Κυριακή 16 Δεκέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
Κρίσιμος κρίκος για την ανασύνταξη του κινήματος

Ο «Ρ» μίλησε με την πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Μαρία Τσαγκατάκη, και τον πρόεδρο του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής, Αλέκο Περράκη

Για το θέμα της μαζικοποίησης των συνδικάτων και της βελτίωσης της καθημερινής τους δράσης μίλησε ο «Ρ» με την πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Μαρία Τσαγκατάκη, και τον πρόεδρο του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής, Αλέκο Περράκη. Οπως προέκυψε από τη συζήτηση, κρίσιμα σημεία με τα οποία αναμετρούνται τα συνδικάτα καθημερινά είναι η διεύρυνση του περιεχομένου της δράσης τους, η αλληλεγγύη, η πάλη ενάντια στην εργοδοτική επιθετικότητα, η εμβάθυνση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων και η αναμέτρηση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

* * *

-- Ενας απ' τους βασικούς στόχους που έθεσε και η τελευταία Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ είναι η μαζικοποίηση των συνδικάτων, η βελτίωση της λειτουργίας τους. Πώς αυτός ο στόχος μπαίνει σε εφαρμογή;

Μ. Τσ.: Οι εργαζόμενοι για να μαζικοποιήσουν ένα σωματείο θα πρέπει να νιώσουν ότι είναι το δικό τους σωματείο. Το κυριότερο είναι να αποδείξει ότι αυτό που λέει, αυτό κάνει. Συνεπώς, για να αποκτήσουν, τελικά, οι εργαζόμενοι εμπιστοσύνη στα σωματεία τους, στα σωματεία που αγωνίζονται, είναι μια διαδικασία η οποία θέλει χρόνο. Οσον αφορά στο οργανωτικό ζήτημα, το πώς δηλαδή οι εργαζόμενοι έρχονται στα σωματεία, είναι το τελευταίο κομμάτι και επιτυγχάνεται μέσα από διάφορες μορφές: Από Επιτροπές Αγώνα, Σωματειακές Επιτροπές, περιφρούρηση απεργιών κ.λπ.

Α. Π.: Ως Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΤΗΠ, προχωρήσαμε σε μια σειρά από δραστηριότητες. Η εκδήλωση που κάναμε για την 28η Οκτωβρίου, το γλέντι αλληλεγγύης για τους άνεργους με ευθύνη της Επιτροπής Ανέργων του σωματείου, είναι κάποιες από αυτές. Σκοπός μας είναι να διατηρήσουμε αυτή τη λειτουργία και να τη διευρύνουμε το επόμενο διάστημα. Για παράδειγμα, να φτιάξει το σωματείο Πολιτιστική Ομάδα. Γιατί ένας εργαζόμενος σήμερα, ακριβώς επειδή έχει καλλιεργηθεί η λογική της ατομικότητας, βλέπει το σωματείο ως κάτι ξένο προς αυτόν. Δεν έχει δηλαδή δεσμούς συλλογικότητας, δε γνωρίζει τι σημαίνει συλλογικά αγωνίζομαι, συλλογικά αποφασίζω, συλλογικά δρω. Και το «συλλογικά δρω» δεν έχει να κάνει μόνο με τη διεκδίκηση - που αυτό φυσικά είναι το κύριο - αλλά με όλη την πολύμορφη ζωή των εργαζομένων.

-- Τι συγκεκριμένα μέτρα παίρνουν τα σωματεία σας σε αυτή την κατεύθυνση;

Μ. Τσ.: Μετρήσιμο στοιχείο είναι η συμμετοχή όλο και περισσότερων εργαζομένων στις διαδικασίες και τις δράσεις του σωματείου. Στα σούπερ μάρκετ EXTRA ιδρύθηκε σωματειακή επιτροπή και στη συνέχεια σωματείο. Στα ΚΑΡΦΟΥΡ υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, το οποίο έχει παράλληλα και σωματειακές επιτροπές. Στα LIDL - επίσης συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ - έχουμε τέσσερις σωματειακές επιτροπές σε επίπεδο Αττικής. Στα ΙΚΕΑ αναπτύχθηκε ένας σημαντικός αγώνας το προηγούμενο διάστημα με την παρέμβαση και του κλαδικού σωματείου. Είχε προηγηθεί δουλειά μέσα στο χώρο με τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα. Η δουλειά των εργαζομένων που συμμετείχαν στην Επιτροπή Αγώνα είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην απόφαση της εταιρείας να περάσει ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών.

Α. Π.: Στη FORTHNET το ΣΕΤΗΠ είχε πολύ λίγα μέλη. Τη στιγμή, όμως, που ο εργοδότης ανακοίνωσε ότι θα κάνει μειώσεις μέχρι 35% - και λόγω της δουλειάς που είχε προηγηθεί, αυτής της μικρής, βασανιστικής «δουλειάς του μυρμηγκιού», που όλο το προηγούμενο διάστημα φαινόταν ότι δεν έφερνε αποτελέσματα - οι εργαζόμενοι της εταιρείας βρήκαν στήριγμα στο κλαδικό τους συνδικάτο. Απ' τη στιγμή που οξύνθηκε το πρόβλημα είχαμε μετρήσιμα αποτελέσματα: Οργανώθηκαν στο κλαδικό πολλοί εργαζόμενοι, στήθηκε Επιτροπή Αγώνα και ιδρύθηκε το επιχειρησιακό σωματείο, όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα στην επιχείρηση, μαζί με το κλαδικό τους σωματείο, θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη του οργανωμένου αγώνα. Γίνεται μια δουλειά από κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, η οποία μπορεί να μη δείχνει ότι φέρνει άμεσα αποτελέσματα. Ωστόσο, φαίνεται πως την κατάλληλη στιγμή υπάρχουν αποτελέσματα στην οργάνωση των εργαζομένων. Αρα, το σημαντικό είναι να μπορούμε σε κάθε τόπο δουλειάς να έχουμε «ποδάρια» του σωματείου, σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα κ.λπ.

Υπάρχουν θετικές διεργασίες

-- Ποια είναι η ανταπόκριση των εργαζομένων, τι δυσκολίες συναντάτε και πώς τις ξεπερνάτε; Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα;

Μ. Τσ.: Η τρομοκρατία είναι το πρώτο ζήτημα. Στον εργαζόμενο δεν απαγορεύεται απλά να δρα, αλλά ακόμη και να σκέφτεται ανατρεπτικά. Από την άλλη, δουλεύει και η θεωρία του «εφικτού» και του «ρεαλιστικού» από τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στον κλάδο μας, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (πλειοψηφία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ), στο όνομα του ρεαλισμού υπέγραψαν συμβάσεις με μειώσεις μισθών. Ενάντια στη μαζικοποίηση των σωματείων δουλεύουν τόσα χρόνια οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, σε επίπεδο ΓΣΕΕ, Ομοσπονδιών κ.λπ., με τη λογική της ατομικότητας που προσπαθούσαν να περάσουν στους εργαζόμενους, αλλά κυρίως με τη συμφωνία που είχαν μόνιμα με τους εργοδότες για όλα αυτά τα αντεργατικά μέτρα.

Α. Π.: Στον κλάδο έχουμε το παράδειγμα του ΟΤΕ. Μαζί με τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες των συνδικάτων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ΟΤΕ, μείωσαν το μισθό των εργαζομένων, ενώ την επόμενη χρονιά πέρασαν σε απολύσεις, τις οποίες τις βαφτίζουν «εθελούσιες». Επιπρόσθετα, η τρομοκρατία έχει μεγαλώσει. Η εργοδοσία προσφεύγει όλο και περισσότερο στη Δικαιοσύνη, η οποία βγάζει τις απεργίες παράνομες μέσα σε ένα μεσημέρι. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγινε και στα ΙΚΕΑ και στη FORTHNET όπου τα δύο σωματεία δικαζόμασταν σε διπλανές αίθουσες, σε σχέση με τις πρόσφατες απεργίες. Οι απεργίες κρίθηκαν παράνομες, όμως οι εργαζόμενοι μέσα από τη συλλογική τους δράση και τη δική τους συμμετοχή ξεπέρασαν την υποταγή και, σε ένα βαθμό, κατάλαβαν ότι μπορούν να κάνουν πράξη το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αποτέλεσμα ήταν να μην μπουν μέσα για δουλειά. Αρα, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι αγωνίζονται συλλογικά καταλαβαίνουν ότι έχουν τη δύναμη.

-- Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η συνολική επίθεση έχει γεννήσει αγωνιστικές αντιδράσεις;

Μ. Τσ.: Εχουμε πολλά παραδείγματα στον κλάδο. Υπάρχουν αγωνιστικές διαθέσεις και ξεσπάνε αγώνες. Στα EXTRA, στο ΔΟΥΚΑ, στα ΙΚΕΑ, στα SPRIDER, στο ΝΟΤΟΣ κ.λπ. Αντικειμενικά θα έχουμε τέτοια ξεσπάσματα, αλλά το ζήτημα είναι ο εργαζόμενος να αντιληφθεί ότι πρέπει να υπάρξει και συνέχεια. Να μην είναι ξέσπασμα της στιγμής που ενδέχεται να τον γυρίσει πίσω, αν δεν γίνει οργανωμένη δουλειά μαζί με τον εργαζόμενο για να μετατραπεί σε συλλογική οργανωμένη δράση. Αρα, δουλειά του σωματείου είναι να βαθύνει αυτές τις διαδικασίες, να προχωρήσει και σε ιδεολογικοπολιτική δουλειά. Να καταλάβει ο εργαζόμενος τι σημαίνει αυθόρμητο. Αλλωστε, γιατί επιμένουμε τόσο πολύ στην οργανωμένη και συλλογική δράση; Για να κατανοήσει ότι εδώ είναι πάλη τάξης ενάντια σε τάξη. Οτι δύο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν: Ο ένας δρόμος ανάπτυξης ενισχύει τα μονοπώλια, ο άλλος δρόμος ανάπτυξης τα κοινωνικοποιεί.

Α. Π.: Στο έδαφος της σημερινής επίθεσης αναπτύσσονται αγωνιστικές διαθέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ηρωικός αγώνας των εργαζομένων στη PHONEMARKETING. Εκεί δεν υπήρχε προηγούμενη συνδικαλιστική εμπειρία. Οι εργαζόμενοι κινητοποιήθηκαν τη στιγμή που «έσκασε» το πρόβλημα, με την απόπειρα του εργοδότη να πάει σε εκ περιτροπής εργασία μία φορά τη βδομάδα. Εμείς ήμασταν εκεί απ' την πρώτη στιγμή ως κλαδικό σωματείο, όπου και έγινε η πρώτη οργάνωση του αγώνα: Με Γενικές Συνελεύσεις, αποφάσεις που ξεκινούσαν απ' τους ίδιους τους εργαζόμενους, σύσταση επιτροπής αγώνα. Το πρώτο διάστημα των κινητοποιήσεων δυσκολευτήκαμε να κουβεντιάζουμε μεταξύ μας. Οι εργαζόμενοι δε γνώριζαν πώς πρέπει να γίνεται μια κουβέντα, πώς να γίνεται κριτική, μια πρόταση ή ακόμη και τι σημαίνει κάνω συνέλευση, σηκώνω το χέρι και αποφασίζω. Στην πρώτη φάση αυτός ο αγώνας έφτασε τις 114 μέρες απεργίας και υποχρέωσε τον εργοδότη να πάρει πίσω το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας.

Μαζί με τις Λαϊκές Επιτροπές

-- Εχετε αξιοποιήσει ως συνδικάτα που συσπειρώνεστε στο ΠΑΜΕ την ύπαρξη και δράση των Λαϊκών Επιτροπών και με ποιον τρόπο;

Μ. Τσ.: Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγινε στα ΙΚΕΑ. Η Λαϊκή Επιτροπή Αιγάλεω ήταν εκεί. Με την ανακοίνωση, μαζί με τους εργαζόμενους στα ΙΚΕΑ, βγήκε εξορμήσεις στο Μετρό, στη συνοικία, ειδοποιούσαν και ενημέρωναν πλατιά τον κόσμο της περιοχής ότι, «να, εδώ υπάρχουν εργαζόμενοι που αγωνίζονται και εσύ κάπου είσαι εργάτης - σκέψου, αναλογίσου τον αγώνα που δίνουν». 'Η η Λαϊκή Επιτροπή στην Καλλιθέα με άνεργους εμποροϋπαλλήλους - και άλλων κλάδων - πήγαν στο υπουργείο Μεταφορών να βγάλουν κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τους άνεργους. 'Η αντίστοιχα στη Δάφνη, στα σούπερ μάρκετ ΔΟΥΚΑΣ, όταν είχαν βγει σε κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι γιατί πήγαινε να τους περάσει μειώσεις μισθών με ατομικές συμβάσεις, η Λαϊκή Επιτροπή ήταν εκεί, στα μαγαζιά απέξω, προσέφερε αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους εργάτες. Πραγματικά είναι κρίκος.

Α. Π.: Εχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα. Η Λαϊκή Επιτροπή της Νέας Ιωνίας, για παράδειγμα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων στη PHONEMARKETING. Αντίστοιχη τέτοια εμπειρία έχουμε και με τη Λαϊκή Επιτροπή της Καλλιθέας, στις επιχειρήσεις TELEPERFOMANCE και NWESPHONE, που είναι μεγάλες επιχειρήσεις με ελαστικές μορφές εργασίας. Οι Λαϊκές Επιτροπές συνδέουν τα άμεσα προβλήματα που προκύπτουν στο χώρο εργασίας με τα συνολικότερα μέτρα. Είναι και το θέμα των ανέργων. Βέβαια, έχουμε πολλά μέλη οργανωμένα στο συνδικάτο που είναι άνεργοι αυτή τη στιγμή και μπορείς να τους συγκροτήσεις, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των ανέργων που μπορεί να μην τους γνωρίζαμε όσο εργάζονταν στον κλάδο. Και σε αυτό οι Λαϊκές Επιτροπές έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Η Επιτροπή Αγώνα των ανέργων του σωματείου με την Επιτροπή Αγώνα των ανέργων της Καλλιθέας έχουν άμεσες σχέσεις και κοινή δράση.


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΙΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ