Πάντως, είναι η ερμηνεία του Ρικάρντο Νταρίν στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του κατσούφη και μονόχνοτου μεσήλικα, ιδιοκτήτη μικρομάγαζου στην περιφέρεια του Μπουένος Αϊρες, το στοιχείο που καθιστά την ταινία κάτι πολύ παραπάνω από ένα συμπαθητικό αστείο με σουρεαλιστικές διαστάσεις. Η επιλογή της «συνάντησης» από πλευράς Νταρίν, με τον άτυχο νεαρό Κινέζο που φθάνει στην Αργεντινή προς αναζήτηση κάποιου θείου του, μοιραία έφερε αναταραχή στα λιμνασμένα ύδατα της αποχής του από τη ζωή και της βαλτωμένης στη μισανθρωπία ύπαρξής του. Μέσα από την αλληλουχία των αβαθών συγκρούσεων που δήθεν προέρχονται από την διαφορετικότητα των πολιτισμών -χωρίς αυτή να υποτιμάται- βγαίνουν στην επιφάνεια σοβαρά ζητήματα συνείδησης που άπτονται της καθημερινότητας που προσδιορίζουν το χαρακτήρα της ζωής καθενός μας. Μετανάστευση και αλληλεγγύη και κύρια η μνήμη συλλογική (πόλεμος Βρετανίας / Αργεντινής) αφ' ενός, και ατομική/ προσωπική (η αγελάδα από τον ουρανό) αφ' ετέρου... Με θαυμαστή ειρωνεία, πέρα από το ρεαλισμό ο σκηνοθέτης διαφεντεύει την ανθρωπιά που μυρίζει η ατμόσφαιρα και παραπαίει μεταξύ ρεαλιστικού και υπερρεαλιστικού στοιχείου, ορίζοντας την πρακτική των χαρακτήρων.