Ξεκινώ αναφέροντας πόσο περιοριστικό βρίσκω το όριο των 500 λέξεων για να αναπτυχθούν τεκμηριωμένες απόψεις πάνω σε ένα τόσο σημαντικό θέμα.

• Για τη νέα οργανωτική δομή (Αρθρο 2):

Στο Κόμμα μας έγινε κουβέντα για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα 2 φορές (2^ο μισό του 2010). Υιοθετήθηκε νέα οργανωτική δομή με αλλαγή του Καταστατικού (χωρίς να υπάρχει δικαιοδοσία από μέρους της ΚΕ) και τώρα η ΚΕ καταθέτει εκ νέου πρόταση, μόλις 2 χρόνια μετά. Είναι ένα ζήτημα, στο οποίο θα έπρεπε να υπάρχει καλύτερη αιτιολόγηση, παράλληλα με αυτοκριτική εκ μέρους της ΚΕ.

• Για την ανακαταγραφή (Αρθρο 7, σημείο η):

Η εμπειρία από την προηγούμενη φορά που έγινε στο Κόμμα μας (αρχές δεκαετίας 1950), εκτιμώ πως δεν ήταν θετική και προτείνω να απαλειφθεί από το νέο Καταστατικό. «ανακαταγραφή» γίνεται καθημερινά, με την έννοια ότι τα κομματικά μέλη, καθώς και τα όργανα εκτιμούν με διαδικασίες τη δράση του Κόμματος, σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο.

Το Κόμμα δεν χρειάζεται «ανακαταγραφή», το Κόμμα χρειάζεται περαιτέρω ανάπτυξη της εσωκομματικής δημοκρατίας και καλλιέργεια σε ΟΛΟ το κομματικό δυναμικό του θάρρους της ανάπτυξης της γνώμης και της κριτικής σκέψης, ώστε να υλοποιείται όπως πρέπει το πρώτο (ήδη αρκετά υποτιμημένο) σκέλος του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Το να λεμε «ναι» απλά για να το πούμε χωρίς να έχουμε μελετήσει, να έχουμε προβληματιστεί, χωρίς να κριτικάρουμε και να νομίζουμε ότι έτσι διασφαλίζεται η «μονολιθικότητα», θα μας βάλει σε περιπέτειες. Να μη φοβόμαστε τη διαφορετική γνώμη, να μη τη χαρακτηρίζουμε, να μην την περιθωριοποιούμε. Και ιστορικά ακόμα, στο Κόμμα δεν έκαναν ζημιά αυτοί που έβαζαν απορίες, γνώμες, ενστάσεις, διαφορετικές προτάσεις σε όργανα και ΚΟΒ, αλλά υποτασσόντουσαν στην πλειοψηφία, το έκαναν αυτοί που εμφανιζόντουσαν «κομματικότεροι» όλων.

• Για τα επαγγελματικά στελέχη:

Μια από τις «απαιτήσεις» προκείμενου να γίνει κάποιος επαγγελματικό στέλεχος να είναι και η εργασιακή εμπειρία. Ναι μεν αντικειμενικές ανάγκες οδήγησαν (ή οδηγούν ακόμα) σε γρήγορες επαγγελματοποιήσεις, αλλά είναι απαράδεκτο (και επιζήμιο) να γίνονται επαγγελματικά στελέχη άνθρωποι με μηδενική εργασιακή (και κατ' επέκταση κοινωνική) πείρα, καταλήγοντας σχεδόν με «το καλημέρα» αποκομμένοι από την εργατική τάξη. Δεν πρέπει να το δούμε στατικά (π.χ. ένσημα), αλλά να είναι ένα από τα βασικά κριτήρια, ανάμεσα στα άλλα. Επίσης, μετά από κάποιο διάστημα, να επιστρέφει στην παραγωγική διαδικασία.

Αντίστοιχα ο μισθός του επαγγελματικού στελέχους να οριστεί στο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη, με αυξομειώσεις ανάλογες της οικογενειακής κατάστασης και της «προϋπηρεσίας» και όχι γενικά και αόριστα στο «μέσο μισθό των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα». Επίσης, θα πρέπει να παίρνεται η γνώμη της ΚΟΒ που ανήκει ο σ/φος που προτείνεται για επαγγελματικό στέλεχος και όχι να αποφασίζει μονοσήμαντα η ΚΕ.

• Για τα όργανα και τις διαδικασίες εκλογής:

Προτείνω να προβλέπονται θητείες για μέλη της ΚΕ και των ΕΠ (2 για την ΚΕ και 3 για τις ΕΠ) καθώς και να αυξηθεί σημαντικά η κομματική ηλικία που απαιτείται για να γίνει κάποιος μέλος της ΚΕ και της ΕΠ. Αν συντρέχουν σοβαροί λόγοι, το Σώμα που θα αποφασίζει επανεκλογή πέραν της ορισμένης, θα πρέπει να αποφασίζει με αυξημένη πλειοψηφία 4/5. Οι αντιπρόσωποι για το Συνέδριο και τις Συνδιασκέψεις να εκλέγονται απευθείας από τις ΚΟΒ.