Ασπρόμαυρη, γιαπωνέζικη αντιπολεμική ταινία γοητευτικά σκηνοθετημένη και βραβευμένη, που δικαιωματικά θα έπρεπε να ανήκει στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου. Βιρμανία 1945, τελευταίες ώρες του πολέμου, από δω οι ηττημένοι του Ιάπωνες και από την άλλη οι νικητές, οι αποικιοκράτες Αγγλοι με τους Ινδούς τους. Λυρική, πολυφωνική, με τη μουσική φορέα της ειρήνης, η ταινία αντιπαραθέτει τη συλλογική μοίρα με την ατομική. Τη συλλογική φωνή για την ειρήνη με την προσωπική απόχρωση. Την ισορροπίας της ζωής που συνεχίζεται και της πνευματικότητας στην επεξεργασία του πένθους σαν καθήκον ηθικό.