Αλλά αυτός είναι ο στόχος τους: να πείσουν το λαό ότι η μόνη «αντίθεση» που του αναγνωρίζουν ως δικαίωμα είναι αυτή στη μορφή της σφαγής και όχι η αντίθεση στην ίδια τη σφαγή. Αυτά κάνει και η ΔΗΜ.ΑΡ. και η «παρέα» της στην κυβέρνηση: «σκίζουν τα ιμάτιά τους» όχι για το ότι οι λαϊκές οικογένειες χρυσοπληρώνουν για ένα αγαθό πολύτιμο για τη ζωή όπως το φάρμακο, αλλά για το ότι οι πληρωμές αυτές δεν έγιναν «εξορθολογισμένα». Το μεγαλείο της υποκρισίας τους αποκαλύπτεται με κάθε αφορμή. Ετσι δεν έκαναν και με την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ»; Το πρόβλημά τους δεν είναι ότι επιχειρηματίες μπουκώνουν πλούτη (ενώ οι εργάτες βουλιάζουν στην εξαθλίωση) και τα φυλάνε στα θησαυροφυλάκιά τους (ελβετικά, ελληνικά, ρώσικα, αμερικάνικα έχει δευτερεύουσα σημασία), αλλά το ότι δεν είναι γνωστά τα ονόματά τους.