Μια μερίδα εργαζομένων αναρωτιέται συχνά για το πότε θα γίνει η Επανάσταση. Σκέφτονται: «Φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, γιατί δε γίνεται επανάσταση;».

Οσο, όμως, κι αν το Κόμμα σωστά τοποθετείται ότι οι αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή οι υλικές προϋποθέσεις, είναι ώριμες για το πέρασμα στο σοσιαλισμό και ότι αν το επιλέξει ο λαός μπορεί να τον οικοδομήσει και αύριο το πρωί, η συγκεκριμένη μερίδα εργαζομένων κάνει ένα άλμα. Ενα άλμα στην πορεία της ταξικής πάλης και στα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος και του κινήματος. Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι το πότε θα γίνει η Επανάσταση, αλλά αν ο υποκειμενικός παράγοντας είναι έτοιμος, όποτε και αν υπάρξει επαναστατική κατάσταση, να κάνει Επανάσταση. Γιατί γνωρίζουμε ότι για να έχεις Επανάσταση, απαιτείται επαναστατική κατάσταση. Ομως, η επαναστατική κατάσταση έχει μπροστά της τρία ενδεχόμενα: `Η ο λαός να μην παλέψει ποτέ για ανατροπή του καπιταλισμού, ή να παλέψει αλλά να ηττηθεί, ή να παλέψει και να νικήσει.

Στη Θ. 75 μπαίνει ξεκάθαρα το ζήτημα των καθηκόντων του Κόμματος σε επαναστατικές και σε μη επαναστατικές συνθήκες: «Το ΚΚΕ δρα στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του υποκειμενικού (...) για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του».

Επιπλέον, ξεκαθαρίζεται στη Θ. 76, και έχει αποδειχθεί από τη θεωρία, αλλά και από την ίδια τη ζωή, ότι επαναστατική κατάσταση δεν έχεις όποτε το θέλεις, όποτε το επιλέξει το ΚΚΕ ή γενικά το όποιο κίνημα. Η επαναστατική κατάσταση «είναι παράγοντας που διαμορφώνεται αντικειμενικά» και Επανάσταση δε σημαίνει, όπως το βάζουν ορισμένοι, «να αποφασίσει το ΚΚΕ σήμερα το βράδυ να γίνει η Επανάσταση, να αρχίσουν τα μέλη του Κόμματος να χτυπάνε τις πόρτες του κόσμου, να μοιράζουν όπλα και να πούνε πάμε να καταλάβουμε τη Βουλή και να σχηματίσουμε εργατική κυβέρνηση». Οταν θα έρθει η ώρα της επαναστατικής κατάστασης ο λαός θα είναι ήδη στους δρόμους, σε απεργίες, σε καταλήψεις, σε εμφανή σύγκρουση με το αστικό κράτος και τους θεσμούς του, «θα αρχίσει να διαμορφώνει ως φύτρα τα όργανα της εργατικής εξουσίας».

Οπως η εργατική εξουσία δε θα είναι εξουσία του ΚΚΕ, αλλά εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, έτσι και την Επανάσταση δε θα την κάνει το ΚΚΕ μόνο του, αλλά η εργατική τάξη με τους συμμάχους της.

Επομένως, αυτό που πρέπει να μας απασχολεί σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες (και αφορά και την ίδια την Επανάσταση), είναι η προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, σύμμαχοι). Και εδώ πρέπει να στοχεύουν όλες οι δυνάμεις μας.

Προετοιμασία σημαίνει να συμβάλουμε ώστε τα φτωχά λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν ότι ο κοινός αντίπαλος κάθε στρώματος είναι ο καπιταλισμός και τα μονοπώλια. Και να συμβάλουμε επίσης στην κοινή δράση όλων αυτών των δυνάμεων απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Μέσα από αυτή τη στόχευση θα δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας με χαρακτήρα αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό. Η συνειδητοποίηση του αντιπάλου δεν είναι αυτονόητη, ούτε αυτόματη διαδικασία επειδή ο λαός φτωχαίνει καθημερινά. Επειδή οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες το έχουν καθαρό, δε σημαίνει ότι το έχει καθαρό όλος ο εργατόκοσμος. Από αυτό το σκεπτικό προκύπτει ότι δεν αρκεί «να βγει ο κόσμος στους δρόμους». Εχει πρώτιστη σημασία για ποιο λόγο βγαίνει στους δρόμους. Γιατί και όλες οι πλατείες να γεμίσουν από κόσμο που θα έχει αιτήματα για μεταρρύθμιση και όχι για ανατροπή, το αποτέλεσμα θα είναι μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού.

Πώς όμως καταφέρνεις να πετύχεις την προετοιμασία;

Πρώτα απ' όλα προετοιμάζεσαι ο ίδιος. Αυτό σημαίνει μια σειρά από πράγματα όπως: Γνώση της στρατηγικής του Κόμματος και ικανότητα γενίκευσης, εξειδίκευσης, εκλαΐκευσης. Σύνδεση της Πολιτικής με την Οικονομία. Αντικειμενική εκτίμηση των συνθηκών (όχι μόνο για να πατάς στην πραγματικότητα, αλλά και για να μην απογοητεύεσαι χωρίς λόγο, όταν αυτό που δεν πετυχαίνεις βρίσκεται πάνω από τα όρια των αντικειμενικών συνθηκών). Επίτευξη του συνόλου των δυνατοτήτων (στο 100%) που μας δίνουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Σιγουριά και εμπιστοσύνη από τη μία στη στρατηγική του Κόμματος και από την άλλη στις δυνάμεις μας και στο δρόμο που ακολουθούμε. Παράλληλα, απαιτείται υπομονή στη δουλειά μας με τις μάζες.

Στη συνέχεια, προετοιμάζεις τις μάζες. Βέβαια, η σχέση προετοιμασίας Κόμματος - προετοιμασίας μαζών είναι διαλεκτική. Οσο δρας ως Κόμμα και συμβάλλεις στην προετοιμασία των μαζών, τόσο προετοιμάζεσαι και ο ίδιος ακόμα καλύτερα. Προετοιμασία των μαζών σημαίνει ότι όπως ο αντίπαλος δρα ενιαία ως τάξη (αστική), οργανωμένα, με τους συμμάχους του και διεξάγει πάλη οικονομική - πολιτική - ιδεολογική, έτσι και η εργατική τάξη πρέπει να δράσει ενιαία ως τάξη, οργανωμένα, με τους συμμάχους της, και να διεξάγει πάλη οικονομική - πολιτική - ιδεολογική από τη σκοπιά των δικών της συμφερόντων. Αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με διάβασμα ή μόνο με λόγια. Απαιτείται δράση απ' τον κάθε εργαζόμενο, συμμετοχή στο σωματείο του, σύγκρουση με την εργοδοσία εκεί που ξεκινάει η εκμετάλλευση, στον τόπο δουλειάς. Η δράση έχει ανεκτίμητη αξία, και μαζί με την καθοδήγηση από τον κομμουνιστή συνάδελφο, συμβάλλει να αποκαλυφθεί στον εργαζόμενο η ουσία των αντιθέσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Οσο κι αν η Επανάσταση φαίνεται και είναι μια διαδικασία που κινητοποιεί τις μάζες συνολικά σε επίπεδο χώρας, η απαρχή της βρίσκεται στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Είναι λάθος να περιμένουμε ότι κάποιος «φωτισμένος» ηγέτης θα βγει στην τηλεόραση ή σε κάποια πλατεία, θα ξεσηκώσει τις μάζες, θα πει, «ας γίνει επανάσταση» και αυτή θα γίνει. Οι ηγέτες της εποχής μας θα είναι λαϊκοί ηγέτες και θα ξεφυτρώνουν ένας ένας μέσα από τους τόπους δουλειάς, μέσα από τα σωματεία. Είναι αυτοί που θα συμβάλουν με κάθε τρόπο, δρώντας μέσα στον τόπο δουλειάς, στην ταξική συνειδητοποίηση - οργάνωση - διαπαιδαγώγηση - προετοιμασία του κάθε συναδέλφου τους, με προοπτική την ανατροπή του καπιταλισμού.

Αυτοί οι ηγέτες είναι, σε τελική ανάλυση, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, οι συνδικαλιστές του ταξικού κινήματος, είναι αυτοί οι συνάδελφοί μας που σήμερα έχουν σκυμμένο το κεφάλι, αλλά σύντομα (με τη δική μας βοήθεια) θα αναλάβουν ενεργό ρόλο στη διεξαγωγή του ταξικού πολέμου.

Προετοιμασία, λοιπόν, δικιά μας, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το άγχος μας δεν πρέπει να είναι πώς θα φέρουμε μια ώρα νωρίτερα την Επανάσταση, αλλά πώς την ώρα που θα υπάρξουν οι συνθήκες θα είμαστε ικανοί να οδηγήσουμε το λαό σε μια νικηφόρα Επανάσταση.