Τρίτη 22 Νοέμβρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στην παλιά τέχνη της διαστρέβλωσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τρίβει τα μάτια του κανείς όταν διαβάζει στην κυριακάτικη «Αυγή» ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα έκανε «άλλη μία παρέμβαση για την ανάγκη να παραμείνει σε αυτή τη φάση η χώρα μας στο ευρώ»!!! Και δεν φτάνει που σερβίρουν τα αποκυήματα της φαντασίας τους σαν ρεπορτάζ και ενημέρωση, τα υπερασπίζονται και με περαιτέρω αναλύσεις και καταγγέλλουν εκ των προτέρων τη διάψευσή τους! Ψέμα πάνω στο ψέμα δηλαδή. Γράφει ως συνέχεια των παραπάνω η «Αυγή»: «Για άλλη μια φορά η Αλ. Παπαρήγα με τις δηλώσεις της μετατοπίζεται από τη μέχρι τώρα γνώριμη "τσιμεντένια" γραμμή του Περισσού στα ευρωπαϊκά και μεταθέτει το θέμα της αποδέσμευσης στο μέλλον, όταν θα υπάρξει η λαϊκή εξουσία. Στο σημείο αυτό βρίσκεται βεβαίως και ο φόβος της ηγεσίας του ΚΚΕ, ότι μπορεί να υπάρξει έδαφος πολιτικής συνεργασίας με τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς, οπότε μια νέα ανασκευή, όπως έγινε τον Ιούνιο από το γραφείο Τύπου και τον "Ριζοσπάστη" - των λεγομένων της γραμματέως του Περισσού δεν θα αποτελέσει έκπληξη»!!!

Δεν πρόκειται βεβαίως για άγνοια της θέσης του ΚΚΕ, την οποία εξέφρασε η Αλέκα Παπαρήγα. Ούτε για αδυναμία του συντάκτη να την αντιληφθεί. Πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια διαστρεβλωμένης προβολής των θέσεων του ΚΚΕ κατασκευάζοντας ψέμματα νομίζοντας πως θα φέρουν το ΚΚΕ και τις θέσεις του στα μέτρα του οπορτουνισμού, αναζητώντας και άλλοθι για την άκρατη ευρωλαγνεία τους, που τους καταχωρεί στη λαϊκή συνείδηση ως στυλοβάτες του συστήματος και ανάχωμα σε όποιον το αμφισβητεί και παλεύει για την ανατροπή του. Η θέση του ΚΚΕ είναι μία, καθαρή, ξάστερη και δεν επιδέχεται παρερμηνείας: Αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Το ΚΚΕ επίσης δεν θα παίξει σε βάρος του λαού το παιχνίδι που παίζουν τα διάφορα βιλαέτια του οπορτουνισμού, άλλα υπερασπιζόμενα την παραμονή στο ευρώ, άλλα την έξοδο απ' αυτό αλλά παραμονή στην ΕΕ, όλα μαζί τον εντός των τειχών του καπιταλισμού εγκλωβισμό του λαού. Καθαρά λέει στο λαό ότι είναι ψευδεπίγραφο το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», αφού σημασία δεν έχει το νόμισμα αλλά ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία. Είτε με το ένα είτε με το άλλο, αν η εξουσία παραμείνει στην άρχουσα τάξη, μόνο δεινά περιμένουν το λαό.

Αυτά προφανώς και δεν αρέσουν στην «Αυγή», δεν τη βολεύουν για να υπερασπιστεί την ευρωένωση των μονοπωλίων. Και τα διαστρεβλώνει. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Αλλά ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι...

Ζητάει άλλο περιτύλιγμα στο χαράτσι

Και η ΔΗΜ.ΑΡ. προστέθηκε από χτες σε όσους ζητάνε επαναπροώθηση του χαρατσιού της ΔΕΗ με άλλο «περιτύλιγμα». Μετά τον Καρατζαφέρη, την Μπακογιάννη και ο κ. Κουβέλης ζητά απ' την κυβέρνηση «να δώσει σαφή και συγκεκριμένη εντολή στη ΔΕΗ να μην προχωρήσει σε διακοπές ρεύματος και άμεσα να προβεί σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την εξαίρεση από το μέτρο, με ρυθμίσεις και κριτήρια εισοδηματικού και κοινωνικού χαρακτήρα».

Η «αριστερά της ευθύνης, του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας» όπως αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται, πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον λαό. Ουσιαστικά στηρίζει το χαράτσι και τη δήθεν αναγκαιότητα που το επέβαλλε, την οποία επικαλείται η κυβέρνηση και μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή και την προφανή αδυναμία του κόσμου να ανταποκριθεί στην πρωτοφανή φοροεπιδρομή στο ισχνότατο εισόδημά του, ζητά γενικώς και αορίστως την εξαίρεση ορισμένων στη βάση κάποιων επίσης γενικών και αορίστων κριτηρίων. Ετσι, με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Και την κυβερνητική πολιτική στηρίζει και «πουλάει» κοινωνική ευαισθησία εκ του ασφαλούς. Ξέρει καλά ότι η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι ολόκληρος ο λαός, αδυνατεί να σηκώσει το βάρος των χαρατσιών. Συνεπώς τα κριτήρια που εισηγείται δεν αφορούν παρά ελάχιστους, αυτούς που η εφαρμοζόμενη πολιτική, τους έχει σπρώξει στην απόλυτη εξαθλίωση. Ο λαός να τους γυρίσει την πλάτη, να μην αποδεχτεί και να μην πληρώσει τα χαράτσια.

Υποκριτική ευαισθησία

Εμπαίζει προκλητικά και ξεδιάντροπα τα λαϊκά στρώματα η Ντ. Μπακογιάννη, η οποία χτες ζήτησε την «άμεση και πλήρη» κατάργηση του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ ...με την προϋπόθεση όμως να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή! Συγκεκριμένα, προτείνει στην κυβέρνηση να εισπράξει πρώτα τα 8 δισ. που μπορούν να εισπραχθούν από τα 37 δισ. των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και από αυτά να καλύψει την «τρύπα» που θα δημιουργηθεί από την κατάργηση του χαρατσιού για τα ακίνητα που πληρώνεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ! Παρέπεμψε, μάλιστα, στην πρόσφατη έκθεση της «ομάδας δράσης» της ΕΕ υπό τον Χ. Ράιχενμπαχ, στην οποία επισημαίνεται ότι η είσπραξη αυτών των ποσών είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Φυσικά πρόκειται για κοροϊδία, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει επειδή ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει η συγκυβέρνηση που στηρίζει με πάθος και η Δημοκρατική Συμμαχία. Ρίχνει, όμως, το πυροτέχνημα για να δείξει δήθεν «κοινωνική ευαισθησία», ενώ την ίδια στιγμή ως κόμμα πλειοδοτεί στην εφαρμογή των πλέον βάρβαρων μέτρων που χρεοκοπούν ανεξέλεγκτα το λαό για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Το ίδιο υποκριτική και άθλια είναι η αναφορά που κάνει διαρκώς στο ένα εκατομμύριο ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα, ακριβώς για να «νομιμοποιήσει» την πρότασή της να γίνουν απολύσεις και στο δημόσιο τομέα! Ο λαός δεν πρέπει να δίνει καμία σημασία στους ελιγμούς και την υποκριτική ευαισθησία των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Μόνο η οργανωμένη μαζική αντίδραση, που έχουν ξεσηκώσει συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές, αν πάρει μαζικές διαστάσεις, μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Ποια συμμαχία;

Την «εκλογική συμμαχία» κλίνουν σε όλες τις πτώσεις οι οπορτουνιστές, παρουσιάζοντας σαν διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα μια «άλλη» κυβέρνηση, που χωρίς να πειράξει ούτε μια τρίχα από την εξουσία των μονοπωλίων, θα δημιουργήσει όρους βελτίωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων... Πρόκειται για αυταπάτη ολκής, που έχει δοκιμαστεί σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία. Εκεί όπου οι κεντροαριστερές κυβερνητικές συμμαχίες, με τη συμμετοχή πρώην ή κατ' όνομα κομμουνιστικών κομμάτων, έβγαλαν όλη τη λάντζα για το κεφάλαιο, προσφέροντας ταυτόχρονα τις καλύτερες υπηρεσίες στην ενσωμάτωση και την απογοήτευση του λαϊκού κινήματος, που μάταια προσδοκούσε αλλαγές προς όφελός του.

Η συμμαχία στην οποία καλούν, έχει για συγκολλητική ουσία τις εκλογές και τη διαχείριση από μια συνεργατική κυβέρνηση που θα βγάλει η κάλπη. Συνεπώς, η κυβέρνηση που θα εκλεγεί θα πρέπει να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση, αφού οι οπορτουνίστικες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που στοιχίζονται σ' αυτό το κυβερνητικό μέτωπο, δεν παλεύουν για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά για «κοινωνική συνοχή», θωράκιση δηλαδή του αστικού συστήματος και διασφάλιση της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Με αυτά τα δεδομένα, μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο απ' όσα κάνουν μέχρι τώρα οι αστικές κυβερνήσεις, αφού η αποδοχή της αστικής εξουσίας και της ΕΕ, είναι αυτά που βάζουν όρους και όρια στη διαχείριση.

Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι το «να τα βρούμε σ' αυτά που συμφωνούμε και να αφήσουμε αυτά που διαφωνούμε», όπως λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος κύρια στο ΚΚΕ, είναι κοροϊδία στο λαό, καθώς αν προέκυπτε μια τέτοια συμμαχία, αυτό που θα κρινόταν την επόμενη μέρα ακόμα και στο πιο απλό ζήτημα της διακυβέρνησης, θα ήταν η στρατηγική του κάθε κόμματος. Οι οπορτουνιστές κάθε είδους θα κοιτούσαν προς την ΕΕ και θα διεκδικούσαν διευθετήσεις που διασφαλίζουν την παραμονή της χώρας σ' αυτή, και το ΚΚΕ θα πάλευε για αποφάσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, με το λαό στους δρόμους. Είναι φανερό ότι μια τέτοια σύμπραξη θα είχε, αντικειμενικά, κοντά ποδάρια.

Σαν κόμμα του συστήματος, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τις εκλογές σαν διέξοδο για φιλολαϊκές αλλαγές και σπέρνει αυταπάτες στο λαό ότι οι ριζικές προς όφελός του ανατροπές μπορούν να έρθουν με εύκολα συνθήματα και επιδερμικούς αγώνες. Από το πρωτοσέλιδό της, η «Αυγή της Κυριακής» πανηγυρίζει ότι το Μάαστριχτ καταρρέει, όπως πριν από τρία χρόνια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε ότι ο δικομματισμός τελείωσε, ή θριαμβολογούσε για το άρθρο 16. Είναι τυχοδιώκτες και αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι συνενώνονται μεταξύ τους και διασπώνται με μεγάλη ευκολία και κυρίως μπροστά σε εκλογικές μάχες. Η στρατηγική τους είναι επικίνδυνη για το λαό και την αξιοποιεί το σύστημα για να του βάλει εμπόδια. Νικηφόρα συμμαχία και διέξοδος είναι μόνο αυτή που προτείνει το ΚΚΕ: Ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για το εμπόδισμα των αντιλαϊκών μέτρων, με οργανωμένους ταξικούς αγώνες που βάζουν στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης το αντικειμενικό ζήτημα της εξουσίας.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Επιτυχία της κυβέρνησης σημαίνει αποτυχία του λαού...

Ημερήσιος Κήρυκας

«ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ», δήλωσε από τις Βρυξέλλες ο Λουκάς Παπαδήμος, περιχαρής και αισιόδοξος δίπλα στον Ζ. Μπαρόζο. Ε, αυτό ακριβώς είναι που ...δε θέλουμε!

Θα έχετε προσέξει, άλλωστε, πως οι μετέχοντες στην κυβέρνηση μιλούν πάρα πολύ για το πόσο μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας έχει το έργο τους, παρά για το ...ποιο είναι το έργο αυτό.

Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως, αν εξηγήσουν τι θέλουν να κάνουν, οι μόνοι που θα τους υποστηρίξουν θα είναι ο Μπαρόζο, παρέα με τον Γιούννκερ, τον Αλταφάζ, τον Σόιμπλε, τον Βαν Ρομπάι και όλους αυτούς τους απίθανους κυρίους που έχουν εισβάλει στην καθημερινότητά μας.

Ετσι, λοιπόν, ακούμε γενικά κι αόριστα για παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και για «προκλήσεις» ή για «ανάγκες προσαρμογής». Αντιθέτως, ακούμε σπάνια για μειώσεις μισθών και συντάξεων, αυξήσεις ορίων ηλικίας, ανεργία, ακρίβεια, φορομπηχτική πολιτική.

Ομως, αυτά για τα οποία αποφεύγουν να μιλάνε είναι ακριβώς αυτά τα οποία βιάζονται να κάνουν. Γι' αυτό και έστησαν αυτό το τρικομματικό πανηγύρι....

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που έχουμε και την Ντόρα Μπακογιάννη να τοποθετεί το πολιτικό σκηνικό στη ...θέση του. Αλλιώς τι θα κάναμε; Δε θα ξέραμε πού πάμε...

Ετσι, λοιπόν, πληροφορηθήκαμε ότι από τη μία υπάρχει ο «ευρωπαϊκός εξορθολογισμός» και από την άλλη η «κρατικοδίαιτη προσκόλληση»! Τι μαθαίνει κανείς...

Το μόνο που δεν έχουμε κατανοήσει είναι το πώς γίνεται επί 20 τουλάχιστον χρόνια όλες αυτές οι εκ βάθρων ...διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις να τα καταφέρνουν και να υπηρετούν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα!


Παπαγεωργίου Βασίλης

Θάβουν ό,τι απειλεί τα μονοπώλια

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην 23η μέρα της απεργίας τους μπαίνουν σήμερα οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Ενας αγώνας για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Αγώνας για μεροκάματο και δουλειά με αξιοπρέπεια. Επί 23 μέρες, οι απεργοί μπροστά από την πύλη του εργοστασίου δίνουν μια παλικαρίσια μάχη απέναντι στην εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Ταυτόχρονα, εδώ και τουλάχιστον μια βδομάδα, έχει απλωθεί ένα πρωτοφανές κίνημα αλληλεγγύης από εργατικά σωματεία, από τη φτωχή αγροτιά και μικροεπαγγελματίες, από μαθητές και φοιτητές.

Παρ' όλα αυτά, τα αστικά μέσα ενημέρωσης δεν προβάλλουν τον αγώνα τους. «Θάβουν» τον αγώνα των απεργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», «θάβουν» και το πρωτοφανέρωτο κίνημα αλληλεγγύης. Οπως ακριβώς έχουν κατά καιρούς «θάψει» κάθε εργατική κινητοποίηση, που με τα αιτήματά της και το πλαίσιο πάλης της στοχεύει την εργοδοτική επιθετικότητα. Τους ενοχλεί και τους ανησυχεί κάθε αγώνας, που αναδεικνύει ότι πηγή των λαϊκών προβλημάτων είναι η ενίσχυση της εκμετάλλευσης και αυτήν είναι που πρέπει να στοχεύουν οι εργάτες με τους αγώνες τους, με ταξική ενότητα και αλληλεγγύη. Μόνον ο «Ριζοσπάστης» και ο «902» - τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός - μιλούν γι' αυτήν τη μεγαλειώδη μάχη που δίνουν μέρα και νύχτα οι χαλυβουργοί. Οι εργάτες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα, και από αυτό το παράδειγμα, για το ποιος είναι πραγματικά δίπλα τους και ποιος όχι.

Τέμνονται στον αντικομμουνισμό

Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο πασχίζουν να λαμπικάρουν το σάπιο μέχρι το μεδούλι αστικό πολιτικό σύστημα. Ο λόγος για τον ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΔΗΜΑΡ, εκπρόσωποι των οποίων εμφανίστηκαν την Κυριακή σε τηλεοπτική εκπομπή του «Μέγκα», για να ανταλλάξουν φιλοφρονήσεις. Ο μεν Βορίδης έλεγε ότι η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να είναι στη συγκυβέρνηση και έκανε ξεχωριστό σχόλιο για τον Γρ. Ψαριανό, ότι θα μπορούσε να είναι υπουργός στη συγκυβέρνηση, αφού κάνει «δομημένες και συγκροτημένες τοποθετήσεις» και συμφωνεί στα βασικά, που είναι «η παραμονή της χώρας στο ευρώ και η εκταμίευση της έκτης δόσης». Παίρνοντας τη σκυτάλη στην ίδια εκπομπή, ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ψαριανός ανταπέδωσε, λέγοντας ότι ο Βορίδης είναι ένας «πρώην φασίστας» και πρόσθεσε ότι τον ίδιο τον ενοχλεί ο «αριστερός ολοκληρωτισμός». Κατέληξε λέγοντας ότι όλα τα κόμματα εκτρέφουν φασισμό και το ίδιο ισχύει και για την αριστερά. Ολα αυτά στην εκπομπή του Στ. Θεοδωράκη, ο οποίος, βάζοντας στο κάδρο και την Α. Διαμαντοπούλου, έκανε αγιογραφία της νέας κυβέρνησης και των στελεχών της, για να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις - εκτός από το κόμμα του αντικομμουνισμού και της προβοκάτσιας - και τους κάθε λογής τυχάρπαστους, που αυτοαποκαλούνται «αριστεροί» και συναντιούνται με τον ΛΑ.Ο.Σ. στον αντικομμουνισμό. Οσο εκτίθενται, τόσο αποκαλύπτονται στο λαό, που έχει κάθε συμφέρον να τους πολεμήσει σαν κόμματα και δυνάμεις εχθρικές προς τα συμφέροντά του.

«Εγγραφες δεσμεύσεις» και θεατρινισμοί

Σε βαρετή φαρσοκωμωδία έχει εξελιχθεί το σίριαλ με τις «έγγραφες δεσμεύσεις» που ζητά το Γιούρογκρουπ από την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Ιδιαίτερα κουραστικοί είναι οι θεατρινισμοί του προέδρου της ΝΔ, ο οποίος όσο διακηρύσσει υποκριτικά «εγώ δεν υπογράφω», τόσο περισσότερες υπογραφές βάζει κάτω από τα βάρβαρα μέτρα, που μέχρι πρόσφατα δημαγωγικά έλεγε «όχι», όπως το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο. Εκ των υστέρων, έρχεται και λέει ένα... περήφανο «ναι» σε όλα τα άγρια μέτρα που περιλαμβάνονται σε αυτά που χρεοκοπούν ανεξέλεγκτα το λαό, δεσμευόμενος ότι θα υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2012, στον οποίο «επισυνάπτονται» ο νόμος για το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο. Για την απόλυτη δέσμευσή του στην εφαρμοζόμενη πολιτική διαβεβαιώνει επίσης και τους ομοϊδεάτες του στο ΕΛΚ. «Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει πλήρως τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής, αναφορικά με την εξάλειψη του ελλείμματος και την αντιστροφή της δυναμικής του χρέους», τονίζει στην επιστολή που έστειλε στις 13 του μήνα. Προκειμένου να μη μένει στα γενικά προχώρησε και στα συγκεκριμένα: «Επίσης υποστηρίζει "εργαλεία" που ήδη εφαρμόζονται (αν και ανεπιτυχώς), και ειδικότερα την περικοπή των δημοσίων δαπανών, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας», συμπληρώνει, δεσμευόμενος για στήριξη στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων. Ο λαός δεν έχει καμία ψευδαίσθηση για τις δεσμεύσεις της ηγεσίας της ΝΔ και των άλλων κομμάτων της συγκυβέρνησης και το θέατρο με τις υπογραφές τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Το ζητούμενο είναι η οργάνωση της αντεπίθεσης για την ανατροπή της κυβέρνησης και της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καζάνι η ΕΕ

Με καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί μοιάζει σήμερα ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός. Η Ευρωζώνη συγκλονίζεται από τεκτονικούς σεισμούς, που απειλούν να τη διαμελίσουν στα εξ ων συνετέθη. Το άθλιο, αντιλαϊκό αυτό οικοδόμημα σπαράσσεται λόγω κρίσης από την όξυνση των ανταγωνισμών και της ανισομετρίας. Αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα κόμματα των χωρών της ΕΕ, είτε πρόκειται για συντηρητικά, είτε για σοσιαλδημοκρατικά, είτε για «αριστερά» - οπορτουνιστικά, τάσσονται υπέρ της διατήρησής της. Κι όμως, η φυλακή αυτή των ευρωπαϊκών λαών κινδυνεύει από διαλυτικές τάσεις. Οι ίδιοι οι νόμοι ανάπτυξης του κεφαλαίου, που πυροδοτούν τον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό και οδηγούν στην κυριαρχία των πιο ισχυρών μονοπωλίων σε βάρος των πιο αδύνατων, την ανισομετρία της ανάπτυξης ολόκληρων χωρών και περιοχών, εμπεριέχουν το σπέρμα τέτοιων διαλυτικών τάσεων. Η εκδήλωση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης ήρθε να οξύνει στο έπακρο τις αντιθέσεις αυτές, με τα σημερινά τους αποτελέσματα. Το ΚΚΕ, βεβαίως, όχι μόνο αντιτάχθηκε στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ αλλά η θέση του διαχρονικά είναι ξεκάθαρη: Αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία.

Με τη φωτιά της κρίσης να εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς, οι κυβερνήσεις των πληττόμενων χωρών βγάζουν απελπισμένες κραυγές βοήθειας και ζητούν παρέμβαση της ΕΕ προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση της κρίσης. Ετσι, επανεμφανίζονται προτάσεις για την έκδοση ευρωομολόγου, τη δραστικότερη παρέμβαση της ΕΚΤ στην αγορά ομολόγων, ενώ οι φωνές των ισχυρών αξιώνουν ακόμα και επανακαθορισμό του ρόλου και του εύρους τόσο της Ενωσης όσο και του ευρώ. Εθελοτυφλούν. Καμία από τις προτάσεις αυτές, ακόμα και αν εφαρμοστούν συνδυαστικά ή κατά μόνας, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Γιατί πρόκειται για κρίση της καπιταλιστικής παραγωγής και όχι κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα, λ.χ. κρίση χρέους, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν. Οι προτάσεις που κάνουν δεν αντιμετωπίζουν ούτε τα συμπτώματα της κρίσης, ούτε βεβαίως την ίδια την κρίση.

Υπό το βάρος των εξελίξεων αυτών, τα επιτελεία των πιο ισχυρών χωρών της ΕΕ ανακατεύουν την τράπουλα των συμμαχιών και επεξεργάζονται τα σενάρια της επόμενης μέρας. Είναι προφανές ότι όλο και λιγότεροι πιστεύουν ότι είναι δυνατή η ύπαρξη της ευρωένωσης με τη σημερινή της μορφή, τα επόμενα χρόνια. Ετσι βλέπουμε τη διαρροή σεναρίων ακόμα και για διάλυση της Ευρωζώνης και τη δημιουργία δύο ενώσεων: Της Ενωσης του «Νότου» με επικεφαλής τη Γαλλία και τη συμμετοχή των χωρών της μεσογειακής Ευρώπης και την Ενωση των χωρών του «Βορρά» με επικεφαλής τη Γερμανία και τη συμμετοχή της Ολλανδίας, της Φινλανδίας και ενδεχομένως της Σλοβενίας και Σλοβακίας. Ολα όμως τα σενάρια αυτά επιδιώκουν τη διατήρηση του καπιταλισμού στην Ευρώπη ακόμα και αν χρειαστούν νέες συμμαχίες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να καταρρεύσει από μόνος του. Χρειάζεται ταξική πολιτική πάλη των εργατών και των συμμάχων τους για να ανατραπεί. Η εποχή μας, ο 21ος αιώνας, είναι ο αιώνας περάσματος από τον σάπιο και ιστορικά ξεπερασμένο καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους και η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Στην κατεύθυνση αυτή θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ