Η βαρβαρότητα εικονογραφημένη! Την Αμερικανίδα «ενσωματωμένη» κινηματογραφίστρια Μπίγκελοου γνωρίσαμε το 2009 με το «THE HURTLOCKER» ταινία που απενοχοποιεί τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ που ισοπέδωσε τη χώρα και καθαγιάζει τους μισθοφόρους σφαγείς ως σωτήρες της οικουμένης από τα περιβόητα χημικά όπλα. Η θεματική και αισθητική προσέγγιση της Μπίγκελοου δεν παρουσιάζει ουσιαστικές διαφορές από τα ρεπορτάζ των ενσωματωμένων οπτικοακουστικών συνεργείων. Η Μπίγκελοου ξαναχτυπά με ένα χολιγουντιανό «δράμα» ενσωματωμένης αισθητικής για το κυνήγι και την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, επιχείρηση που περιλαμβάνει φριχτά βασανιστήρια κρατουμένων και εν ψυχρώ δολοφονίες γυναικόπαιδων. Το σενάριο έτυχε της έγκρισης και ευλογίας της CIA που μάλιστα συνέβαλε στην πραγμάτωση της αμφιλεγόμενης ταινίας της Μπίγκελοου που τη φορά αυτή, απενοχοποιεί - στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας - την όποια κτηνωδία, με σημαντική υλική βοήθεια.

Το πρώτο ημίωρο συνίσταται σε μια ατέρμονη σκηνή βασανιστηρίων. Επιλογή, που δε δίνει απλά τον τόνο, αλλά βάζει τη σφραγίδα της σε ό,τι ακολουθεί. Οι σκηνές βασανιστηρίων καθαυτές, δεν είναι χειρότερες αυτών που μας εξασκούν τα αμερικάνικα θρίλερ. Η διαφορά εδώ είναι ότι ο θεατής γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά που βλέπει στο πανί συμβαίνουν στην πραγματικότητα και μάλιστα αυτοί που τα κάνουν τα καταδικάζουν. Τα βασανιστήρια κρατουμένων είναι έξω από κάθε «κεκτημένο» ευρωπαϊκό και διεθνές, έξω από κάθε διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ή Συμβάσεις της Γενεύης. Αλλά ποιος νοιάζεται γι' αυτά; Και ποιος βέβαια εξακολουθεί να εκπλήσσεται; Η καλοχτενισμένη κοκκινομάλλα είναι παρούσα στα βασανιστήρια.

Τι είναι αυτό που ωθεί τη Μάγια και την κάθε Μάγια; Ο πατριωτισμός; Η εκδίκηση; Η καριέρα; Ο αγώνας για την ελευθερία και τη δημοκρατία; `Η μήπως είναι αποκλειστικά και μόνο ένας χρήσιμος ηλίθιος; Η Μπίγκελοου δε δίνει καμιά απάντηση, αφήνει την Μάγια να παραμένει μυστήριο - μια κενή επιφάνεια, όπου ο θεατής μπορεί να προβάλει τον εαυτό του, και να αναρωτηθεί πόσο μακριά θα πήγαινε ο ίδιος και γιατί;

Οι δημιουργοί της ενσωματωμένης αυτής ταινίας δεν τολμούν προφανώς ποτέ να περιπλέξουν στα σοβαρά την εικόνα της Μάγια. Κανένας αθώος δε βασανίζεται. Κανείς δεν πεθαίνει κατά λάθος. Ετσι, ποτέ εκείνη δεν αναγκάζεται να αισθανθεί τύψεις. Και στο τέλος, έχει και δίκιο...Το δάκρυ που κυλά απ' τα μάτια της μετά την ολοκλήρωση του σωτήριου έργου της είναι από ευτυχία, από εξάντληση και απ' το κενό...Τότε ο θεατής ίσως αισθανθεί συμπάθεια ίσως συμπόνια για το βασανιστή, τον άσπιλο, αναγεννησιακό βασανιστή με τα κόκκινα μαλλιά...

Παίζουν: Τζέσικα Τσάστεΐν, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Μαρκ Στρονγκ, Τζόελ Εγκερτον, Κρις Πρατ, Φάρες Φάρες, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012)