Τα τραπεζικά «ζόρια» δεν περιορίζονται μόνο στη μία πλευρά του Ατλαντικού και τη «Γηραιά Ηπειρο». Ανάλογη ένταση επικρατεί και στις ΗΠΑ, παρά τα όσα υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα (FED) αναφορικά με τη σταδιακή μείωση του προγράμματος αγοράς ομολόγων. Ηταν μία ενέργεια που είχε προαναγγελθεί εδώ και αρκετούς μήνες, ωστόσο φαίνεται να «εξέπληξε» χρηματιστήρια και οικονομικούς αναλυτές η χρονική συγκυρία κατά την οποία η FED ανακοίνωσε ότι από τον ερχόμενο Γενάρη θα μειώσει στα 75 δισ. δολάρια (από 85 δισ. ως τώρα) τα ποσά που κατευθύνει μηνιαία στην αγορά αμερικανικών ομολόγων. Η συγκεκριμένη ενέργεια εκλαμβάνεται ως «σήμα» σταδιακής απομάκρυνσης από τη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη «χαλαρή» αμερικανική νομισματική πολιτική.

Ως λόγος για την παραπάνω απόφαση προβλήθηκαν οι θετικές προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας των ΗΠΑ, η οποία εκτιμάται ότι θα αναπτυχθεί από 2,8% έως 3,2% το ερχόμενο έτος - εκτίμηση ελαφρά βελτιωμένη έναντι της προηγούμενης πρόβλεψης για ανάπτυξη 2,9%-3,1% - η επίσημη ανεργία θα μειωθεί στο 6,3% με 6,6% το 2014 και στο 5,8% με 6,1% το 2015, ενώ από το 2016 οι σχετικές προβλέψεις κάνουν λόγο για επίπεδα ανεργίας μικρότερα του 6%. Επιπλέον ο πληθωρισμός εκτιμάται ότι θα κινηθεί μεταξύ 1,4% και 1,6% το 2014, όταν η προηγούμενη αναφορά της FED προέβλεπε πληθωρισμό μεταξύ 1,3% και 1,8%. Σε κάθε περίπτωση, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, το βασικό επιτόκιο της κεντρικής αμερικανικής τράπεζας θα συνεχίσει να βρίσκεται λίγο πάνω απ' το μηδέν.

«Χαλαρή» νομισματική πολιτική άρχισε να ακολουθεί κατ' αναλογία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μειώνοντας το επιτόκιο δανεισμού των τραπεζών, ως μέσο που στοχεύει στο να διευκολύνει την καπιταλιστική ανάκαμψη, παρέχοντας κίνητρα για διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά, νέες επενδύσεις, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κ.ο.κ. Πάντως, αξίζει να αναφερθεί ανάλυση της ιστοσελίδας της «Deutsche Welle» την περασμένη εβδομάδα, η οποία τόνιζε τις «σκοτεινές πλευρές» που εμπεριέχει η παραπάνω τακτική, επικαλούμενη με τη σειρά της «αναλύσεις» που θεωρούν ότι «αυτή η στρατηγική μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού και σε νέα "έκρηξη" των τιμών, όπως είχε γίνει το 2007 με τη "φούσκα" στην αμερικανική αγορά ακινήτων, γεγονός που συνέβαλε στο ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης». Αυτές οι αναλύσεις είναι ενδεικτικές των δυσκολιών των αστών στη διαχείριση της κρίσης.