Για αποκλιμάκωση της επίθεσης που δέχεται ο ελληνικός λαός από την τρόικα και την εγχώρια αστική τάξη, τους επόμενους μήνες, μιλούσαν κάποιες εφημερίδες την προηγούμενη Κυριακή. Δεν ξέρουμε αν επιδιώκουν να δημιουργήσουν αυταπάτες ότι, τάχα μου, μετά τις άγριες και κατά κύματα επιθέσεις που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι, από το 2010 μέχρι τώρα, ήρθε η ώρα της κατάπαυσης του πυρός. Η πραγματικότητα, όμως, άλλα δείχνει. Γιατί ήταν η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ, που στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της υποστήριξε ότι το 2013 θα είναι μία δύσκολη χρονιά. Να υπενθυμίσουμε επίσης τις παρεμφερείς δηλώσεις του Ελληνα υπουργού Οικονομικών, ο οποίος επίσης έχει ισχυριστεί επανειλημμένα ότι το 2013 θα είναι μία δύσκολη χρονιά... Στην πρόσφατη μάλιστα συνέντευξη που παραχώρησε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ρόιτερς», «αποκάλυψε» ότι δέχεται πολύπλευρες πιέσεις για χαλάρωση του προγράμματος λιτότητας, αλλά αυτός... ανθίσταται σθεναρά. Κάλεσε μάλιστα τις «υγιείς δυνάμεις» της κοινωνίας «να αντισταθούν» σε τέτοιες λογικές.

Αλλά δεν είναι μόνο οι δηλώσεις των επίσημων πολιτικών παραγόντων, που υπενθυμίζουν ότι η επίθεση σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων κλιμακώνεται και εντείνεται. Είναι η ίδια η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, που μας πείθει ότι ο άγριος ταξικός πόλεμος σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η ίδια η συγκυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει το 2013 έτος προώθησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Και σε μια ταξική κοινωνία, όπως η ελληνική, οι όποιες μεταρρυθμίσεις προωθούνται από το αστικό πολιτικό σύστημα έχουν ταξικά χαρακτηριστικά. Η συρρίκνωση των νοσοκομειακών μονάδων θα πλήξει περαιτέρω το βαρύτατα τραυματισμένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Το ίδιο θα συμβεί και στο χώρο της Παιδείας, όπου επίσης προωθείται πρόγραμμα σύμπτυξης σχολών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση οδηγούν σε απολύσεις προσωπικού, σε χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, στην υπογραφή «εσωτερικού μνημονίου» με τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, με στόχο τον έλεγχο των δαπανών σε τέτοιο βαθμό ώστε να συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο ή και να καταργήσουν τις όποιες κοινωνικές δραστηριότητες έχουν εναπομείνει.

Πόσο υποκριτικές είναι οι απόψεις περί κήρυξης προσωρινής, έστω, ειρήνης, αποκαλύπτεται και από την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, η οποία ήρθε να υπενθυμίσει ότι ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ελλάδα θα σταματήσει μόνο όταν η εργατική τάξη σηκώσει λευκό πανί και κηρύξει συνθηκολόγηση και υποταγή στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Στο πολυσέλιδο κείμενο του ΔΝΤ περιγράφονται μία προς μία οι ανατροπές που θα πρέπει να λάβουν χώρα έως το 2016. Μεταξύ άλλων προβλέπονται: «Στοχευμένες απολύσεις» 27.000 δημοσίων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, παράταση της εφαρμογής της λεγόμενης «εισφοράς αλληλεγγύης» και για τη διετία 2015 - 2016, νέες περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, κατάργηση των ωριμάνσεων (ό,τι έχει εναπομείνει από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) και προώθηση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου έως τον ερχόμενο Ιούνη. Ο κατάλογος των νέων παρεμβάσεων δεν έχει τέλος, καθώς το ΔΝΤ σαφώς υπονοεί στην έκθεσή του τη λήψη και νέων μέτρων για την κάλυψη του «χρηματοδοτικού κενού» τη διετία 2015 - 2016. Από την πλευρά του ο υπουργός Απασχόλησης άνοιξε και πάλι το πολύπαθο ασφαλιστικό.

Στον άγριο αυτό πόλεμο δεν υπάρχει θέση ούτε για αυταπάτες, ούτε για ουδετερότητες. Ο καθένας καλείται να διαλέξει στρατόπεδο. Και η απεργία το Φλεβάρη πρέπει να είναι μια καλή απάντηση.