Ως γνωστό η αραβική χώρα ψηφίστηκε να είναι η οικοδέσποινα της της συγκεκριμένης διοργάνωσης που μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες μοιράζονται τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά το ενδιαφέρον των φιλάθλων και φυσικά τα κέρδη που αυτό συνεπάγεται (χορηγίες, τηλεοπτικά, διαφημίσεις κτλ). Μια ανάληψη που μέχρι στιγμής έχει προκαλέσει αρκετά προβλήματα, είτε από τις αποκαλύψεις για χρηματισμό παραγόντων της ΦΙΦΑ για να ψηφίσουν υπέρ του Κατάρ είτε με το πότε θα γίνουν οι αγώνες, αφού οι κλιματολογικές συνθήκες καθιστούν απαγορευτική τη διεξαγωγή τους το καλοκαίρι. Πλέον το κάδρο με τα... παρατράγουδα της διοργάνωσης έχει και μια άλλη εικόνα. Αυτή που είναι βαμμένη με το αίμα των εργατών στα έργα υποδομής, αφού για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι μπροστά στα κέρδη των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη.

Η εκμετάλλευση των εργατών, σε συνθήκες εργασίας και διαβίωσης που θυμίζουν σκλάβους περασμένων αιώνων, η έλλειψη ικανοποιητικών μέτρων ασφαλείας στοχεύουν προφανέστατα να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το κόστος κατασκευής, αλλά και να παραδοθούν τα έργα -με κάθε τίμημα- στην ώρα τους, προκειμένου να μην πληρωθούν χρηματικές ρήτρες ως ποινές. Και από την άλλη βέβαια όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού, αυτός παραδίνεται στο λαό της κάθε χώρας για να πληρώσει το μάρμαρο των γιορτών των πολυεθνικών, όπως έχουν μετατραπεί πλέον οι λεγόμενες πρωτοκλασάτες αθλητικές διοργανώσεις.

Η έναρξη των έργων του Μουντιάλ πριν από περίπου ένα χρόνο έφερε και τους πρώτους τραυματισμούς ή ακόμα και απώλειες ζωών εργατών στα έργα. Κάτι που αρχικά παρουσιάστηκε από τους υπεύθυνους ως αποτέλεσμα εργατικών ατυχημάτων ή δυστυχημάτων «εντός του αναμενομένου». Ωστόσο πριν λίγες ημέρες τα στοιχεία της πρεσβείας του Νεπάλ, χώρας απ' όπου προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων στα έργα, έδειξαν μια διαφορετική εικόνα και σίγουρα καθόλου αναμενόμενη. Σύμφωνα με αυτά, μόνο στο δίμηνο Ιούνης - Αύγουστος του 2013 έχασαν τη ζωή τους 44 εργάτες με κύρια αιτία τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας σε συνδυασμό με την αφόρητη ζέστη και υγρασία που επικρατούν στην περιοχή αυτή την περίοδο. Μάλιστα το γεγονός ότι τα στοιχεία μιλούσαν για καρδιολογικές παθήσεις ως αιτία των περισσοτέρων θανάτων παρά το νεαρό της ηλικίας των περισσοτέρων θυμάτων, ενισχύει τον πιο πάνω ισχυρισμό για τα αίτια. Λίγο μετά τις δηλώσεις των υπευθύνων της πρεσβείας ένα δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας «Gurdian» έδειξε και μια άλλη πτυχή, αυτή των συνθηκών διαβίωσης των εργατών οι οποίες χαρακτηρίζονται άθλιες. Ιδιαίτερη αίσθηση μάλιστα κάνουν οι αναφορές του δημοσιεύματος και στην τακτική των αρμοδίων να κρατούν τα διαβατήρια των εργατών προκειμένου να τους έχουν στο χέρι, ώστε να μη φύγουν είτε να μην αποκαλύψουν το τι πραγματικά συμβαίνει.

Λίγο μετά τις αποκαλύψεις ήρθαν και οι επίσημες αντιδράσεις. Αυτές ξεκίνησαν με την ανάκληση της πρέσβειρας του Νεπάλ από το Κατάρ, με απόφαση της κυβέρνησης της χώρας της, ενώ λίγο μετά εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Νεπάλ έδωσε μια λιγότερο... μοιραία διάσταση στο θέμα. Παραδέχθηκε τις απώλειες ανθρώπων, ωστόσο τα στοιχεία που έδωσε φανερώνουν μια άλλη εικόνα, αφού μιλούν για 70 νεκρούς εργάτες από την αρχή των έργων και μόλις 15 κατά τη φετινή χρονιά. Εκεί όμως που άλλαξε πλήρως την εικόνα ο εκπρόσωπος της νεπαλέζικης κυβέρνησης, ήταν στις συνθήκες διαβίωσης που διέψευσε το δημοσίευμα της «Guardian», χαρακτηρίζοντάς τες «ασφαλείς και πλήρως σεβαστές». Φυσικά με τις δηλώσεις του Νεπαλέζου συμφώνησαν και οι αρμόδιοι του Κατάρ...

Η πρωτοτυπία της Βραζιλίας να είναι η χώρα που για πρώτη φορά καλείται να διοργανώσει εντός μιας τετραετίας Μουντιάλ (το 2014) και Ολυμπιακούς Αγώνες (το 2016) έχει μετατρέψει τη χώρα σε έναν απέραντο παράδεισο για τις πολυεθνικές του κατασκευαστικού τομέα, που τρίβουν τα χέρια τους με τα έργα των δυο διοργανώσεων, αλλά και σε μια απέραντη κόλαση για τους εργάτες. Το γεγονός ότι ουσιαστικά αυτή τη στιγμή τα έργα συμπίπτουν, η ανάγκη για εργατικό δυναμικό είναι μεγάλη. Εξίσου μεγάλο είναι και το περιθώριο εκμετάλλευσης από τους μεγαλοεργολάβους και τις κατασκευαστικές. Πρόσφατα έρευνα των βραζιλιάνικων αρχών στο διεθνές αεροδρόμιο του Σάο Πάολο αποκάλυψε έναν καταυλισμό 111 εργατών που «ζούσαν σε απαράδεκτες συνθήκες, ανάλογες με αυτές σκλάβων», φιλοδοξώντας να προσληφθούν στα μελλοντικά έργα διεύρυνσης του αεροδρομίου πληρώνοντας μάλιστα και 220 δολάρια ως εγγύηση στους διαμεσολαβητές. Σε ένα άλλο περιστατικό πριν λίγους μήνες οι εργάτες στο στάδιο του Σάο Πάολο κατέβηκαν σε απεργία εάν δε λαμβάνονταν μέτρα ασφαλείας, ενώ το ίδιο έκαναν και εργάτες σε άλλα υπό κατασκευή στάδια της χώρας, στη Φορταλέζα και το Νατάλ. Τα πράγματα για τους εργάτες των έργων του Μουντιάλ μάλιστα τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει χειρότερα καθώς οι εταιρείες πιέζουν αφόρητα για την έγκαιρη αποπεράτωσή τους, αφού μένει λιγότερο από χρόνος για την έναρξη της διοργάνωσης και οι ρήτρες καθυστέρησης παραμένουν εφιάλτης για τους επιχειρηματίες.