Οπως δήλωναν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια των πενθήμερων κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν το Σάββατο και σταμάτησαν την Τετάρτη, τα 100 δολάρια (περίπου 8.000 τάκα) που ζητάνε να εξασφαλίσουν ως μηνιαίοι μισθό, σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες τους, όσον αφορά την αξιοπρεπή επιβίωση, ωστόσο οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων ούτε αυτό δεν ήταν διατεθειμένοι να δώσουν. Αρχικά οι ιδιοκτήτες εμφανίστηκαν αμετακίνητοι, υποστηρίζοντας ότι οι μισθολογικές απαιτήσεις των εργαζομένων είναι «υπερβολικές» και καθιστούν «ασύμφορες» τις επιχειρήσεις τους, καθώς «θα εκτινάξουν το κόστος παραγωγής». Η απεργία τερματίστηκε με αόριστες υποσχέσεις περί μισθολογικών αυξήσεων μέχρι το Νοέμβρη, καθώς και τη βίαιη επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας εναντίον των περισσότερων από 200.000 διαδηλωτών, δεδομένου ότι η κυβέρνηση της χώρας, υπό τη «σοσιαλδημοκράτη» πρωθυπουργό Σεΐχ Χασίνα, βρίσκεται σταθερά στο πλευρό των εργοδοτών.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση τέτοιου εγκλήματος είναι αυτή του «Ράνα Πλάζα», του οκταώροφου κτιρίου, που κατέρρευσε τον περασμένη Απρίλη, θάβοντας στα συντρίμμια του περισσότερους από 1.120 εργαζόμενους. Ενα κτίριο για το οποίο λίγες μόνο μέρες πριν οι διευθυντές των πέντε εργοστασίων φασόν που λειτουργούσαν σε αυτό, χωρίς καμία υποδομή για την ασφάλεια των εργαζομένων, διαβεβαίωναν τους εργάτες, ότι δε διατρέχει κανένα κίνδυνο.
Παρά τις δηλώσεις περί λήψης μέτρων και αυστηροποίησης της νομοθεσίας όσον αφορά τις συνθήκες ασφαλείας στη λειτουργία των κάτεργων του φασόν, η κατάσταση παραμένει η ίδια για τους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, καταλήγοντας να κοιμούνται στο δρόμο ή να νοικιάζουν χώρο για ύπνο σε σπίτια μαζί με δεκάδες άλλους, με 10 έως και 16 ώρες δουλειάς ημερησίως. Το ΠΑΜΕ και η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών της χώρας μας εξέφρασαν για άλλη μια φορά την αλληλεγγύη τους στους εργάτες του φασόν που αντιπαλεύουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα.