Eurokinissi

Παράλληλα και για την πλήρη διασφάλιση της κερδοφορίας του ιδιώτη επενδυτή, το κυβερνητικό ν/σ περιλαμβάνει «ρήτρες» αποτροπής των πελατών που θα συμβληθούν με τη νέα ιδιωτική εταιρεία, ώστε αυτοί για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην μπορούν να «σπάσουν» τις αναγκαστικές συμβάσεις προμήθειας ρεύματος.

Ενα σημαντικό ερώτημα που γεννάται αφορά στο ποιος θα επωμιστεί τις προκλητικές παροχές «εκπτώσεων» στα βιομηχανικά τιμολόγια, αλλά και το συνολικό κόστος του «κοινωνικού οικιακού τιμολογίου». Είναι απίθανο οι νέοι ιδιοκτήτες να δεχτούν τέτοιες «αβαρίες» που εμποδίζουν την κερδοφορία τους, και είτε αναζητηθεί η λύση της άμεσης κρατικής επιδότησής τους για τη συνέχιση της ισχύουσας εκπτωτικής πολιτικής, είτε όλο αυτό το κόστος μεταφερθεί στην εναπομείνασα εταιρεία παροχής ηλεκτρισμού, το μόνο βέβαιο είναι ότι τα λαϊκά νοικοκυριά ξεκινούν με... «ένα το κρατούμενο», στο βαρύτατο τίμημα που θα καταβάλουν.

Το κυβερνητικό σχέδιο «σαλαμοποίησης» για τη διευκόλυνση πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, υπακούει στην πολιτική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της εγχώρια αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και εκτός από την πώληση της νέας εταιρείας έως το 2015, προβλέπει επίσης την πώληση και μετοχικού ποσοστού στο υπόλοιπο και μεγαλύτερο κομμάτι της εντός του 2016, αλλά και την ιδιωτικοποίηση κατά 66% αρχικά του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), του δικτύου διανομής δηλαδή, που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Τη στρατηγική απελευθέρωσης της Ενέργειας που σήμερα επιταχύνεται με το νομοσχέδιο για τον τεμαχισμό της ΔΕΗ την έχουν πληρώσει «ακριβά» οι εργαζόμενοι και θα συνεχίζουν να την πληρώνουν το επόμενο διάστημα.

Πρώτα απ' όλα, η απελευθέρωση δεν έφερε την πολυδιαφημιζόμενη μείωση των τιμών της Ενέργειας ούτε πρόκειται βεβαίως να τη φέρει. Αυτό, άλλωστε, το δείχνει και η διεθνής εμπειρία. Η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ τα προηγούμενα χρόνια είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης το γεγονός αυτό οδήγησε λαϊκά νοικοκυριά να μην ηλεκτροδοτούν τα σπίτια τους βυθίζοντάς τα στο σκοτάδι της ενεργειακής φτώχειας.

Ταυτόχρονα, πρέπει να σημειώσουμε τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης όσον αφορά τη συντήρηση του δικτύου. Και σε αυτό, άλλωστε, υπάρχει διεθνής εμπειρία. Θυμίζουμε ως αποτέλεσμα τις «συσκοτίσεις» στις ΗΠΑ, στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στην Ιταλία και αλλού. Αλλά και την ελληνική περίπτωση, τον Ιούλη του 2006.

Μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε ότι οι αντιλαϊκές επιπτώσεις στα λαϊκά νοικοκυριά, εξαιτίας της περαιτέρω απελευθέρωσης της Ενέργειας θα ενταθούν. Με την οριστική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, μίας εξαιρετικά δυναμικής και στρατηγικής σημασίας επιχείρησης, σε συνδυασμό με την παράδοση στους ιδιώτες του δικτύου μεταφοράς και των πλούσιων λιγνιτικών κοιτασμάτων, το κόστος της απελευθέρωσης θα αποδειχτεί δυσβάσταχτο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.