Η κλασική πια ταινία «ΠΟΛΕΜΩΝΤΑ» (1975) του Δημήτρη Μαυρίκιου, το εξαίρετο αυτό εθνολογικό ντοκουμέντο για τις ελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιταλίας έχει βάλει τον πήχη πολύ ψηλά για όλα τα μεταγενέστερα, αντίστοιχης θεματικής, κινηματογραφικά και οπτικοακουστικά εγχειρήματα. Βέβαια, το μουσικό ντοκιμαντέρ του Αγγελου Κοβότσου, προϊδεάζει μέσα από τον τίτλο του για τον «περιορισμό», για το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθεί η ταινία...

Ετσι η ντοπιολαλιά, το ιδίωμα «γκρίκο» ή «γκρεκάνο» λειτουργεί κατ' ουσία σαν επιδερμικός κρίκος που συνδέει το ελληνικό συγκρότημα Encardia (και το ελληνικό του, πρώτιστα, κοινό) με τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής των περιοχών της Απουλίας και της Καλαβρίας τους οποίους το μουσικό συγκρότημα είτε αναπαράγει, είτε επεξεργάζεται...

Ορδές από το φτωχό Νότο φεύγουν προς τις ισχυρές βιομηχανίες του Βορρά και του εξωτερικού: Ελβετία, Γερμανία, Βέλγιο... Θα μπορούσε να γίνει αναφορά στο πολιτικό «Ζήτημα του Νότου», αλλά και στην ταυτότητα των Γκρεκάνων που, όπως λέει η κοπέλα με το διδακτορικό στα Ελληνικά, «καθορίζει ο τόπος που ζούμε κι όχι η μουσειακή διάλεκτος των προγόνων μας». Μέσα σ' όλα, υπάρχει και η μόδα: «Πριν καμιά δεκαριά χρόνια στο Βορρά (της Ιταλίας), έγινε μόδα η μουσική του Νότου (της Ιταλίας)»... Και όπως όλοι οι συρμοί, παρήλθε και αυτός...

Παίζουν: Ηλίας Λογοθέτης και το συγκρότημα Encardia.

Παραγωγή: Ελλάδα (2012).