Μετά το «Θέατρο Τέχνης» συνεργάστηκε με το «Θέατρο του Λαού» και τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» (1945-1946), παίζοντας στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, στο «Μακρινό δρόμο» του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω «Πάνω στα βράχια»". Το 1947 συμμετείχε στο θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στο θίασο Βασίλη Λογοθετίδη. Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει το Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ «Του φτωχού τ' αρνί» με το θίασο Τζ. Καρούσου - Μαίρης Λεκκού.

Από το 1958 μέχρι το 1962 συνεργάστηκε το το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μ. Κατράκη και έπαιξε στα έργα «Βασίλισσα Αμαλία» του Γ. Ρούσσου (Οθων), «Το τέλος του ταξιδιού» του Ρ. Σέρριφφ (Ιμπερ), «Εμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ (Βασσάνης) , κ.ά.

Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Το 1982 ίδρυσε το Θέατρο «Θεμέλιο», όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: «Τα διαστημικά χρυσάνθεμα» του Ζίντελ, «Κλειστές πόρτες» του Σαρτρ, Μάκβεθ του Σαίξπηρ, «Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα» του Ο' Νηλ, κ.ά.

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες «Χωρίς συνείδηση», «Ιπποκράτης και Δημοκρατία», «Παύλος Μελάς» κ.ά., ενώ στην τηλεόραση: «Εν τούτω νίκα», «Ανακριτικό γραφείο», «Πορφύρα και αίμα» ή «Ρωμανός Διογένης» κ.ά.