«Είναι δυστύχημα για τη χώρα ότι η ελληνική προεδρία, την οποία μάλιστα διαδέχεται η ιταλική προεδρία, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά αναπαράγει το στερεότυπο του "πτωχού εταίρου", δηλαδή της πρόσδεσης στον Αυτοκράτορα, με την ψευδαίσθηση ότι θα κερδίσει κάποια ψίχουλα. Πρόκειται για μια αντίληψη έξω από τη δυναμική των ευρωπαϊκών εξελίξεων». Αυτά έγραφε στο κύριο άρθρο της η χτεσινή «Αυγή». Και καλά, για το λεγόμενο μέτωπο του Νότου το έχει ξαναπεί και ας έχει διαψευστεί πολλάκις, από την πολιτική που εφαρμόζεται σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, πολιτική μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, δραστικών περικοπών σε τομείς της λεγόμενης «κοινωνικής πολιτικής», φοροληστεία κ.λπ. Αρα; Ποιοι ενάντια σε ποιους; Και ποιο το όφελος για τους λαούς από τους ενδοευρωενωσιακούς μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς για το ποια μονοπώλια θα βγουν ισχυρότερα από την κρίση, όταν γι' αυτό απαιτείται τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων; Επίσης, ποια είναι η δυναμική των ευρωπαϊκών εξελίξεων; Οι κόντρες τους στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης; Γιατί, στην ολομέτωπη επίθεση στους λαούς είναι ενιαίοι.