Με ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά μουσεία του κόσμου που οι αποθήκες του βρίθουν από «αμφίβολης προέλευσης» αρχαιότητες θα συνεργάζεται στο εξής το ελληνικό ΥΠΠΟΤ...
Τμήματα του επιτύμβιου αναγλύφου |
Με αυτό το μουσείο, λοιπόν, ο υπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνος, υπέγραψε προχτές... «μνημόνιο συνεργασίας», ενώ το ΥΠΠΟΤ, προφανώς σε ανταπόδοση...«συζητά» και δανεισμούς αρχαιοτήτων μας στο «Γκετί».
Το «μνημόνιο», που συνυπέγραψε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του μουσείου, Τζέιμς Γκούνο, «εξασφαλίζει», σύμφωνα με το ΥΠΠΟΤ, «ένα σαφές και θεσμοθετημένο πλαίσιο συνεργασίας και ανταλλαγών πολιτιστικών αγαθών μεταξύ του ΥΠΠΟΤ και του μουσείου J. Paul Getty», με σκοπό τη «συστηματική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας», την «προβολή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς» και τη «δέσμευση για την αποτροπή της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων» !!! Ο δε Π. Γερουλάνος χαρακτήρισε το «Γκετί» ως... «ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του είδους του» στις ΗΠΑ! Ενώ για το «μνημόνιο» πρόσθεσε ότι «για εμάς επιτυγχάνεται ένας σημαντικός στρατηγικός στόχος: η διαρκής παρουσία της Ελλάδας σε ένα από τα σημαντικότερα μουσεία, σε μια από τις σημαντικότερες πόλεις των ΗΠΑ, στο κέντρο πολλών εξελίξεων και της διεθνούς βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης»...
Η υπογραφή του «μνημονίου» συνοδεύτηκε από την επιστροφή στην Ελλάδα από τις... «συλλογές» του μουσείου, δύο τμημάτων επιτύμβιου αναγλύφου (τέλος 5ου αι. π.Χ.) και μιας πολύ σημαντικής ενεπίγραφης στήλης (5ος αι. π.Χ). Τα τμήματα του επιτύμβιου αναγλύφου (αρ. ευρ. μουσείου Getty 73.ΑΑ.115) «συνανήκουν με το θραύσμα αριθμ. 1168, το οποίο ανήκει στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, στην Αθήνα. Η ταύτιση των θραυσμάτων επισημάνθηκε, ήδη, το 1975». Η στήλη περιήλθε στο «Γκετί» το 1979...
Η πολιτική «κατευνασμού» του αμερικανικού μουσείου από το ελληνικό κράτος δεν είναι επιλογή μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά όλων των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Οι οποίες επέδειξαν αξιοσημείωτη συνέχεια και συνέπεια στις προτάσεις δανεισμού και ανταλλαγών με το «Γκετί» ως «αντίδωρο» για επιστροφές μόνον ορισμένων κλεμμένων αρχαιοτήτων μας. Πολιτική που εδράζεται στον υπαρκτό μόνο στα μυαλά των αστών «διαχωρισμό» της «νόμιμης» από την «παράνομη» αγορά της πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία «αναγνωρίζει» στα μεγάλα ξένα μουσεία «δικαιώματα» επί κλεμμένων τεκμηρίων της ιστορίας ολόκληρων λαών.