Τον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου διάλεξε ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, με πρόσχημα την ενημέρωση για την εξέλιξη των εργασιών διαμόρφωσης του αρχαιολογικού χώρου, προκειμένου να εκφράσει για άλλη μια φορά την κυβερνητική πολιτική που θέλει τον πολιτισμό χρυσοφόρο κέρας για το κεφάλαιο στον τομέα του τουρισμού. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η ιδιωτικοοικονομική διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς ενδιαφέρεται πρωτίστως για την είσπραξη, γεγονός που παραπέμπει σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους για τα μουσεία και για το λαό.

Ετσι ο Παύλος Γερουλάνος, σχολιάζοντας τα στοιχεία της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για την τουριστική δαπάνη από ξένους επισκέπτες, που δείχνουν μία αύξηση 13% σε αφίξεις και μία σημαντική αύξηση στις εισπράξεις, τα χαρακτήρισε θετικά, «αλλά δεν πρέπει να σταματήσουμε εδώ» δήλωσε. «Η προσπάθεια που γίνεται πρέπει να συνεχιστεί ως το τέλος του χρόνου ώστε να φέρουμε όσο περισσότερο κόσμο είναι δυνατόν αυτή τη χρονιά και να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε την επόμενη».

Δε δίστασε μάλιστα να βάλλει εναντίον των εργαζομένων και των κινητοποιήσεών τους θεωρώντας υπεύθυνες τις κινητοποιήσεις (σ.σ. βαφτίζοντάς τες «επεισόδια»), καθώς, όπως είπε, «η αύξηση δεν αντικατοπτρίζεται στην Αττική. Θεωρούμε ότι ένας λόγος γι' αυτό είναι και τα επεισόδια που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια».

«Η αναβάθμιση του αρχαιολογικού χώρου του Σουνίου, ενός από τους μεγαλύτερους χώρους επισκεψιμότητας της χώρας», όπως αναφέρει το Δελτίο Τύπου του ΥΠΠΟ-Τ, «έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ με προϋπολογισμό 1.650.000 ευρώ και σκοπός του έργου είναι η ανάδειξη της σημασίας και η προστασία των μνημείων του αρχαιολογικού χώρου στο σύνολό τους».

Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεται μεγάλος κόπος για να αναδειχθεί ο αντιδραστικός προσανατολισμός της πολιτιστικής πολιτικής του δικομματισμού. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ «διαγκωνίζονται» μόνο ως προς το ποιος θα εκφράσει καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας και στον τομέα του πολιτισμού. Εφαρμόζοντας πλήρως τις «πολιτιστικές» ανάγκες των μονοπωλίων της ΕΕ σε εθνικό επίπεδο, ο δικομματισμός γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος για την πολιτιστική κληρονομιά και τη σύγχρονη δημιουργία.

Θυμίζουμε ότι το Γενάρη του 2005 χρειάστηκε η «διπλή ψήφος» του τότε γγ του ΥΠΠΟ στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για να «περάσει» η παραχώρηση του αρχαιολογικού χώρου του Σουνίου στην αυτοκινητοβιομηχανία της BMW, η οποία ήθελε να τον χρησιμοποιήσει σαν «φόντο» για την παρουσίαση των προϊόντων της.

Με πολύ σαφή τρόπο και με αφορμή το Μουσείο Ακρόπολης, το ΚΚΕ είχε θέσει το θέμα ως εξής: «(...) συγκρούονται και πάλι δύο πολιτικές: Η μία θεωρεί τον πολιτισμό χρυσοφόρο κέρας για το τουριστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία του θεάματος κλεισμένο σε αστραφτερά κέντρα με πανάκριβες υπηρεσίες για λίγους. Η άλλη επιδιώκει ο πολιτισμός να γίνει κτήμα των πολλών, που τον διαφύλαξαν, τον ανέπτυξαν και εξακολουθούν με το μόχθο τους να τον δημιουργούν. Ο λαός έχει έναν ακόμη λόγο να συνταχθεί δραστήρια με τη δεύτερη πολιτική, στον αγώνα για την ελεύθερη πρόσβαση όλων στα μουσεία, που πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία στο έδαφος της φιλολαϊκής ανάπτυξης του πολιτισμού, στις συνθήκες της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας».