Ακρως πιεστικά γίνονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες, ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια, οι νέοι γονείς και τα παιδιά τους, κάτω από το διαρκές σφυροκόπημα των δικαιωμάτων τους από την κυβέρνηση, την ΕΕ και την πλουτοκρατία. Από το σφυροκόπημα αυτό, που συνεχώς δυναμώνει δεν ξεφεύγει καμία πτυχή της ζωής, αλλά και κανένα μέλος της λαϊκής οικογένειας, από τους ηλικιωμένους μέχρι τα μικρά παιδιά.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα προβλήματα των νέων ζευγαριών. Αναπτύσσουν δράση, προβάλλουν αιτήματα και στόχους πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Διεκδικούν άμεσα μέτρα για την προστασία της, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και της επίθεσης του κεφαλαίου ισοπεδώνουν το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Παράλληλα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καλούν τα νέα ζευγάρια να πάρουν μαζικά θέση στην πάλη, να πρωταγωνιστήσουν στην ανάπτυξη αγώνων για το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Να θέσουν ως στόχο και προοπτική της πάλης τους την οριστική λύση των προβλημάτων αυτών, την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

Η αντιλαϊκή επίθεση αναγκάζει σε πολλές περιπτώσεις τα νέα ζευγάρια να μένουν καθηλωμένα στην ...αφετηρία. Τα θηριώδη ποσοστά της ανεργίας, που με βάση τα επίσημα στοιχεία φτάνουν το 46,4% και το 24,5% στις ηλικίες 15-24 και 25-34 ετών αντίστοιχα, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η δουλειά με ημερομηνία λήξης και αποδοχές - ψίχουλα, μετατρέπουν τη δημιουργία οικογένειας σε δρόμο μετ' εμποδίων. Και όταν, παρά τις δυσκολίες, καταφέρνουν να προχωρήσουν, η πολιτική αυτή υπονομεύει το κάθε τους βήμα. Ετσι, ο ερχομός κάθε νέου μέλους στην οικογένεια συνοδεύεται από περισσότερα προβλήματα, μεγαλύτερα άγχη και σοβαρότερες δυσκολίες. Εκεί οδηγεί το ξήλωμα των κοινωνικών υπηρεσιών, της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και Υγείας, η κατάργηση ακόμα και των πιο βασικών παροχών προς την οικογένεια. Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη κατάργηση του επιδόματος τοκετού για τις γυναίκες που γεννούν στα δημόσια μαιευτήρια, που στερεί από τους νέους γονείς ακόμα και το μικρό αυτό βοήθημα που σε καμία περίπτωση δε αρκούσε για να ανταποκριθούν στις ανάγκες που συνεπάγεται η διεύρυνση της οικογένειάς τους με ένα νέο μέλος.

Τα αλλεπάλληλα εμπόδια που συναντούν σε κάθε βήμα της ζωής τους αποτελούν ταυτόχρονα και τους λόγους για τους οποίους τα νέα ζευγάρια και οι νέοι γονείς πρέπει να πάρουν θέση στο κίνημα και την πάλη. Στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, ο ταξικός αντίπαλος προσπαθεί να καλλιεργήσει την απαισιοδοξία, την απογοήτευση, την ατομική λύση και την απομάκρυνση από τη συλλογική πάλη. Στο ίδιο, όμως, έδαφος μπορεί να καλλιεργηθεί η διάθεση σύγκρουσης με τις αιτίες των προβλημάτων, η ταξική αλληλεγγύη, η διάθεση για ατομική συμβολή στους συλλογικούς αγώνες.

Στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τα προβλήματα οξύνονται με δραματικές συνέπειες. Μαζί με τους άνεργους, τους απλήρωτους εργαζόμενους, τους απολυμένους, τους ανασφάλιστους, αυξάνονται τα παιδιά που στερούνται όχι μόνο το παιχνίδι, το βιβλίο, το καινούργιο ρούχο αλλά ακόμα και τη σωστή διατροφή, τον εμβολιασμό τους, το ζεστό νερό και το φως για να διαβάσουν. Το βάρος των προβλημάτων αυξάνεται στους ώμους των γονιών. Πρέπει όχι μόνο να το σηκώσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειάς τους, αλλά και να εξηγήσουν στα παιδιά την κατάσταση που αντιμετωπίζουν, να τα στηρίξουν απέναντι στις δυσκολίες.

Η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει πως ατομική διέξοδος από τα προβλήματα δεν μπορεί να βρεθεί. Αντιθέτως, χρειάζεται κίνημα μαζικό και προσανατολισμένο να παλέψει με ανεβασμένες μορφές πάλης στην κατεύθυνση της άμεσης ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και ταυτόχρονα να χαράξει το δρόμο για την οριστική ανατροπή των αιτιών που γεννούν τα προβλήματα. Οι νέοι γονείς δεν μπορεί παρά να αποτελούν κομμάτι αυτού του κινήματος. Δεν μπορεί παρά να μπουν μπροστά μαζί με τους εργαζόμενους για να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, που θα αγωνιστούν για να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για να εξασφαλιστεί η διατροφή των παιδιών στο σχολείο με έκτακτο κονδύλι από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να λειτουργήσουν με ευθύνη του κράτους αποθήκες για να προμηθεύουν με τρόφιμα και ρουχισμό κάθε οικογένεια που έχει ανάγκη, λαμβάνοντας υπόψη και τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών.

Με αφορμή τις μέρες των γιορτών, που φέτος βρίσκουν τη λαϊκή οικογένεια σε συνθήκες δυσκολότερες από ποτέ, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργάνωσαν το προηγούμενο διάστημα σε μια σειρά πόλεις εκδηλώσεις για τα παιδιά και τους γονείς τους. Τη σκυτάλη αυτής της δραστηριότητας παίρνει το διήμερο Φεστιβάλ, στις 3 και 4 Γενάρη, στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό. Το περιεχόμενο των εκδηλώσεων αυτού του διημέρου απευθύνεται τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στους γονείς τους. Μέσα από το πρόγραμμα που έχουν προετοιμάσει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ τα παιδιά θα διασκεδάσουν, θα παίξουν, θα συζητήσουν και θα απασχοληθούν δημιουργικά. Θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις και να συμμετέχουν σε εργαστήρια και παιχνίδια.

Οσον αφορά τους γονείς, η πρωτοβουλία αυτή τους δίνει την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τις θέσεις του ΚΚΕ, με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που προβάλλει. Αποτελεί μια αφορμή για να συζητήσουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε λαϊκή οικογένεια, να προβληματιστούν για τη διέξοδο από αυτά και για το δικό τους ρόλο, για τη δική τους ευθύνη στην πάλη. Ιδιαίτερη προσπάθεια γίνεται ώστε να τεθούν επί τάπητος τα σύνθετα ζητήματα που προβληματίζουν τους γονείς σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Με αυτό το στόχο, το απόγευμα της πρώτης μέρας του Φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «Μιλώντας στα παιδιά μας για την κρίση».

Κάθε δραστηριότητα στα πλαίσια του διήμερου αυτού φεστιβάλ θα τη διαπερνά και θα τη διαποτίζει το στοιχείο της ταξικής αλληλεγγύης. Μέσα από τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις του, τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά τους, θα μπορέσουν να προβληματιστούν σχετικά με το τι σημαίνει δίπλα στην ατομική τους οικογένεια να έχουν άλλη μια «οικογένεια», αυτή του κινήματος. Τι σημασία έχει να ανήκουν στην «οικογένεια» αυτή, να ζουν και να αγωνίζονται ως μέλη της. Να μη βλέπουν τις προσωπικές τους δυσκολίες ως προβλήματα που αφορούν μόνο τους ίδιους, να μην αισθάνονται αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτά, να μη νιώθουν ότι η λύση βαραίνει μόνο τη δική τους πλάτη. Να μην αποσπούν τον αγώνα που κάνουν ατομικά ως γονείς να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες, από τον αγώνα που πρέπει να δοθεί συλλογικά για να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση.