Η αποδόμηση και των ελάχιστων υποστηρικτικών δομών σε συνδυασμό με τις άγριες περικοπές σε οικονομικές ενισχύσεις και φροντίδα για ιδιαίτερα ευαίσθητες κατηγορίες πληθυσμού αποτυπώνεται και στα στοιχεία για το ΕΪΤΖ. Αύξηση στα κρούσματα θυμάτων του ΕΪΤΖ διαπιστώνουν επιστήμονες των ειδικών μονάδων λοιμώξεων στα δημόσια νοσοκομεία που έδωσαν χτες συνέντευξη Τύπου με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την εμφάνιση της επιδημίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσαν, μέχρι την 31/10/2011 και συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή, έχουν δηλωθεί 276 περισσότερα νέα κρούσματα. Η αύξηση αυτή αφορά όλες τις πληθυσμιακές ομάδες, αλλά κυρίως τους χρήστες των ενδοφλέβιων τοξικών ουσιών, τα κρούσματα από τους οποίους ανέρχονται σε 190. Η αύξηση των κρουσμάτων ΕΪΤΖ καταδεικνύει την αποτυχία του σημερινού συστήματος, έναντι της πρόληψης που θα μπορούσε να δοθεί μέσω ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος Υγείας - που θα έδινε έμφαση και στην αγωγή υγείας.

Σε συνδυασμό με την αυξανόμενη φτώχεια, ιδιαίτερες κατηγορίες πληθυσμού, όπως οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών, εμφανίζονται πιο ευάλωτες. Ειδικά γι' αυτήν την κατηγορία η έλλειψη υποστηρικτικών μηχανισμών σε συνδυασμό με την πρόταξη της πολιτικής της διαχείρισης του προβλήματος, διαπιστώνεται ότι οι χρήστες γίνονται πιο αυτοκαταστροφικοί. Στη συνέντευξη αναφέρθηκε ότι αυτοί οι χρήστες οδηγούνται και σε έσχατες καταστάσεις. Προκαλεί εντύπωση, όμως, το γεγονός, ότι δεν παρουσιάστηκαν συγκεκριμένα στοιχεία, αντίθετα αναφέρθηκε σαν κεντρική εκτίμηση μια «πληροφορία» που είχε δημοσιευτεί προ μηνών σε κάποιο περιοδικό ότι «ορισμένοι χρήστες ναρκωτικών ουσιών επιζητούν τη μόλυνση από τον ιό του ΕΪΤΖ για να μπορέσουν να πάρουν το επίδομα των 700 ευρώ»...

Ο παριστάμενος στη συνέντευξη υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος χρησιμοποίησε τα στοιχεία αυτά για να αιτιολογήσει την απόφασή του για τη μεταφορά από τον ΟΚΑΝΑ -και το άνοιγμα νέων- μονάδων υποκαταστάτων στα δημόσια νοσοκομεία. Η κυβέρνηση, δηλαδή, αντί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της πολυτοξικομανίας και να αναπτύξει μηχανισμούς υποστήριξης και φροντίδας που θα κατευθύνουν τους χρήστες στην απεξάρτηση και την επανένταξη στην κοινωνία, κρύβει το πρόβλημα «κάτω από το χαλί» των μονάδων στα δημόσια νοσοκομεία κρατώντας τους υποταγμένους μόνιμα στις ουσίες. Ταυτόχρονα υποβαθμίζει συνεχώς και στραγγαλίζει οικονομικά τα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης.

Στα τριάντα χρόνια της επιδημίας στην Ελλάδα μολύνθηκαν από τον ιό του ΕΪΤΖ 11.340 άτομα, εκ των οποίων ασθένησαν 3.235. Ο συνολικός αριθμός των θανάτων ανήλθε σε 2.152, ενώ σήμερα 5.500 ασθενείς βρίσκονται υπό θεραπεία.