ΟΙ «ΑΝΙΚΑΝΟΙ»: «Η χθεσινή ομοβροντία της γερμανικής κυβέρνησης κατά του ευρωομολόγου αντανακλά την ανικανότητα της κυρίας Μέρκελ και των εταίρων στον συνασπισμό που κυβερνά τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών. Καθώς τα χρηματιστήρια συνεχίζουν τα μακροβούτια τους για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα (...) η κ. Μέρκελ και οι εταίροι της κοιτούν το... δάχτυλο (...) έχουν στομώσει οι πένες να γράφουν για την ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση που ταλανίζει τη χώρα, να δώσει λύσεις στο αδιέξοδο που οδηγούν οι εκπορευόμενες από τους πιστωτές μας πολιτικές σε οικονομία και κοινωνία. Οπως φαίνεται, η ανικανότητα αυτή δεν αποτελεί προνόμιο των εγχώριων κυβερνώντων» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ ΦΟΡΟΙ: «Οταν το 87% των εισοδηματιών, το 56% των εμποροβιοτεχνών, το 97% των αγροτών και το 70% των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνουν ότι το εισόδημά τους δεν υπερβαίνει τα όρια του αφορολόγητου και άρα δεν συνεισφέρουν το παραμικρό στα δημόσια έσοδα, είναι μάλλον αφελές να αναρωτιόμαστε ποια είναι η κύρια αιτία της δημοσιονομικής κρίσης στην οποία βρίσκεται η χώρα(...) ένα καλά οργανωμένο κράτος έχει σήμερα στη διάθεσή του περισσότερους και αποτελεσματικότερους τρόπους διακρίβωσης της οικονομικής κατάστασης των πολιτών του (...) αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση σε σχέση με τη μάστιγα της φοροδιαφυγής: να μην αρκεστεί στο όποιο σύστημα που θα βελτιώσει απλώς τα έσοδα, αλλά να πασχίσει για τον δραστικότερο δυνατό περιορισμό της» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: «Aν γίνει δυνατή η διαφαινόμενη συναίνεση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας στην ουσία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης θα πρόκειται για ένδειξη μιας ουσιαστικής αλλαγής νοοτροπίας εκατέρωθεν (...) για πρώτη φορά, με το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, επιχειρείται η πλήρης αλλαγή των δομών ενός πανεπιστημίου που πλέον δεν ανταποκρίνεται στην εποχή του. Είναι προφανές, βεβαίως, ότι ενώ ο σκοπός ενώνει, ορισμένες επιμέρους ρυθμίσεις στο νομοσχέδιο συνεχίζουν να αποτελούν αφορμή συζητήσεων και αλληλοσυγκρουόμενων εκτιμήσεων (...) Το νομοσχέδιο έχει, στη βάση του, τις σωστές απαντήσεις για τον εκσυγχρονισμό του πανεπιστημίου. Μένει να δούμε αυτόν τον εκσυγχρονισμό να υλοποιείται. Η κυοφορούμενη κοινοβουλευτική συναίνεση θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτή την υλοποίηση, περιθωριοποιώντας τις αντιδράσεις που στόχο έχουν να μην αλλάξει τίποτα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).