού, κυρίως από το λόγο...

Κοινότοπο το «Ιντερμέτζο», εντυπωσιακή η φωτογραφία και η σιγουριά στον τρόπο που έδωσε λύση στο μουσικό πρόβλημα. Εκείνος βιολονίστας, εκείνη πιάνο και φωνή. Ξεκάθαρη ιστορία για τον γοητευτικό βιολονίστα που ζει μια μικρή ερωτική περιπέτεια με την ωραία συνοδό του στο πιάνο. Και απομακρύνεται από τη σύζυγο, το σπίτι και τα παιδιά... Τελικά επιστρέφει... Η αφήγηση υιοθετεί μαλακούς τόνους, οικείους στον Μολάντερ, και πορεύεται πάνω τους χωρίς ούτε ένα τόσο δα χαλικάκι για να σκοντάψει... Πέρα από την ποιότητα, παρατηρεί κανείς στην ταινία και τη σχετική μονοτονία του λευκού που τείνει να μετατραπεί σε ανία, όταν έρχεται το αυτοκινητιστικό δυστύχημα σαν τρομερή έκρηξη... Σημαντική και σπάνια ταινία...

Παίζουν: Ινγκριντ Μπέργκμαν, Γέστα Εκμαν κ.ά.

Παραγωγή: ΣΟΥΗΔΙΑ (1936)