6 Αυγούστου 1945. Χιροσίμα ώρα μηδέν. 9 Αυγούστου 1945. Το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας συνεχίζεται στο Ναγκασάκι. Το αμερικανικό Πεντάγωνο πίστεψε πως έτσι θα υποτάξει τον γιαπωνέζικο μιλιταρισμό. Πρόκειται για τις δυο ατομικές βόμβες που ρίχτηκαν σε πόλεις χιλιάδων άμαχων ανθρώπων. Τα θύματα εκατοντάδες χιλιάδες. Πολλοί εξαερώθηκαν αμέσως. Αλλά και όσοι έμειναν ζωντανοί - νεκροί, οι ίδιοι και οι απόγονοί τους με τα σημάδια της ατομικής λέπρας να κυριεύει τα σώματά τους ως τον αργό επώδυνο θάνατο. Οι τερατογενέσεις ήταν η «προίκα» του ιμπεριαλισμού των Γιάνκηδων.
Το έγκλημα έμελλε να είναι συνεχές. Η ατομική λέπρα μετεξελίχθηκε γρήγορα σε πυρηνική λέπρα. Η διάσπαση του ατόμου έφτασε στη διάσπαση του πυρήνα. Τα ατομικά όπλα άφησαν τη θέση τους στα πυρηνικά. Οι υπερατλαντικοί πυρηνικοί πύραυλοι ολοκληρώθηκαν μέχρι ατομικά - προσωπικά πυρηνικά όπλα. Η πιθανή καταστροφική τελειότητα έφτασε στο αποκορύφωμά της. Το κέρδος της καπιταλιστικής αγοράς βρήκε στα πυρηνικά όπλα την πιο κερδοφόρα του έκφραση. Ενα όπλο μιας ορισμένης αξίας έγινε οπλικό σύστημα πολλαπλάσιας αξίας. Ολα τα άλλα εμπορεύματα έγιναν συμπληρωματικά - υποστηρικτικά ενός υπερεμπορεύματος που υπόσχεται σύντομα και τεράστια κέρδη. Αρκεί ένας τοπικός ή περιφερειακός πόλεμος υποτακτικών, αρκεί ακόμη και μια τεχνητή πολεμική απειλή για να αδειάσουν πολεμικές αποθήκες. Οπως όλα τα εμπορεύματα έτσι κι αυτό, ιδιαίτερα αυτό πρέπει να ανανεώνεται και να βελτιώνεται. Γύρω του κινείται η πλέον ανεπτυγμένη μορφή και επίπεδο επιστήμης και τεχνολογίας. Η ισχύς του υπόσχεται υποταγή εθνών, κρατών και λαών. Μοιάζει με μια πορνευόμενη πολύφερνη νύφη που όλοι τη θέλουν. Ομως εκείνη δίνεται σε αυτόν που της δίνει τα περισσότερα για να τον κάνει παγκόσμιο αφέντη.
Είναι το κυνήγι των εξοπλισμών με επιστέγασμα την πυρηνική λέπρα. Προϋπολογισμοί των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών εξαρτώνται από τη νόμιμη και λαθραία, κρατική και παρακρατική εμπορία των όπλων. Το απογειωμένο καπιταλιστικό καθεστώς έχει ως κορυφαία οικονομία και απειλή μαζί τη διεθνή παραγωγή κι εμπορία πάσης φύσεως οπλικών συστημάτων, από ατομικά έως μαζικά.
Μια εβδομηντάχρονη ιστορική στιγμή, ένα διαφορετικό κοινωνικό σύστημα σοσιαλιστικής προοπτικής και κατεύθυνσης θέλησε να μπει στο ανταγωνιστικό παιχνίδι και να αντισταθεί. Ομως, δεν μπόρεσε. Αυτό το καθεστώς καπιταλιστικής απειλής εξόντωσης εθνών, κρατών και λαών έδειξε να αντιμετωπίζεται μόνο από ένα διεθνές εργατολαϊκό κίνημα οπλισμένο με την πολύτιμη εμπειρία της Σοβιετικής Ενωσης και των προγραμματικών αρχών του διεθνούς κινήματος ειρήνης. Αυτό δίδαξε η τελευταία ιστορική εμπειρία.
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ