Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ διοργανώθηκε «στρογγυλό τραπέζι» με χαρακτηριστικό θέμα «Κρίση και Πολιτισμός». Σύμφωνα με τους διοργανωτές, «μερικοί από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς της Αθήνας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Φεστιβάλ και δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αναδείξουν την καλλιτεχνική δημιουργία και τον πολιτισμό γενικότερα σε ένα βασικό παράγοντα που θα βοηθήσει στην επίλυση των συνεπειών της οικονομικής ύφεσης».

Και μόνο το προφανές της υιοθέτησης - με άλλα λόγια φυσικά - από τους διοργανωτές, του βασικού στόχου των μονοπωλίων της ΕΕ για μετατροπή του πολιτισμού σε πεδίο κερδοφορίας τους, αύξησης της ανταγωνιστικότητάς τους και ξεπεράσματος της κρίσης τους... υπέρ τους, με τη μετατροπή των δημιουργών σε υπαλλήλους των πολυεθνικών του θεάματος, και του λαού σε καταναλωτή «προϊόντων» «ψυχαγωγίας», αρκεί για να κατανοηθεί ο χαρακτήρας του «τραπεζιού».

Το χειρότερο είναι ότι οι κρατικοί πολιτιστικοί φορείς συμμετέχουν σε αυτό το αγοραίο «πανηγύρι». Ετσι, κάτω από το «κείμενο δεσμεύσεων» που «βγήκε» από το «τραπέζι» συνυπογράφουν οι καλλιτεχνικοί διευθυντές του Εθνικού Θεάτρου και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Γιάννης Χουβαρδάς και Μύρων Μιχαηλίδης, αντίστοιχα. Από κάτω «φιγουράρουν» οι υπογραφές των εκπροσώπων των ιδιωτικών πολιτιστικών φορέων: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος «Ωνάση», «Athens Biennale», Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας, ART-ATHINA, αλλά και ο Πολιτισμικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων, επιβεβαιώνοντας την προθυμία της δημοτικής αρχής να υπηρετήσει τους στόχους του συστήματος.

Στο κείμενο αναφέρονται τρεις, εσκεμμένα γενικόλογοι, στόχοι: «Να ενισχύσουμε τον ρόλο του πολιτισμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στην καθημερινότητα όλων μας. Να χρησιμοποιήσουμε από κοινού το έργο, την τεχνογνωσία και τις επαφές μας. Να αλλάξουμε την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό μέσω του πολιτισμού».

Ετσι λοιπόν, η ρημαγμένη Λυρική, για παράδειγμα, θα δώσει έργο και τεχνογνωσία - που αποτελούν και τα δύο ιδιοκτησία του ελληνικού λαού - στους ιδιώτες. Να πού οδηγεί η συνειδητή πολιτική απαξίωσης των κρατικών πολιτιστικών φορέων.

Πάντως οι υπογράφοντες ετοιμάζουν νέα συνάντηση τις επόμενες εβδομάδες και προσκαλούν κι άλλους φορείς σε αυτήν την κατεύθυνση. Η «σπουδή» και η «φούρια» του εγχειρήματος, όσο και η συμμετοχή κρατικών φορέων, αποτελούν «καμπανάκι» κινδύνου για τους εργαζόμενους σε αυτούς και το λαϊκό κίνημα.