ΠΑΡΙΣΙ.--

Ανεβαίνουν οι προεκλογικοί τόνοι καθώς πλησιάζει η ώρα της κάλπης στις προεδρικές εκλογές στις 22 Απρίλη, με τους δύο βασικούς διαχειριστές του συστήματος να ξιφουλκούν και ν' ανταλλάσσουν κατηγορίες έχοντας όμως κοινή στρατηγική την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, πράγμα που τους δημιουργεί δυσκολίες στη χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ και ο νεογκολικός Νικολά Σαρκοζί δεν έχουν και πολλά περιθώρια ουσιαστικής αντιπαράθεσης, γι' αυτό και καταναλώνονται σε... προσφορές, που είναι φανερό ότι είναι δημαγωγικές και τίποτε άλλο.

Ετσι, ο απερχόμενος πρόεδρος Σαρκοζί παρουσίασε, χτες, σε μια πολυδιαφημισμένη συνέντευξη Τύπου το συνολικό προεκλογικό του πρόγραμμα, στο οποίο το μοναδικό καινούργιο στοιχείο ήταν η δέσμευσή του ότι η σύνταξη θα καταβάλλεται, εφόσον εκλεγεί, την 1η του μηνός και όχι στις 8 (!) όπως γίνεται σήμερα. Κατά τα άλλα, επανέλαβε όλα όσα είναι γνωστά: ότι θα ψηφίσει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας μέσα στο καλοκαίρι του 2012, ότι στόχος του είναι να έχει αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία της χώρας μέχρι το 2016 και αυτό θα γίνει με διασφάλιση 53 δισεκατομμυρίων ευρώ εκ των οποίων τα 2/3 θα εξασφαλιστούν από περικοπές δαπανών (και ο νοών νοείτω), και ότι θα ζητήσει «να παγώσει» η συνεισφορά της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ, κάτι που σημαίνει εξοικονόμηση 600 εκατομμυρίων ευρώ ανά έτος.

Ο Σαρκοζί δεν έχασε ευκαιρία να αξιοποιήσει για άλλη μια φορά τρομοκρατικά την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα και στην Ισπανία για να επιτεθεί στον αντίπαλό του, υποστηρίζοντας ότι «και στις δύο χώρες φταίνε οι σοσιαλιστές», λες και δεν έχουν κοινή στρατηγική με τους δεξιούς.

Ο Σαρκοζί δεν παρέλειψε να ασκήσει εκ νέου κριτική στα συνδικάτα και στους εργαζομένους των εγκαταστάσεων της μεταλλουργίας «Arcellor Mittal» στη Φλοράνζ, κατηγορώντας τους ότι «θέλουν ν' ασκήσουν πολιτική και να παίξουν ρόλο στις προεδρικές εκλογές». Οι εργάτες πορεύονται από τις 28 Μάρτη με κατεύθυνση το Παρίσι όπου φθάνουν το πιθανότερο σήμερα, κλιμακώνοντας τις διαμαρτυρίες τους για το κλείσιμο των δύο υψικαμίνων της εταιρείας στην περιοχή τους, που φέρνει στο χείλος της ανεργίας περίπου 5.000 εργαζόμενους, αν και η «Arcellor Mittal» παραμένει η μεγαλύτερη σιδηρουργία στον κόσμο.

Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, από την άλλη, αφού χαρακτήρισε, ουσιαστικά, ανύπαρκτο το πρόγραμμα Σαρκοζί, προσπάθησε να «αντεπιτεθεί» καταθέτοντας τη «ριζοσπαστική» πρόταση ότι θα προχωρήσει σε απογραφή των δημοσιονομικών της χώρας από το Ελεγκτικό Συνέδριο αμέσως μόλις εκλεγεί, προκειμένου να υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα και να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη εξαγγελία προσπαθεί να «στρώσει το έδαφος» για τα περαιτέρω μέτρα λιτότητας που θα παρθούν για να βγει από την κρίση το γαλλικό κεφάλαιο.

Από κοντά έρχεται και ο υποψήφιος του «Αριστερού Μετώπου», Ζαν Λικ Μελανσόν, που υποστηρίζεται από το Γαλλικό ΚΚ, που προτείνει και αυτός έναν «πιο ανθρώπινο καπιταλισμό» με «δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου» (πρόκειται για το ριζοσπαστικό ίνδαλμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Αυτός ο «ριζοσπάστης αριστερός» αφήνει ανοιχτή τη μετεκλογική συνεργασία με την... καλή «αριστερή σοσιαλδημοκρατία» για να... στρίψει η Γαλλία και η ΕΕ στα αριστερά.