Η Ελσα και ο Σπετίμ είναι σύζυγοι φυλακισμένων και γνωρίζονται τυχαία στα επισκεπτήρια τους στην ίδια φυλακή. Οι δυο τους ξεκινούν μια λυτρωτική ερωτική σχέση στην οποία όμως θα βάλει απότομο τέλος η αμνηστία που εξαγγέλλει η κυβέρνηση. Με λιτή γραμμική αφήγηση μέσα σε ζοφερό κλίμα και ατμόσφαιρα που σφραγίζεται από φτώχεια, ανεργία, εγκατάλειψη και διλήμματα ηθικής τάξης, οι δυο πρωταγωνιστικοί ρόλοι, προτού ακόμα προλάβουν να κάνουν ένα, ή ίσως, το αποφασιστικό βήμα και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, επεμβαίνει «άνωθεν» ο σκηνοθέτης και με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίζει να κρατηθεί στα πλαίσια της ουδετερότητας. Για να μην πάρει δηλαδή ο ίδιος θέση, προτιμά να χαντακώσει την ταινία με ένα άτσαλο τέλος.

Η ταινία μοιάζει με τους πρωταγωνιστικούς της χαρακτήρες: Φοβισμένη να ορθώσει ανάστημα και να αρθρώσει ξεκάθαρο λόγο, κρύβεται πίσω από τη σιωπή, αποκόβοντας - άμα τη γενέσει της - όποια κοινωνική ή πολιτική διάσταση πάει να διαμορφωθεί από το ίδιο το υλικό, που σπρώχνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτολογοκρινόμενος ο σκηνοθέτης επεμβαίνει στο τσακ. Μασάει τα λόγια του και παραπαίει ανάμεσα σε ένα χαμένο παρελθόν και ένα κολασμένο μέλλον, στο οποίο όμως ο «πολίτης» έχει πλέον απόλυτη ελευθερία ως προς το να επιλέξει τον τρόπο θανάτου σου.

Παίζουν: Λούλι Μπίτρι, Καραφίλ Σένα, κ.ά.

Παραγωγή: Αλβανία, Ελλάδα (2010).