Η Δευτέρα 19/5, είναι αφιερωμένη στον «Φρανσουά Τρυφό». «Παράνομο Κρεβάτι» (1970), «Δυο Αγγλίδες στην Ευρώπη» (1971) και «Η Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας» (1981). Η Τρίτη 20/5 περιλαμβάνει «αφιέρωμα στον Φασμπίντερ» με τις ταινίες «Ο Φόβος τρώει τα Σωθικά» (1974), «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» (1972) και «Καβγατζής» (1982). Τέλος η Τετάρτη 21 Μάη αφιερώνεται στον αγαπημένο Αντονιόνι που αποδομεί εκ των έσω την αστική τάξη και το αξιακό της σύστημα. «Η Νύχτα» (1961), «Η Κυρία χωρίς Καμέλιες» (1953) και «Κόκκινη Ερημος» (1964)... Κάθε μέρα, 3 διαφορετικές ταινίες, με ένα εισιτήριο 6 ευρώ. Επίσης, κάρτα διαρκείας και για τις 8 εβδομάδες προβολών κόστους 40 ευρώ.

Πρεμιέρα απόψε για τον «Godzilla» (2014), αμερικάνικη παραγωγή που κυκλοφορεί και σε τρισδιάστατη βερσιόν, σε σκηνοθεσία Γκάρεθ Εντουαρντς, με τους Ελίζαμπεθ Ολσεν, Ζυλιέτ Μπινός, Μπράιαν Κράνστον κ.ά. Στη νέα αμερικάνικη εκδοχή της γιαπωνέζικης παραδοσιακής σειράς τρόμου, ο Godzilla μετατρέπεται σε αντιήρωα κι όχι σε τρομερή απειλή για την ανθρωπότητα. Η δομή της ταινίας παραπέμπει στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», ακριβώς σαν τον Γκοντό ο πανταχού παρών στο φόντο Godzilla δεν εμφανίζεται παρά μια ώρα από την έναρξη του φιλμ. Τα θαμπά ηχητικά εφέ και οι χαμηλές λήψεις αποδίδουν κατά την είσοδο του κολοσσού το τεράστιο μέγεθός του καθώς και το μέγεθος της καταστροφής όπως αυτός κινείται αργόσυρτα ανάμεσα στους ουρανοξύστες της μεγαλούπολης, συντρίβοντας ό,τι βρεθεί στο διάβα του και κάνοντας την αίθουσα να σείεται. Το καϊτζού (τέρας στα γιαπωνέζικα) ουσιαστικά κρατά το δεύτερο ρόλο, παίζει το δεύτερο βιολί στα άλλα γιγάντια τέρατα μιας ταινίας που σφύζει από μονοδιάστατους, ανθρώπινους χαρακτήρες σε ένα σενάριο επίπεδο και γεμάτο κλισέ. Στις καλύτερες στιγμές του το «Godzilla» είναι δυνατό κι ελκυστικό αλλά μόλις αρχίσουν οι σκηνές διαλόγων με ανθρώπινα όντα, όλη η μαγεία χάνεται...