Αρχίζω μ' ένα μακάβριο ανέκδοτο, που γραπτό μάλιστα γίνεται και αποτυχημένο. Ομως μου θυμίζει τόσο πολύ αυτή την ηλίθια μάστιγα που λέγεται δικομματισμός, που μπήκα στον πειρασμό να το μοιραστώ μαζί σας. Λοιπόν, σ' ένα φοβερό αυτοκινητικό δυστύχημα, πατέρας και υιός 'χασαν τη ζωή τους. Η σύγκρουση ήταν τόσο τρομερή που βρέθηκαν αλλού τα σώματα κι αλλού τα κεφάλια τους. Τα «συναρμολόγησαν» και τα στείλανε στο γραφείο κηδειών, αφού τους ντύσανε με τα αγαπημένα τους κοστούμια. Το μαύρο αγαπούσε ο υιός το άσπρο ο πατέρας. Σε λίγο όμως άρχισαν οι διαφωνίες ανάμεσα στους συγγενείς και φίλους για το ντύσιμο. Οι μισοί λέγανε ότι έπρεπε να ντυθούν με τα κοστούμια που αγαπούσαν και άλλοι λέγανε ότι δεν έπρεπε να είναι ο νέος ντυμένος σαν γέρος κι ο γέρος σαν γαμπρός και κάθε φορά που υπερίσχυε μια ομάδα τηλεφωνούσαν στο γραφείο κηδειών να αλλάξουν το ντύσιμο των νεκρών και κάθε φορά ο διευθυντής τους απαντούσε πρόθυμα «εντάξει». Ομως, ο καυγάς μεγάλωνε και ταυτόχρονα μεγάλωνε και το πλήθος που λάβαινε μέρος σ' αυτόν. Κάποια στιγμή η πονεμένη χήρα και μητέρα, ζήτησε συγγνώμη από το διευθυντή του γραφείου. Ο διευθυντής την καθησύχασε: «Μην ανησυχείτε, κυρία μου. Δεν τους αλλάζουμε κοστούμια. Τα κεφάλια μεταθέτουμε».

Χρόνια εξαπατά το λαό ο δικομματισμός. Εξαπατά, αλλά δε συνηθίζεται, δεν τρώγεται. Αυτές τις μέρες μάλιστα στη Βουλή με τις δήθεν κόντρες τους, που δε θα μου φαινόταν καθόλου παράξενο αν μαθαίναμε ότι ήταν προσυμφωνημένες. Η αηδία του κόσμου έφτασε εκεί που δεν παίρνει άλλο. Οσο διαφωνούν μεταξύ τους, όσο φωνάζουν, τόσο πιο πολύ φαίνεται το θέατρο που παίζουν, τόσο πιο πολύ φανερώνεται ο δεσμός μεταξύ τους, ο κοινός αγώνας τους εναντίον του λαού που αντιστέκεται. Διπλή αγωνία για τα δυο κόμματα της πλουτοκρατίας. Η μια είναι ποιος θα πάρει την αρχή και η άλλη να μη χαλάσει ο δικομματισμός και θυμώσουν τ' αφεντικά που με το δικομματισμό ή το ένα κόμμα έρθει στην εξουσία ή το άλλο, αυτοί εξασφαλίζουν την πολιτική τους που είναι απλή: «Περισσότερα κέρδη γι' αυτούς και στέρηση μιας ανθρώπινης ζωής για το λαό».

Οταν πεθάνει ο δικομματισμός, θ' αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο σωστά πριν δώσουμε την ψήφο μας. Τι θα πει, να λέει ο ένας «Η ΝΔ είναι το κόμμα μου, εμένα» και ο άλλος «Α, εμένα είναι το ΠΑΣΟΚ». Σε βεγγέρα κυριών βρισκόμαστε όπου η μια προτιμά το φουστάνι και η άλλη φούστα μπλούζα; Τι είναι αυτά; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προσφέρουν τα ίδια. Υποταγή στους Αμερικάνους και στην ΕΕ στον καθένα ξεχωριστά και στους δυο μαζί, στρατιώτες μας στο ΝΑΤΟ, ανεργία, πείνα για τους συνταξιούχους, καταστρατήγηση του 8ωρου, απεριόριστες ώρες εργασίας στους «τυχερούς» που εργάζονται, σκόπιμη αμορφωσιά για τα παιδιά μας και από πάνω και τον τρομονόμο για να τρομοκρατήσουν το λαό και να εφαρμόσουν όλα αυτά τα αντιλαϊκά σχέδια.

Επρεπε να υπάρχουν αυτά τα κόμματα; Σοβαρά αναρωτιέμαι. Με ποια λογική διάλεγε ένας άνθρωπος, να ψηφίζει την καταστροφή του; Υπογράμμισα τη λέξη διάλεγε, γιατί είμαι σίγουρος πως δε θα το ξανακάνει. Παρά είναι καθαρά τα πράγματα και για να πούμε του στραβού το δίκιο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, το είπαν όσο γίνεται πιο καθαρά: «Κρατάμε από μια χατζάρα made in USA ψηφίστε μας, για να σας κόψουμε τα κεφάλια». Τα κεφάλια μπορεί να μη μας τα κόψουν αλλά, αν τους αφήσουμε, τριτοκοσμικούς θα μας τα κόψουν σίγουρα. Οι άνθρωποι που δεν ντρέπονται και που δεν έχουν την αίσθηση του γελοίου είναι επικίνδυνοι. Είναι παράλογοι. Κι έτσι ο κ. πρωθυπουργός, αντί να πάει σπιτάκι του ύστερα από τις «επιτυχίες του» προτίμησε να δείξει το υποκριτικό του ταλέντο και την ειδικότητά του στις μιμήσεις. Απ' ό,τι καταλαβαίνω δεν ήτανε πειστικός, αλλά δεν έχει σημασία, γιατί άρεσε στους υπουργούς και βουλευτές του που τον χειροκροτούσαν σαν να άκουγαν τον Παβαρότι.

Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι κήρυξε τον πόλεμο στον ελληνικό λαό κι ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειες να τον καταστρέψει για να κάνει το θέλημα των προϊσταμένων του. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τ' αυτιά μας και τα μάτια μας. Η 17 του Μάη να γίνει η αρχή αγώνα ως την τελική νίκη. ΟΧΙ στο διάλογο. Κάνεις διάλογο με κάποιον που σου χρωστά αν δε σε πληρώσει πρώτα; Ιδιαίτερα όταν είναι αδιάντροπος ψεύτης. Εμπιστεύεσαι κόμματα, ομάδες και συνδικαλιστές που καταδικάζουν με λόγια την κυβέρνηση, αλλά δέχονται το διάλογο; Κι αυτά τα κόμματα, ομάδες και συνδικαλιστές, κατηγορούν το ΚΚΕ που δεν αυτομολεί κι αυτό, αλλά μένει σταθερά με το λαό και μάχεται μπροστάρης όπως πάντα. Και γι' αυτό, λέτε εσείς ότι σπάει την Ενότητα μ' εσάς και με την... κυβέρνηση.