Εκθεση για τη Διά Βίου Μάθηση στην Ελλάδα το 2012 παρουσίασε η Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης στο Συμβούλιο Διά Βίου Μάθησης και Σύνδεσης με την Απασχόληση.

Στο χαιρετισμό που απηύθυνε προς το Συμβούλιο ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος, ανέφερε πως η Διά Βίου Μάθηση αποτελεί πολιτική προτεραιότητα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, καθώς «παρέχει τη δυνατότητα έγκαιρης ανταπόκρισης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας» και παρουσίασε την αρχική και τη συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση σαν «γέφυρα» ανάμεσα στην εκπαίδευση και την εργασία. Ακόμα, αναφέρθηκε στην «αποκέντρωση» που προωθείται με την ίδρυση Κέντρων Διά Βίου Μάθησης στους δήμους για την εκπαίδευση ενηλίκων και το πέρασμα των δημόσιων ΙΕΚ από τις 30.6.2013 στις αρμοδιότητες των Περιφερειών, με στόχο «την ενίσχυση των τοπικών παραγωγικών δυνάμεων».

Την έκθεση παρουσίασε η γενική γραμματέας Διά Βίου Μάθησης, Ε. Καραντζόλα. Επισήμανε πως το πλαίσιο του απολογισμού αποτελεί η στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» και προσδιόρισε ως κεντρικό στόχο την αύξηση του ποσοστού της συμμετοχής, ιδιαίτερα των ατόμων άνω των 55 ετών, των αγροτών και των βιοτεχνών και των ατόμων με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα η συμμετοχή ατόμων 25 - 64 ετών στη Διά Βίου Μάθηση υπολογίζεται σε 3%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9,1% και ο στόχος που έχει τεθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» είναι να φτάσει στο 15%.

Η διάδοση της Διά Βίου Μάθησης αποτελεί προτεραιότητα για την ΕΕ και την κυβέρνηση, γιατί συνδέεται με την πιο αποτελεσματική προσαρμογή του εργατικού δυναμικού στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, με την προώθηση της κινητικότητας των εργαζομένων, τη συχνή αλλαγή εργοδότη, επαγγέλματος, ακόμα και χώρας εργασίας. Αυτό το στόχο υπηρετεί και η «αποκέντρωση», εφόσον μέσα από αυτήν η κατάρτιση θα συνδέεται με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε κάθε Περιφέρεια. Οσον αφορά στη μεταφορά των ΙΕΚ στην ευθύνη των Περιφερειών, αυτή αναμένεται να πολλαπλασιάσει τα ήδη σοβαρά προβλήματα των σπουδαστών, δηλαδή τις ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, εργαστήρια και προσωπικό, τα δίδακτρα και το κόστος των σπουδών που επωμίζονται οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.