Ηταν θέμα χρόνου να καταρρεύσει η ιστορική γέφυρα Ντε Μποσέ στην Κεφαλονιά. Αυτό ακριβώς συνέβη στις 9/12, τουλάχιστον για ένα τμήμα της κατασκευής.

Δεκαετίες «σέρνεται» η αποκατάσταση του μνημείου, παρότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχει συζητηθεί κάμποσες φορές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Πλην, το ΥΠΠΟΤ προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες του. Σε ανακοίνωσή του σημειώνει ότι η κατάρρευση «είναι αποτέλεσμα ολιγωρίας και καθυστερήσεων, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αφορούν στο υπουργείο». Το οποίο, «από τη δεκαετία του 2000 έχει καταβάλει κάθε προσπάθεια για την απόλυτη ωρίμανση των μελετών για την αποκατάσταση και ενίσχυση της γέφυρας Αργοστολίου De Bosset, ενώ από το 2005 προειδοποίησε για τις σημαντικές επιπτώσεις και κινδύνους, εάν δεν απαγορευόταν απόλυτα η κυκλοφορία κάθε είδους οχήματος και τροχοφόρου. Τοπικοί φορείς και παράγοντες δεν συμμορφώθηκαν με την οδηγία του ΥΠΠΟΤ».

Προσθέτει ότι το Μάη του 2010 το έργο αποκατάστασης της γέφυρας εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ «και η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΠΟΤ προχώρησε στις εκ του νόμου προβλεπόμενες διαδικασίες για την ανάδειξη αναδόχου του έργου. Με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τοπικά συμφέροντα προσέβαλαν το διαγωνισμό, δημιουργώντας καθυστερήσεις στην έναρξη του έργου. Η τελική απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας δικαίωσε τις διαδικασίες που ακολούθησε η διεύθυνση αναστήλωσης Βυζαντινών - Μεταβυζαντινών Μνημείων του ΥΠΠΟΤ». Και καταλήγει ότι κλιμάκιο των τεχνικών υπηρεσιών του βρίσκεται στο σημείο και μαζί με τον ανάδοχο του έργου «θα εκτιμήσουν την κατάσταση»!

Το ΥΠΠΟΤ επικαλείται ...το «δαίμονα» της «γραφειοκρατίας», αλλά το 2006 το ΚΑΣ ενέκρινε μελέτη αποκατάστασης της γέφυρας, όπως έκανε και ...το 2001, διότι, όπως σημείωνε ο «Ρ» (2006), «οι προβλεπόμενες από τότε (σ.σ. 2001) ερευνητικές ενέργειες ολοκληρώθηκαν πρόσφατα»! Επί πέντε χρόνια, το ΥΠΠΟΤ ...διαπίστωνε, προειδοποιούσε και ενέκρινε μελέτες. Και μέχρι την κατάρρευση ...πέρασαν άλλα πέντε χρόνια.

Η γέφυρα κατασκευάστηκε μεταξύ 1813-1831 (περίοδος της αγγλοκρατίας). Το υποθαλάσσιο τμήμα της κατασκευάστηκε υπό την επίβλεψη του Ελβετού μηχανικού Κάρολου Ντε Μποσέ. Συνδέει το Αργοστόλι με την απέναντι ακτή («Ταμπάκικα») και αποτελεί τεχνητό «σύνορο» της λιμνοθάλασσας του Κουτάβου. Το 1822 συνεχίστηκε η κατασκευή από τον Νάπιερ και η οριστική μορφή της δόθηκε το 1831 από τον τοποτηρητή βαρόνο Εβερτον. Θεωρείται η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα της Ευρώπης και έχει μήκος περίπου 700 μέτρα. Χαρακτηρισμένο ως ιστορικό και διατηρητέο μνημείο, από το 1970, αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς του νησιού. Με τον καταστροφικό σεισμό του 1953, η ήδη επιβαρυμένη κατάσταση της γέφυρας χειροτέρευσε.