Στο α' μέρος είχαμε αναφερθεί σε τρία πολύ διαφορετικά σχέδια του λευκού στην αντιμετώπιση της Σικελικής 1. ε4 γ5. Την βαριάντα 2. γ3, την οποία ήδη παρουσιάσαμε, την Κλειστή Σικελική και την Ανοιχτή Σικελική.

Κλειστή Σικελική: Ενα βασικό σχέδιο των λευκών εναντίον της Σικελικής Αμυνας συνίσταται στην πλήρη αποφυγή της ιδέας των μαύρων, αν δεν παιχθεί καθόλου δ2 - δ4. Για παράδειγμα, μετά από 2. Ιγ3 Ιγ6 3. δ3 η6, (η ανάπτυξη του μαύρου μαυροτετράγωνου Α. σε φιακέντο είναι πολύ συνηθισμένη στη Σικελική Αμυνα, επειδή στη διαγώνιο ζ8-α3 συχνά συναντά εμπόδια από τα συμμαχικά του πιόνια). 4. ζ4 Αη7 5. Ιζ3 δ6 6. η3 Ιζ6 7. Αη2 0-0 8. 0-0 και οι δύο παρατάξεις σχεδιάζουν πλευρικό παιχνίδι.

Στο κέντρο του διαγράμματος, αυτού του κειμένου, φαίνεται να επικρατεί ηρεμία χωρίς καμία ένταση ή προοπτική για άμεση επίθεση και από τους δύο. Αφού ολοκληρωθεί η ανάπτυξη, τα λευκά θα επιχειρήσουν να επεκταθούν στην πτέρυγα του Ρ, ενώ τα μαύρα στην πτέρυγα της Β. Ιδιαίτερη σημασία έχει ποια παράταξη θα πετύχει να ανοίξει πρώτη γραμμές στο επιθετικό της μέτωπο, ώστε να διεισδύσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η επίθεση των μαύρων μοιάζει να εξελίσσεται με κάπως μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλά των λευκών είναι οπωσδήποτε πιο επικίνδυνη μακροπρόθεσμα, αφού πρωταρχικός της στόχος είναι ο αντίπαλος Ρ.

Ανοιχτή Σικελική: Η συνηθέστερη αντίδραση των λευκών στη Σικελική Αμυνα είναι η άμεση διεκδίκηση περισσότερου χώρου στο κέντρο με 1. ε4 γ5 2. Ιζ3 και 3. δ4. Ανεξάρτητα από την απάντηση των μαύρων (π.χ. 2... δ6), μετά από 3... γδ4 4. Ιδ4 προκύπτει εξαιρετικά ασύμμετρη θέση με δυναμικό παιχνίδι και για τις δύο πλευρές. Τα λευκά κυριαρχούν στα τετράγωνα δ4 και ε4, ενώ φιλοδοξούν να ξεπεράσουν τη διαχωριστική γραμμή του κέντρου ελέγχοντας και τα τετράγωνα δ5 και ε5. Ολα ανεξαρτήτως τα κομμάτια τους μπορούν να αναπτυχθούν σε επιθετικές θέσεις. Οι Α στο γ4 και η5, η Β στα γ ή δ2, ο Π στο δ1.

(Συνεχίζεται)