Ο πολυήμερος αγώνας που έδωσαν οι ναυτεργάτες ήρθε να αναδείξει την κρίσιμη σημασία που έχει η ενίσχυση της ταξικής ενότητας δράσης της εργατικής τάξης και της συμμαχίας της με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενδυνάμωση των εργατικών - λαϊκών αγώνων (όπως σημειώνει και η Απόφαση της Πανελλαδικής Κομματικής Συνδιάσκεψης για τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα, βασικό όρο για την ανασύνταξη του κινήματος αποτελεί «η επεξεργασμένη γραμμή συσπείρωσης και κοινής δράσης της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ΕΒΕ και τη μικρομεσαία αγροτιά»).

Το πλαίσιο αιτημάτων των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων αποτελεί όπλο στα χέρια όλου του κλάδου γιατί ανοίγει δρόμους για την οικοδόμηση τέτοιας συμμαχίας. Η αποσιώπησή του από την κυβέρνηση, τα αστικά ΜΜΕ και τις εφοπλιστικές ενώσεις έδειξε πόσο φοβίζει τα μονοπώλια το να αποκαλύπτεται η αντικειμενική δυνατότητα που έχει η εργατική τάξη να ηγηθεί του αγώνα για την ικανοποίηση γενικά των λαϊκών αναγκών. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι τους επέλεξαν να λένε ότι τα αιτήματα ναυτεργατών περιορίζονται στην υπογραφή ΣΣΕ και την καταβολή δεδουλευμένων. Σκόπιμα έκρυβαν ότι ένα βασικό αίτημα των απεργών είναι η απόσυρση του ν/σ με το οποίο η κυβέρνηση μεγαλώνει την ελευθερία των εφοπλιστών να αλλάζουν τα δρομολόγια, να αποδρομολογούν πλοία, να διαλύουν την οργανική σύνθεση των πλοίων. Αρα, να απειλούν τους νησιώτες ανά πάσα στιγμή με απομόνωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον εφοδιασμό των νησιών (π.χ. μεταφορά αρρώστων), την επαφή τους γενικά με την υπόλοιπη Ελλάδα, τις μετακινήσεις, να αυξάνουν το κόστος της μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων. Να γιγαντώνουν τον κίνδυνο για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Να ικανοποιούν δηλαδή στόχους που υπηρετούν την κερδοφορία των εφοπλιστών, ανατρέποντας ταυτόχρονα και μια σειρά εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών που στη λογική των ίδιων αποτελούν «κόστος» και γι' αυτό χτυπούν, όπως ακριβώς «χτυπούν» και τη λαϊκή ανάγκη σε ασφαλείς θαλάσσιες συγκοινωνίες.

Τι αναδείχτηκε όλες αυτές τις μέρες της πολυήμερης απεργίας των ναυτεργατών; Αναδείχτηκε πως ένα κομμάτι της εργατικής τάξης αναγκάζεται να δουλεύει όλο και πιο σκληρά, με όλο και λιγότερα δικαιώματα αλλά την ίδια στιγμή ούτε το ίδιο να μην μπορεί να απολαμβάνει το αποτέλεσμα της δικής του εργασίας. Γιατί όπως και όλος ο λαός, έτσι και οι ναυτεργάτες έχουν οικογένειες που δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα ολιγοήμερο ταξίδι για να ξεκουραστούν, απειλούνται από τις συνθήκες μέσα στις οποίες ταξιδεύουν τα πλοία στις θάλασσες κτλ. Στρέφοντας τον αγώνα τους όχι απλά ενάντια σε «κάποιους κακούς εργοδότες», ούτε μόνο στην απλήρωτη εργασία, αλλά στον ίδιο τον έλεγχο της ακτοπλοΐας και της ναυτιλίας από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι ναυτεργάτες δυνάμωσαν όχι μόνο το δικό τους αγώνα για δουλειά με δικαιώματα, αλλά μπαίνουν στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της λαϊκής ανάγκης σε ασφαλείς, φτηνές και σύγχρονες θαλάσσιες μεταφορές, ανθρώπων και εμπορευμάτων. Γι' αυτό ακριβώς και ο αγώνας τους δέχτηκε τέτοια σφοδρή επίθεση από όλα τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης. Γιατί έδειξε πως στο πλευρό της εργατικής τάξης έχουν συμφέρον να στρατευθεί όλος ο λαός.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και η κοινή σύσκεψη που είχε οργανωθεί τον περασμένο Νοέμβρη με πρωτοβουλία των ταξικών ναυτεργατικών συνδικάτων και τη συμμετοχή πάνω από 30 συνδικαλιστικών οργανώσεων, εργαζομένων, αγροτών, μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, φοιτητών και μαζικών φορέων από τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Εκεί καταγράφτηκε πως η ικανοποίηση της ανάγκης των ναυτεργατών για δουλειά με δικαιώματα συνδέεται άρρηκτα με την εξασφάλιση ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, λιμανιών, ναυπηγείων που θα ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. «Για ένα φορτίο ζωοτροφής τα ναύλα ανέρχονται στα 250 ευρώ και λόγω μεταφορικών. Το κόστος μετακυλίεται στους αγρότες, στα αγροτικά προϊόντα, στους εργαζόμενους του νησιού» είχε τονίσει αγρότης συνδικαλιστής από τη Λέσβο. «Από Κω για Πειραιά πληρώνουμε 52 ευρώ την οικονομική θέση και κάνουμε 12 ώρες και βάλε. Στα γύρω νησιά όπως Κάλυμνο, Νίσυρο, Λέρο, Πάτμο η σύνδεση είναι εντελώς υποβαθμισμένη, ένα καράβι και όποτε πάει... Σοβαρά περιστατικά υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν και πρέπει να μεταφερθούν είτε στη Ρόδο, είτε στην Κρήτη. Πώς θα γίνει χωρίς καράβι; Ευχόμαστε να είμαστε τυχεροί να μην αρρωστήσουμε. Οσο η ακτοπλοΐα λειτουργεί για το κέρδος των εφοπλιστών, θα κινδυνεύουν ζωές» είχε πει εργάτρια συνδικαλίστρια από την Κω.

Η νέα παλλικαρίσια μάχη των ναυτεργατών έδειξε τη δύναμη και την ευθύνη που έχει η εργατική τάξη να ηγηθεί του αγώνα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, άρα και την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων που εμποδίζουν την οργάνωση της οικονομίας που θα ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες. Εδειξε την ανάγκη σήμερα να δυναμώσει η συμμαχία των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, των νέων και γυναικών από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Εδειξε ότι αυτή η συμμαχία συνδέεται με την ίδια την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Με τον απεγκλωβισμό της εργατικής τάξης από συντεχνιασμούς και διαιρέσεις που απομονώνουν τους αγώνες της και εξυπηρετούν τους αντιπάλους της. Με την αντιμετώπιση της απογοήτευσης και της αποστράτευσης που γεννούν αντιλήψεις και αυταπάτες τις οποίες καλλιεργούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ότι δήθεν τα προβλήματα λύνονται με «κοινωνικούς διαλόγους» ή αλλαγές στην κυβέρνηση και τη διαχείριση, που αφήνουν στο απυρόβλητο την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Με τη στράτευση στο πλευρό της εργατικής τάξης συμμάχων που θα δυναμώνουν τους δίκαιους αγώνες. Με τη χειραφέτηση και κινητοποίηση νέων λαϊκών δυνάμεων στο δρόμο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.