Οι ανειλημμένες όμως υποχρεώσεις, για τις οποίες τόσο εύκολα μιλάει ο υπουργός, σημαίνουν πραγματική αφαίμαξη για τους συνταξιούχους και τους πιο αδύνατους και βίαιες νέες ανατροπές στο καθεστώς συνταξιοδότησης.

Συγκεκριμένα, από τα μέχρι τώρα που έχουν γίνει γνωστά δρομολογούνται:

• Η αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων προκειμένου κάποιος να συνταξιοδοτηθεί από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα. Και μόνο αυτή η αύξηση σημαίνει ότι ο μέσος όρος του εργάσιμου βίου για κάποιον προκειμένου να κατοχυρώσει (αν καταφέρει να το κατοχυρώσει με δεδομένα τα επίπεδα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της ανασφάλιστης εργασίας) το δικαίωμα ακόμα και στη μίζερη κατώτερη σύνταξη θα ανέβει από τα 20 περίπου χρόνια που είναι σήμερα στα 30 χρόνια εργασίας.
• Παράλληλα εξετάζεται και η αύξηση των ανώτερων ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από το 65ο στο 67ο έτος. Το μέτρο αυτό ενδέχεται να αυξήσει τα γενικά όρια ηλικίας για πολλούς εργαζόμενους που είχαν πρωτοασφαλιστεί πριν το 1983 και σε κάθε περίπτωση να τραβήξει προς τα πάνω και τα γενικά όρια για τους νεότερους και άλλες ειδικές κατηγορίες ασφαλισμένων και πιθανώς να φέρει το νόμο Κουτρουμάνη - Λοβέρδου κατά δύο χρόνια νωρίτερα, χωρίς δηλαδή τις μεταβατικές διατάξεις που ίσχυαν γι' αυτούς που συνταξιοδοτούνταν μέχρι το 2015. Μάλιστα, οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας ενδέχεται να θίξουν και εργαζόμενους που είχαν πρωτοασφαλιστεί πριν το 1983.
• Επιπλέον περικοπές στη 13η και 14η σύνταξη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι την οριστική κατάργησή τους για κύριες και επικουρικές συντάξεις.
• Μείωση από 2% έως και 10% σε όλο το ποσό της σύνταξης για τους συνταξιούχους που αθροιστικά η κύρια και επικουρική σύνταξή τους ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το νέο τσεκούρι των περικοπών θα χτυπήσει τις κύριες συντάξεις των 700 και 750 ευρώ αφού μαζί με την επικουρική τους ύψους 250 και 300 ευρώ θα ξεπερνούν το ποσό των 1.000 ευρώ αθροιστικά.
• Περικοπή του ΕΚΑΣ για συνταξιούχους κάτω των 65 ετών.
• Δραστικές περικοπές στα προνοιακά επιδόματα πάσης φύσεως. Για το σκοπό αυτό πιθανόν σήμερα να γίνει ειδική συνάντηση των τεχνητών κλιμακίων υπουργείου Εργασίας και τρόικας με τη συμμετοχή μάλιστα και εκπροσώπων του ΟΟΣΑ, αφού ο τελευταίος για λογαριασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε αναλάβει τη σύνταξη σχετικής μελέτης. Στο στόχαστρο έχουν μπει και τα επιδόματα ανεργίας αφού εξετάζεται η θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων, αλλά και η κατάργηση των εποχικών επιδομάτων (τουρισμός, οικοδόμοι, Ζώνη, δασεργάτες, ηθοποιοί κλπ.).

Σύμφωνα με πληροφορίες, η χτεσινή συζήτηση επικεντρώθηκε στα θέματα των νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, όπως έχουν διατυπωθεί στην αλληλογραφία του υπουργείου με την τρόικα.

Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε η κυβέρνηση έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής, απαλλάσσοντας τους εργοδότες από τις εισφορές προς την Εργατική Κατοικία και Εργατική Εστία, απαλλαγή που θα τους εξασφαλίσει κέρδη ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Συνολικά ο στόχος είναι η απαλλαγή των εργοδοτών από εισφορές 5 μονάδων που σε ποσοστό στο σύνολο των εργοδοτικών εισφορών αντιστοιχεί περίπου στο 18% και μεταφράζεται σε ποσό 1,250 δισ. ετησίως για το κεφάλαιο. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει ακόμα:

• Την παραπέρα υπονόμευση μέχρι και την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, αφού η κυβέρνηση με νόμο θα αποκτήσει το δικαίωμα να καθορίζει αυτή έναν «ελάχιστο μισθό» που θα εξασφαλίζει για το μεγάλο κεφάλαιο συνθήκες ανταγωνισμού με χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, ακόμα και η Τουρκία.
• Επιπλέον περικοπές στις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης πέραν της μείωσης κατά 50% που επιβλήθηκε πέρσι. Αντίστοιχη μείωση σχεδιάζεται και στην περίπτωση αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης.

Κεντρικός στόχος παραμένει η παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας» στο χρόνο εργασίας. Το σπάσιμο οποιασδήποτε κανονικότητας στις ώρες εργασίας, ο οριστικός ενταφιασμός του οχτάωρου, πενθήμερου, 40ωρου. Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από:

• Την αύξηση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 ημέρες ανά εβδομάδα για όλους τους τομείς.
• Ορισμός της ελάχιστης ημερήσιας ανάπαυσης στις 11 ώρες.
• Αποσύνδεση των ωρών εργασίας των εργαζομένων από τις ώρες λειτουργίας της επιχείρησης.
• Αρση των περιορισμών σχετικά με τον ελάχιστο/μέγιστο χρόνο ανάμεσα στις πρωινές και τις απογευματινές βάρδιες. Να επιτρέπεται η άδεια δύο διαδοχικών εβδομάδων να ληφθεί οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του χρόνου στους εποχικούς τομείς.

Ολα τα παραπάνω συνιστούν ένα πλέγμα μέτρων και ανατροπών που γενικεύουν σε συνδυασμό με όλες τις μορφές ευελιξίας που ήδη έχουν νομοθετηθεί (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, διαθεσιμότητα κλπ.) και οδηγούν σε ένα μοντέλο εργασίας των απαρχών του καπιταλισμού αλλά την εποχή της πληροφορικής, χωρίς οποιαδήποτε σταθερότητα και κανονικότητα στο χρόνο εργασίας και άρα σε αύξηση της απλήρωτης εργασίας για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ενα μοντέλο όπου ο εργαζόμενος πρέπει να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή, να δουλεύει για όσο, όταν και όπως απαιτεί η εργοδοσία. Ενα μοντέλο με την εργατική τάξη εξάρτημα των μηχανών και πηγή πλούτου για τους καπιταλιστές.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες είναι εγκληματική η αναμονή και ο εφησυχασμός που καλλιεργούν στους εργαζόμενους οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Είναι επιτακτική η ανάγκη χωρίς καθυστέρηση να προκηρυχθεί γενική απεργία, να καταδικάσει η εργατική τάξη την πολιτική που διαχειρίζεται την κρίση για να διασωθεί το κεφάλαιο και υπηρετεί συνολικά την «ανταγωνιστικότητα», να δυναμώσει το ΠΑΜΕ.