ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ-ΑΓΚΥΡΑ.- Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) «υποσχέθηκε» στην κυβέρνηση της Τουρκίας ότι θα είναι «ευέλικτο», όσον αφορά τις απαιτήσεις του, σχετικά με την εκπλήρωση των όρων που έχει θέσει για τη δανειοδότηση της χώρας με 10 δισ. δολάρια.

Η εν λόγω δέσμευση του Μάικλ Ντέπλερ, του διευθυντή του ΔΝΤ για μέρος της Ευρώπης, συνοδεύεται από μετριασμό των απαιτήσεων όσον αφορά το ποσό από τις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις της κυβέρνησης (αρχική εκτίμηση: 6 δισ. δολάρια). Ο λόγος είναι οι αναφερθείσες δυσκολίες όσον αφορά την πώληση της Turk Telecom, κρατικής εταιρίας τηλεπικοινωνιών.

Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι η αύξηση του ΑΕΠ της Τουρκίας θα είναι 2 με 3% το 2001, αναθεωρώντας - προς τα κάτω - την προηγούμενη εκτίμησή του περί αύξησης 3,75%.

Ενας από τους λόγους της «εξόδου κεφαλαίων» από την Τουρκία που έχει προκαλέσει φαινόμενα κρίσης στην τουρκική οικονομία (και τα «συνεπαγόμενα» - κατά την τρέχουσα οικονομική «σκέψη» - δάνεια) είναι τα σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει σε δεκάδες τράπεζες της χώρας. Το ΔΝΤ λέει ότι «πιέζει σκληρά» για μια «μεταρρύθμιση» στο τραπεζικό σύστημα.

Μια «λεπτομέρεια», ωστόσο, που ανακύπτει στο περιθώριο των προγραμμάτων του ΔΝΤ, είναι το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων της τουρκικής οικονομίας και οι συνακόλουθες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, ενώ συνεχίζει να καθηλώνει τις αποδοχές των εργαζομένων, που έχουν συμπιεστεί επί δύο δεκαετίες και πλέον...

Η 2η επέτειος της απαγωγής, την οποία ακολούθησαν η δίκη και η καταδίκη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που παραμένει πίσω από τα σίδερα του Ιμραλι, δε βρίσκει την τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, τόσο «άνετη», όσο θα περίμενε κανείς. Οταν στις 15 Φεβρουαρίου του 1999 ο Οτσαλάν συλλαμβανόταν, αφού είχε φύγει από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα (ο αναγνώστης θα θυμάται...), είχε στηθεί ένα «πανηγύρι» στην Αγκυρα και ο Μπουλέντ Ετσεβίτ αποκτούσε το προσωνύμιο «κατακτητής της Κένυας», οι αναλυτές έλεγαν ότι το Κουρδικό θα έληγε. Κάτι τέτοιο βέβαια ούτε συνέβη ούτε είναι ορατό στο προβλεπτό μέλλον. Το ζήτημα των «πολιτιστικών δικαιωμάτων» ακόμη αποτελεί ταμπού για την κυβέρνηση, αφού, αν το ανοίξει, οι ακραιφνείς εθνικιστές του (συγκυβερνώντος) κόμματος Εθνικιστικής Δράσης θα ρίξουν την κυβέρνηση. Η ειρήνη στα νοτιανατολικά παραμένει εύθραυστη και το ΡΚΚ μπορεί να αναιρέσει τη «μονομερή εκεχειρία» του οποιαδήποτε στιγμή. Η οικονομία της περιοχής παραμένει σε κώμα, παρά τις κατ' εξακολούθηση δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι θα «επένδυε» εκεί. Η δολοφονία του αστυνομικού διευθυντή του Ντιάρμπακιρ, Γκαφάρ Οκάν, τον Ιανουάριο, από ενόπλους που θεωρείται σίγουρο ότι ανήκαν στην «Χεζμπολάχ» (οργάνωση - υβρίδιο του κράτους), οι εξαφανίσεις πριν λίγες ημέρες Κούρδων πολιτικών, η επαναφορά των «άλυτων δολοφονιών» στην Ανατολία (συνολικά ξεπερνούν τους 18.000 από το 1984) και οι συνεχιζόμενες καταδίκες για εγκλήματα γνώμης - όπως αυτή σε βάρος του συγγραφέα Φικρέτ Μπασκάγια, επειδή είχε μιλήσει για «διαδικασία που θύμιζε λιντσάρισμα» στη δίκη του Οτσαλάν σε 16 μήνες κάθειρξης χθες - συνθέτουν μια εικόνα, τόσο εφιαλτική, όσο πάντα...