Το Φεστιβάλ, στο πολιτικό κομμάτι του έβαλε στο επίκεντρο ερωτήματα, προβληματισμούς, ιδεολογήματα που διαχέονται για να καλύψουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Με έναν πρωτότυπο τρόπο που συνδύαζε την αφήγηση, την ποίηση, την παράθεση στοιχείων, την προβολή βίντεο, η ΚΝΕ προσέγγισε τα ζητήματα της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων με τρόπο εύληπτο από τους μαθητές. Στο αφιέρωμα που έγινε την πρώτη μέρα, νέοι κομμουνιστές αναπαράστησαν με τρόπο θεατρικό τις συζητήσεις που καθημερινά γίνονται τριγύρω, με τον καθένα - ανάλογα με τις επιρροές που του ασκούνται - να θεωρεί ότι για την κρίση «φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι», «τα λαμόγια», «οι πολιτικοί», «οι αλλοδαποί», το ότι... «μας ψεκάζουν» κ.ο.κ. Και απέναντι σε αυτά, τόνισαν ότι «κάτω από αυτά τα λόγια... αν κανείς τα παραμερίσει βρίσκεται μια απλή αλήθεια». Οτι «όσο πιο πολλά παράγουν οι γονείς, τόσα πιο πολλά κερδίζουν τα αφεντικά τους! Οσο πιο πολλά παράγουν οι εργαζόμενοι, τόσο πιο λίγα απολαμβάνουν από τη δουλειά τους! Οσο πιο πολλές δυνάμεις απελευθερώνουν με τη δουλειά τους, τόσο πιο πολύ μεταβάλλονται σε μισθωτούς σκλάβους των καπιταλιστών!»...

Μίλησαν με αριθμούς για 221 εταιρείες στην Ελλάδα, που παρουσιάζουν συνολικά κέρδη 11,3 δισ. ευρώ, κερδίζοντας από τη δουλειά των εργαζομένων οι καπιταλιστές 43,4 εκατομμύρια ευρώ κάθε μέρα. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα αντιπαρέθεσαν την κατάσταση που ζει η εργατική τάξη: Οι οικοδόμοι που χτίζουν πόλεις ολόκληρες, και μένουν ακόμα στο νοίκι! Αυτοί φτιάξαν την Αττική οδό, τις εθνικές, τις γέφυρες και τ' αεροδρόμια και δεν μπορούν να πάνε ούτε μέχρι το χωριό τους! Οι χαλυβουργοί που από τα χέρια τους βγήκαν τόνοι σίδερο κι ατσάλι και δεν έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Οι ναυτεργάτες που κουβάλησαν εκατομμύρια τόνους πετρέλαιο και δεν έχουν ούτε στάλα για να ζεστάνουν τα σπίτια τους. Οι εργάτριες στη βιομηχανία φαρμάκου που βλέπουν τα φάρμακα για τους γονείς τους με το κιάλι».

Μέσα από το αφιέρωμα, η ΚΝΕ μίλησε στους μαθητές για το σκοπό της παραγωγής σε αυτή την κοινωνία, που είναι το κέρδος, και για το πώς δημιουργούνται οι καπιταλιστικές κρίσεις όπως αυτή που ζούμε σήμερα και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι «όταν οι καπιταλιστές φτάνουν στο αδιέξοδο της κρίσης, όταν η δίψα για περισσότερα κέρδη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το ίδιο εύκολα με πριν», στις εστίες πολέμου που φουντώνουν στην περιοχή μας, «μια ώρα δρόμο απ' την Ελλάδα, στα Βαλκάνια και τη Λιβύη, στη Συρία και το Ιράν, με τον καυγά που στήνεται γύρω από τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς και τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων».

Η ΚΝΕ αναφέρθηκε στη θέση των εργατών και των παιδιών τους όταν ένας πόλεμος με γενικότερες - διεθνείς διαστάσεις προβάλλει πιο πιθανός. Τονίζοντας ότι «εργατική τάξη και αστική τάξη πολεμούν σε διαφορετικά μετερίζια. Για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ο πόλεμος και η κατοχή είναι προέκταση της εκμετάλλευσης, της άδικης κοινωνίας που ζούσαν τόσα χρόνια. Η εργατική τάξη παλεύει ενάντια στην εξαθλίωση, την καταπίεση και βία του κατακτητή μέσα και έξω από τη χώρα. Η δική της "πατρίδα" είναι μια πατρίδα απαλλαγμένη από τους κεφαλαιοκράτες, έξω από τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, μια πατρίδα όπου εκείνη θα είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, που εκείνη θα βρίσκεται στην εξουσία».

Το διήμερο χαρακτήρισε το πλούσιο μουσικό πρόγραμμα, ενώ υπήρχε χώρος όπου οι μαθητές έκαναν γκράφιτι με θέμα τον πόλεμο. Από τη σκηνή του Φεστιβάλ πέρασαν τα συγκροτήματα «Woodstreet», με χιπ-χοπ ήχους, από τον Πειραιά, τα «Χαμένα Κορμιά» από την Αγία Βαρβάρα, που έπαιξαν ροκ μουσική, οι «Μindustry» από τα Μεσόγεια, που ερμήνευσαν metal, οι «Rev Session» από το Περιστέρι, που έπαιξαν ροκ και το συγκρότημα «Αμέθυστος» με λαϊκή - παραδοσιακή μουσική. Οι νεαροί επισκέπτες απόλαυσαν το συγκρότημα «Kollektiva» και διασκέδασαν στο πάρτι με τον dj Rico και το Μέγα.

Από το βήμα του Φεστιβάλ, η ΚΝΕ επανέλαβε την πρόσκλησή της προς τους νέους καλλιτέχνες, τα παιδιά που με μεράκι υπηρετούν την τέχνη δηλώνοντας ότι θα συνεχίσει την επαφή με τη γνήσια ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία.