Αθλιότητες και συκοφαντίες εξαπέλυσαν, για ακόμα μια φορά, τις προηγούμενες δυο μέρες η κυβέρνηση, η εργοδοσία και οι διάφοροι φορείς της, τα κόμματα που στηρίζουν τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική καθώς και τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που τάσσονται στην υπηρεσία του κεφαλαίου, για να επιτεθούν στον αγώνα των εργαζομένων στον επισιτισμό και τουρισμό, που πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία με αιχμή την υπεράσπιση των ΒΑΕ. Ολοι οι παραπάνω, με ένα στόμα βγήκαν, για ακόμα μια φορά, να υπερασπίσουν τον τουρισμό τους, δηλαδή τον τουρισμό ως πεδίο δράσης και κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενάντια στους εργαζόμενους, τους παραγωγούς, δηλαδή, του πλούτου που καρπώνονται τα μονοπώλια του τουρισμού.

Ενοχλεί η πάλη για υπεράσπιση και διεύρυνση των ΒΑΕ, που διεκδίκησαν οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και τουρισμό, γι' αυτό και μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες ανέθεσαν αποστολή στα παπαγαλάκια τους να συκοφαντήσουν τον αγώνα. Και σε άλλες περιπτώσεις να υπερασπίσουν την ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης για πετσόκομμα των ΒΑΕ, λασπολογώντας σε βάρος κλάδων και χιλιάδων εργαζομένων ενταγμένων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Αυτό γιατί η κατάργηση των ΒΑΕ τόσο στον κλάδο του επισιτισμού - τουρισμού όσο και συνολικότερα αποτελεί πάγιο και διακηρυγμένο εδώ και πολλά χρόνια αίτημα του κεφαλαίου. Τα μονοπώλια, και με ευκαιρία την κρίση, θέλουν ακόμα πιο φθηνά εργατικά χέρια, θέλουν εργαζόμενους απαλλαγμένους από δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτό το σκοπό έρχεται να εξυπηρετήσει το πετσόκομμα των ΒΑΕ: Κατάργηση δικαιωμάτων που απορρέουν από την ένταξη επαγγελμάτων σε αυτά, ώστε να μειωθεί και άλλο το εργατικό κόστος για λογαριασμό του κεφαλαίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία και τη ζωή των εργατών.

Σε ό,τι αφορά το «κόψιμό» τους για τον τουρισμό, οι εργαζόμενοι στον κλάδο αλλά και γενικότερα πρέπει να έχουν καθαρό ότι κυβέρνηση, εργοδότες και οι κάθε λογής υπηρέτες τους δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον τουρισμό ως λαϊκό δικαίωμα. Δεν ενδιαφέρονται για τον τουρισμό ως ανάγκη του εργαζόμενου να αναπληρώσει μέρος της εργατικής του δύναμης, να γνωρίσει ήθη και έθιμα άλλων λαών κ.λπ. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το 50% των ελληνικών λαϊκών νοικοκυριών δεν μπορεί να πάει διακοπές εντός και εκτός συνόρων. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους Ελληνες εργάτες και τις οικογένειές τους, αφορά και τους Ισπανούς εργάτες και τους Ιταλούς εργάτες, που αντίστοιχα, δικαιώματα και κατακτήσεις τους καταργούνται, οι μισθοί τους χτυπιούνται κ.λπ. Και την ίδια στιγμή, ολοένα και κυριαρχούν τα φαινόμενα με τα επικίνδυνα πανηγύρια που στήνονται σε διάφορα νησιά της χώρας με τουρίστες σε μέθη και σε κώμα, με καταστάσεις που βάζουν ακόμα και ζωές σε κίνδυνο.

Το κεφάλαιο και όσοι το υπηρετούν δεν ενδιαφέρονται για τις διακοπές του λαού, αλλά για το μέγιστο κέρδος. Που πρέπει να μοιραστεί σε όσο το δυνατόν λιγότερα χέρια, δηλαδή και με τη θυσία χιλιάδων μικρών επαγγελματιών του κλάδου που χτυπιώνται από την οργάνωση του τομέα του τουρισμού υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, ο λαός της χώρας να βάλει φρένο σε όλους αυτούς που δε λογαριάζουν ούτε δικαίωμα, ούτε κατάκτηση, ούτε την ίδια τη ζωή, προκειμένου το κεφάλαιο να θησαυρίζει.