Το μερίδιο των αγγέλων | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ

Το μερίδιο των αγγέλων

Β© Joss Barratt / Sixteen Film

Η 26η ταινία του βετεράνου Κεν Λόουτς, που έλαβε το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών, πραγματεύεται ένα τραγικό κοινωνικό πρόβλημα με όρους κωμωδίας. Ο εγκλωβισμός των νέων της εργατικής τάξης στα αδιέξοδα της ανεργίας, στη δίνη της εγκληματικότητας και την έλλειψη όποιας προοπτικής, παρουσιάζεται μέσα από μια «καρικατούρα» της φτώχειας. Ο ηλίθιος νεαρός με τα γυαλιά, τα μύρια «fuck» σε κάθε πρόταση, η επιβολή μιας «απλοϊκότητας» στην αντίληψη μιας πραγματικότητας που οι δημιουργοί της ταινίας αμφισβητείται ότι γνωρίζουν, η εξίσωση της φτώχειας με την ηλιθιότητα και την πνευματική μιζέρια... Πανάκεια γι' όλα αυτά, δεν είναι σίγουρα το γέλιο...

Μοχλός της αφήγησης, η παραδοχή ότι ο άνθρωπος αλλάζει... Σύμφωνοι. Σε ποια κατεύθυνση όμως; Ο Κεν Λόουτς επιλέγει να κοινωνήσει το θυμό του απέναντι στο σύστημα - δηλώνοντας πάντα «στρατευμένος» στην πλευρά των αδυνάτων - μέσα από τους εκτονωτικούς τόνους της κωμωδίας. Με την ιστορία του νεαρού Ρόμπι από τις εργατικές συνοικίες των περιχώρων της Γλασκόβης, του ήδη σταμπαρισμένου ως εγκληματία, που όμως εν τέλει καταφέρνει να «κοροϊδέψει» το σύστημα και μέσα πάντα στο πλαίσιό του συστήματος, να «πιάσει την καλή». Μιλάμε πάντα για λεφτά...

Εδώ δεν μιλάμε πια για κοινωνική κωμωδία, αλλά για κοινωνικό παραμύθι - σαν κι εκείνα της Χαλιμάς - που όμως ρουφιέται ευεργετικά, απ' όσους έμαθαν να «ρουφούν» ευχάριστα ό,τι «δει» γενικώς και αδιακρίτως...

Βέβαια και καταγράφεται, με αφήγηση τρυφερή, φίνα και ανάλαφρη σαν παραμύθι, η καταγγελία της ανεργίας που καταδικάζει τη νέα γενιά της εργατικής τάξης σε ανυπαρξία μέλλοντος, σε ανυπαρξία προοπτικής... Η προσωπική όμως περιπέτεια του πρωταγωνιστή Ρόμπι ξεκινά από έναν εντυπωσιακό ρεαλισμό τύπου «kitchensinkrealism» και καταλήγει - μέσα από μια τεμπέλικη πορεία κρεσέντο - σε μια ελεγχόμενη κατρακύλα στο μπουρλέσκ... Ο Ρόμπι έχει «μύτη» για το καλό ουίσκι. Κάνοντας χρήση αυτής του της ιδιότητας καταστρώνει ένα σχέδιο «παράνομο» για μια καινούργια «τίμια» αρχή...

Ο Λόουτς οραματίζεται την εκδίκηση των φτωχών επί των πλουσίων. Επειδή το θέμα δεν είναι καινούργιο, ενδιαφέρει ιδιαίτερα το «πώς;» το αποδίδει. Αυτό πραγματοποιείται μέσα από μια ισχνή ιστορία με γερές δόσεις αφέλειας γραμμένης από τον Πολ Λάβερτι. Κατά το ήμισυ τραγωδία, κατά το άλλο ήμισυ κωμωδία, χωρίς όμως να παίρνει τίποτα στα σοβαρά. Αποδίδεται με επίπεδη σκηνοθεσία, με ηθοποιούς ερασιτέχνες που βέβαια επιδεικνύουν οίστρο, φυσικότητα, εμπάθεια και ταλέντο - κάτι που παράλληλα βοηθά στο να παραβλέπει κανείς τις δομικές αδυναμίες της ταινίας. Οι διάλογοι δεν είναι πάντα καλογραμμένοι και ευφυείς... Αν, λοιπόν, προστεθούν όλα αυτά, αναδεικνύεται το γεγονός ότι ο Λόουτς σπάνια επέδειξε στη διάρκεια της καριέρας του ένα τόσο άχρηστο - μη χρήσιμο - ανώδυνο και ξεδοντιασμένο φιλμ ... στο οποίο η τυχαία συνάντηση μιας παρέας νεαρών, με βεβαρυμένο ποινικά παρελθόν, με ένα φημισμένο δοκιμαστή ουίσκι, ανοίγει τις πόρτες της ελπίδας στις εξαθλιωμένες αυτές υπάρξεις. Εδώ οι καλές προθέσεις νομιμοποιούν το παράνομο, σε ατομικό πάντα επίπεδο... Ο καθένας για τον εαυτό του κι ο Θεός για όλους για να γλιτώσουμε από τα δεινά του καπιταλισμού! Ο καλός σκοπός που επιτυγχάνεται με βρώμικα μέσα... αλλά επειδή αυτά τα κάνουν οι φτωχοί, και όχι οι πλούσιοι, συγχωρούνται... Σημειωτέον ότι αυτά δεν μπορούν να τα πραγματώσουν όλοι παρά μόνο αυτοί, που έχουν εγγενή ταλέντα, που δύνανται να εξαπατούν τους άλλους ... δηλαδή ...Μύλος!...

Παίζουν: Πολ Μπράνιγκαν, Τζον Χένσοου, Γκάρι Μέιτλαντ, Τζασμίν Ρίτζινς, κ.ά.

Παραγωγή: Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία (2012)

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ταινίες για το εργατικό κίνημα(2021-04-30 00:00:00.0)

Αλλάζουμε;(2011-12-15 00:00:00.0)

Πολλές οι ταινίες ...λίγες οι καλές!(2009-02-26 00:00:00.0)

Γλυκά δεκάξι(2009-02-08 00:00:00.0)

«Ενα τρυφερό φιλί »(2005-01-23 00:00:00.0)

lezantes(1997-03-21 00:00:00.0)